Κώστας Μαυρίδης*
Πώς ένας αυθάδης, προκλητικός, αλαζόνας, κατηγορούμενος για σεξουαλικές παρενοχλήσεις κι άλλα τόσα, κατάφερε να κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ; Αναζητώντας απαντήσεις σε σχετικές αναλύσεις, προέκυψαν διάφορα παράδοξα.
Καταρχάς, αναλυτές που ανήκουν στην επικρατούσα εγχώρια πολιτική «διανόηση», οι οποίοι πριν τις εκλογές εξηγούσαν τους λόγους για τους οποίους θα έχανε ο Τραμπ, τώρα εξηγούν τους λόγους για τους οποίους κέρδισε! Επιπλέον, ερμηνεύουν το αποτέλεσμα στις ΗΠΑ βάσει της πολιτικής «λογικής» τους ως της μόνης σωστής, αντί να παραθέσουν λόγους που συγκεκριμένες ομάδες της αμερικανικής κοινωνίας τον επέλεξαν. Έτσι, η επικρατούσα πολιτική «διανόηση» σε Κύπρο, Ελλάδα και γενικά στην Ευρώπη, αποφεύγει καίρια ερωτήματα και φυσικά απαντήσεις, εφόσον ανατρέπουν τις δικές της καθιερωμένες πολιτικές αντιλήψεις. Για αυτό, τέτοιες εξηγήσεις για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών περιορίζονται σε αυτό που η ίδια εγχώρια «διανόηση» θεωρεί πολιτικά ορθό, χρησιμοποιώντας μειωτικούς χαρακτηρισμούς, όχι μόνο για τον Τραμπ (π.χ. Καίσαρας, τύραννος κ.ά.), που θα ήταν δικαιολογημένο, αλλά για εκατομμύρια πολίτες που τον ψήφισαν. Ευτυχώς, υπήρξαν κι αναλυτές που τόλμησαν να παραθέσουν ως ερμηνεία, εκτός από την ακρίβεια, την ακραία «πολιτική ορθότητα», που δηλητηριάζει τον δημοκρατικό διάλογο με ειδικές ομάδες «συμφερόντων» και σκοπών, οι οποίες λειτουργούν στρατευμένα εναντίον όσων δεν ασπάζονται την εμμονή τους να παρουσιάζονται ως «θύματα», αποστερημένα των «δικαιωμάτων» τους.
Πάντως, η οικονομία κι η ακρίβεια είναι πάντα καθοριστικές παράμετροι στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, αλλά δεν αρκούν ως ερμηνεία αυτή τη φορά. Υπήρξε και η αποστροφή μετριοπαθών πολιτών προς τις ακρότητες της «πολιτικής ορθότητας» για την οποία γράφουμε για χρόνια. Είναι αυτή η στάση των ελίτ, που ώθησε παραδοσιακά φιλόξενες κοινωνίες της Ευρώπης προς ακραία πολιτικά σχήματα. Μετριοπαθείς πολίτες με κοινή λογική, οι οποίοι διαπιστώνουν τη σταδιακή διάβρωση των αξιών του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού και κοινωνίας, απέναντί τους συναντούν ανακύκλωση επιθέτων περί «ρατσιστών» και «φοβικών» από την πολιτική «διανόηση» και τις ομάδες κρούσης των Μη Κυβερνητικών Οργανισμών. Για πολλούς Αμερικανούς με αποστροφή προς την ακραία «πολιτική ορθότητα», η επιλογή δεν ήταν ανάμεσα σε δύο πρόσωπα, αλλά ανάμεσα σε κάτι βαθύτερο, κι έτσι επικράτησε το «μη χείρον», που οι καθιερωμένες θεωρίες αδυνατούν να εξηγήσουν. Άλλωστε, η αναγνώριση της πραγματικότητας θα σήμαινε κατεδάφιση θεωριών, στις οποίες χτίστηκαν καριέρες, φήμη κι ενδεχομένως δύναμη.
Οι πολιτικές «ανοικτών συνόρων» και στρεβλωτικής επιβολής «δικαιωμάτων» στην ΕΕ, επέφεραν ραγδαία αλλαγή της δημογραφίας και πολιτισμική αλλοίωση, τα οποία οι «στρατευμένοι» στιγματίζουν ως φοβία και προκατάληψη. Αντί ορθολογισμού, με πρώτο την αναγνώριση της πραγματικότητας, η πολιτική «διανόηση» έμεινε στις θεωρίες της, αδυνατώντας να αναγνωρίσει την πολιτική στρέβλωση στα θεμέλια της Ευρώπης. Χαρακτηριστικά, η Ευρ. Επιτροπή χρηματοδότησε (με χρήματα των ευρωπαίων πολιτών) εκστρατεία αποδοχής της ισλαμικής μαντίλας ως «στοιχείου απελευθέρωσης»! Εν μέσω περιφρόνησης και άρνησης της πραγματικότητας από τις πολιτικές ελίτ, επικρατεί απόγνωση, την οποία τροφοδοτούν τα πολιτικά άκρα, με την προσδοκία να επωφεληθούν.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ – S&D
