Με αφορμή τις αποκαλύψεις του φυγόδικου Τούρκου μαφιόζου, Σεντάτ Πέκερ, ο κ. Μούδουρος εξήγησε ότι το πλέγμα αυτών των σχέσεων εμφανίζεται στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας με την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ και την ίδρυση παρακρατικών οργανώσεων, όπως ήταν το «Γραφείο Ειδικού Πολέμου» στα τέλη της δεκαετίας του ’40, αρχές της δεκαετίας του ’50. Τότε άρχισε να εγκαθιδρύεται πιο οργανωμένα η σχέση παραστρατιωτικών οργανώσεων με το κράτος, αυτό που μετέπειτα έγινε γνωστό ως «βαθύ κράτος», αλλά κάποτε ήταν το ίδιο το κράτος, σημείωσε ο κ. Μούδουρος.
Αυτή η σχέση άρχισε να περιλαμβάνει, πρόσθεσε, και κύκλους της μαφίας που ήταν συνδεδεμένοι κυρίως με την ακροδεξιά. Και η ιδεολογία του Σεντάτ Πέκερ αυτή είναι, είπε. «Η ορολογία που χρησιμοποιεί, το ύφος που προωθεί, παραπέμπουν σε μια κλασική δεξιά, ακροδεξιά προσωπικότητα, της επαρχιακής Ανατολίας της Τουρκίας. Κάποιος μπορεί να το διαπιστώσει αυτό εάν συγκριθούν οι πολιτικές θέσεις και τα ρητορικά σχήματα του Πέκερ με αυτά που χρησιμοποιούν για παράδειγμα οι επαρχιακοί αξιωματούχοι του κόμματος Εθνικιστικής Δράσης ή της νεολαίας τους».
Από την δεκαετία του ’70, συνέχισε, υπήρξε και η πολιτική βία του παρακράτους το οποίο δολοφονούσε αριστερούς, η οποία εμφανίστηκε ως απάντηση στην ισχυροποίηση του αριστερού συνδικαλιστικού και φοιτητικού κινήματος στην Τουρκία.
Την δεκαετία του ’90 και το δυστύχημα του Σουσουρλούκ, είπε, έδειξε τον μετασχηματισμό της σχέσης του παρακράτους με το κράτος, όπου τα θύματα εκπροσωπούσαν τις δομές αυτής της σχέσης, ένας αστυνομικός, ένας μαφιόζος, ένα μοντέλο, ναρκωτικά κλπ.
Υπογράμμισε δε και την σχέση και των ΜΜΕ με όλο αυτό το πλέγμα λέγοντας πως «αντί ένας δημοσιογράφος να αποκαλύπτει τις σχέσεις της μαφίας με την πολιτική εξουσία, ένας μαφιόζος αποκαλύπτει τις σχέσεις του ιδίου με την πολιτική εξουσία και τα ΜΜΕ».
Σεντάτ Πέκερ
Από το 2014 – 2015 ο Σεντάτ Πέκερ ήταν μέρος του συνασπισμού εξουσίας, δήλωσε ο κ. Μούδουρος, λέγοντας πως από τα βίντεο του γίνεται αντιληπτό πως το ΑΚΡ από τότε και μετά δεν συνεργάζεται μόνο με το ΜΗΡ αλλά και με κύκλους της οργανωμένης μαφίας και του οργανωμένου εγκλήματος. Ο Πέκερ, συνέχισε, είναι γνωστός για την διοργάνωση συλλαλητηρίων υπέρ του Ταγίπ Ερντογάν, στήριξης της πολιτικής του στο Κουρδικό και η οργάνωσή του εμφανιζόταν πρώτη με φιλανθρωπικές δραστηριότητες σε σεισμόπληκτες περιοχές ή σε επιθέσεις εναντίον ΜΜΕ, όπως στην Χουριέτ τον Σεπτέμβριο του 2015. Το τελευταίο, σημείωσε, το αποκάλυψε ο ίδιος σε ένα από τα βίντεο χωρίς όμως να αναφέρει το όνομα του Βουλευτή του ΑΚΡ που του ζήτησε να το κάνει.
«Η οργάνωσή του λειτουργούσε ως αναπαραγωγή του λόγου και των θέσεων της εξουσίας σε πλατύτερες μάζες. Ο ίδιος ο Πέκερ λειτούργησε ως άξονας νομιμοποίησης του σοβινιστικού λόγου της εξουσίας εναντίον του κουρδικού κινήματος και όχι μόνο».
Σημείωσε επίσης ότι τα βίντεο Πέκερ είναι εξαιρετικά δημοφιλή με πάνω από 25 εκ θεάσεις και στην Τουρκία πολύς κόσμος αναμένει κάθε Κυριακή να δει και να ακούσει τις αποκαλύψεις του, είτε συμφωνεί είτε όχι μαζί του.
Για την αιτία που ο Πέκερ άρχισε τις αποκαλύψεις και τις επιθέσεις βαθμιαία σε κρατικούς αξιωματούχους – πρώτα ο πρώην ΥΠΕΣ, Μεχμέτ Αγάρ, τώρα ο νυν ΥΠΕΣ, Σουλεϊμάν Σόιλου – ο Νίκος Μούδουρος εκτίμησε ότι «σε κάποιον χρονικό διάστημα κάτι πρέπει να έγινε και να έσπασε αυτή η συμμαχία», σημειώνοντας ότι Σόϊλου και Πέκερ φαίνεται ότι γνωρίζονταν από παλιά αλλά ο νυν ΥΠΕΣ διέταξε έρευνες εναντίον της οργάνωσης του Πέκερ. «Φαίνεται ότι νιώθει απομονωμένος και προσπαθεί να πάρει εκδίκηση ή να διαπραγματευτεί μια καλύτερη θέση εάν επιστρέψει στην Τουρκία».
Προκαλεί φθορά στην εξουσία Ερντογάν γιατί είναι ένας από αυτούς που τα αποκαλύπτει, παρατήρησε ο κ. Μούδουρος λέγοντας ότι οι πρώτες έρευνες μετά τις αποκαλύψεις Πέκερ δείχνουν αύξηση του πληθυσμού που πιστεύει ότι αυτά που λέει ο μαφιόζος είναι αλήθεια και άρα πως «η διαφθορά και η σήψη φαίνονται στη δημόσια θέα χωρίς να μπορούν να κρυφτούν». Εδώ υπάρχει μια ποιοτική διαφορά από προηγούμενες αποκαλύψεις εναντίον της κυβέρνησης Έρντογαν, αφού Πέκερ μιλά ως ένα μέρος του μπλοκ εξουσίας και ως ένας βασικός πρωταγωνιστής υλοποίησης πολιτικών, ανέφερε ο Νίκος Μούδουρος.
Η δολοφονία Ανταλί
Η δολοφονία του Τ/κ διανοούμενου, Κουτλού Ανταλί ήταν η τελευταία πολιτική δολοφονία στην ιστορία της τ/κ κοινότητας μετά από εκείνη του Ντερβίς Αλί Καβάζογλου το 1965, σημείωσε ο κ. Μούδουρος παρατηρώντας ότι αυτή η δολοφονία έγινε η αφορμή για την αποκάλυψη του καθεστώτος κηδεμονίας μέσα από το οποίο ενισχύθηκε η εισροή στα κατεχόμενα όλων των πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων της Τουρκίας.
Η άμεση εμπλοκή του βαθέως κράτους της Τουρκίας και ο τρόπος που έγινε αυτή η δολοφονία, είπε, ήταν η αφορμή έναρξης για την τ/κ αντιπολίτευση τότε, επεξεργασίας νέας πολιτικής στρατηγικής και νέα ρεύματα στην τ/κ αριστερά και το συνδικαλιστικό κίνημα που οδήγησε στην πλατφόρμα «Αυτή η χώρα είναι δική μας».
Η ανεξιχνίαστη αυτή δολοφονία, πρόσθεσε, είναι ένα «πολιτικό τραύμα» για τους Τ/κ και γι’ αυτό μονοπωλεί τόσο έντονα την επικαιρότητα μετά τις αποκαλύψεις Πέκερ. Δείχνει επίσης, συνέχισε, ότι το προσωρινό «άρθρο» 10 του «συντάγματος» είναι η επιτομή του συστήματος που έχτισε η κατοχή. Το γεγονός ότι η εξουσία όλων των σωμάτων ασφαλείας μεταφέρεται στο Γενικό Επιτελείο του τουρκικού στρατού στην Άγκυρα, ανέφερε, σημαίνει ότι τέτοιου είδους δολοφονίες μένουν ανεξιχνίαστες γιατί ο πολιτικά υπεύθυνος για διερεύνηση τέτοιων υποθέσεων, δεν μπορεί να το πράξει. «Του κλείνει την πόρτα η ανώτατη αρχή», που είναι – όπως σημείωσε – αυτός που ελέγχει την «αστυνομία» και δει ο τουρκικός στρατός.
Η διεκδίκηση για την εξιχνίαση της δολοφονίας Ανταλί είναι ουσιαστικά η «κωδική ονομασία» του αιτήματος για μείωση της επιρροής της Τουρκίας στην Κύπρο όπως εκφράζεται από την τουρκοκυπριακή αντιπολίτευση, δήλωσε ο Νίκος Μούδουρος. «Αφορά όλη την δομή εξάρτησης Τουρκίας – Τ/κ, δεν είναι απλά η εξιχνίαση μιας δολοφονίας». Πρόκειται, κατέληξε, για την επιστροφή μιας τραγικής συλλογικής μνήμης μιας πολιτικής δολοφονίας που όλοι ήξεραν ποιος την διέπραξε αλλά δεν υπήρχαν οι μηχανισμοί για να αποδειχθεί και να οδηγηθούν οι δράστες στην δικαιοσύνη.
Πηγή: ΚΥΠΕ
