Τα τελευταία χρόνια η φράση «κάθε πέρσι και καλύτερα» τείνει να λάβει διαστάσεις νομοτέλειας καθώς η μία κρίση διαδέχεται την άλλη. Το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, έχουμε δει οικονομικές αναταραχές, μεγάλες τρομοκρατικές επιθέσεις, πολέμους, κύματα προσφύγων, ακραία καιρικά φαινόμενα, την άνοδο του λαϊκισμού, την πρωτόγνωρη περίοδο της πανδημίας, εκστρατείες παραπληροφόρησης και ακόμη περισσότερους πολέμους.
«Τα καλά νέα είναι ότι τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια, θα έχουμε ακόμη περισσότερες δυνατότητες για πρόοδο σε αυτές τις κρίσεις. Και καθώς ο κόσμος μας γίνεται πιο επικίνδυνος, ο αριθμός των ανθρώπινων όντων που είναι ικανά να επιφέρουν θετικές αλλαγές –στον κόσμο μας, στις χώρες μας, στις γειτονιές μας και στις οικογένειές μας– θα αυξάνεται», λέει χαρακτηριστικά.
Σχετική σταθερότητα στις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας
Η πιο σημαντική διμερής σχέση στον κόσμο εξακολουθεί να μην χαρακτηρίζεται από αμοιβαία εμπιστοσύνη. Ωστόσο, μοιάζει να ακολουθεί μια πορεία που διακρίνεται από την σταθερότητα.
Η τελευταία συνάντηση μεταξύ Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν και του Κινέζου ομολόγου Σι Τζινπίνγκ τον Νοέμβριο ήταν μια χρήσιμη υπενθύμιση ότι οι κυβερνήσεις και των δύο χωρών είναι γεωπολιτικά ενήλικες, σχολιάζει ο Μπρέμερ, σημειώνοντας ότι και οι δύο προτιμούν τη σταθερότητα από το χάος. Εκτιμάει μάλιστα ότι αυτή η επιχείρηση γοητείας, που ενισχύεται από τις εσωτερικές οικονομικές προκλήσεις της Κίνας, θα συνεχιστεί και το 2024.
Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα θα είναι ρόδινα. Αντιθέτως, θα υπάρξουν εντάσεις μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. «Εξάλλου, οι δύο πιο ισχυρές χώρες του κόσμου ούτε συμπαθούν ούτε εμπιστεύονται η μία την άλλη. Συνεχίζουν την πορεία προς έναν τεχνολογικό ψυχρό πόλεμο, με τους Αμερικανούς να εφαρμόζουν ελέγχους εξαγωγών για να περιορίσουν την κινεζική ανάπτυξη ημιαγωγών παγκόσμιας κλάσης και τεχνητής νοημοσύνης, ενώ οι Κινέζοι χρησιμοποιούν τα κρίσιμα ορυκτά και την πράσινη τεχνολογία για τον ίδιο σχεδόν σκοπό», λέει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας πως οι σχέσεις ΗΠΑ και Κίνας δεν μπορούν να βγουν εκτός πορείας, λόγω της διαρκούς αλληλεξάρτησης των δύο μερών και των ισχυρών προστατευτικών κιγκλιδωμάτων.
Σε ένα παγκόσμιο περιβάλλον τέτοιας αστάθειας, αυτό κάνει τη σχέση ΗΠΑ-Κίνας να φαίνεται άκακη, σημειώνει.
Η Ινδία ως γέφυρα προς τον Παγκόσμιο Νότο
Παρ’ όλες τις πολλές αδυναμίες της, η Ινδία είναι μια πολιτικά σταθερή δημοκρατία και η στασιμότητα της οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας έχει αναβαθμίσει τη σημασία της οικονομίας της για την παγκόσμια οικονομία.
Πέρα από αυτό το ρόλο της, η Ινδία, σύμφωνα με τον Μπρέμερ, αναδύεται ως κρίσιμη «γέφυρα» μεταξύ του Παγκόσμιου Νότου και των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ιαπωνίας και της Ευρώπης.
Μεγάλο μέρος του αναπτυσσόμενου κόσμου, εξηγεί, αισθάνεται αποξενωμένο από τη διεθνή πολιτική και την παγκόσμια οικονομία και το πώς συμπεριφέρονται οι ΗΠΑ και προηγμένες βιομηχανικές οικονομίες. Από την πανδημία και την κλιματική κρίση μέχρι τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη Λωρίδα της Γάζας διαπιστώνουν αδικίες και «δύο μέτρα και δύο σταθμά».
Αλλά όταν η Ινδία, η μεγαλύτερη και ισχυρότερη οικονομία στον αναπτυσσόμενο κόσμο, προσπαθεί να ενισχύσει τις σχέσεις της με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της G7, αυτό είναι μια επιδοκιμασία πραγματιστικών σχέσεων με τη Δύση, συνεχίζει ο αναλυτής.
Ο ρόλος της Ινδίας ως γέφυρα καθιστά την υπάρχουσα παγκόσμια αρχιτεκτονική πιο σταθερή αλλά και πιο περιεκτική. Βοηθά στο να αποτραπεί μια υπό την ηγεσία της Κίνας συνεργασία των BRICS, που εξακολουθούν να διευρύνονται, από το να γίνει γεωπολιτικό αντίβαρο στην G7. Επιπλέον, η Ινδία είναι μια από τις ελάχιστες χώρες στον κόσμο – σίγουρα η μεγαλύτερη, για την οποία το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ του 2024 δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι έχει αποδείξει ότι μπορεί να τα πάει καλά τόσο με τον Τζο Μπάιντεν όσο και με τον Ντόναλντ Τραμπ και έχει πολύ καλύτερες πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές το 2024 από οποιονδήποτε από τους δύο, εξηγεί.
Η τρέχουσα κατεύθυνση εξωτερικής πολιτικής της Ινδίας θα επιβιώσει περισσότερο από τον Μόντι και τους αυξανόμενους πόνους που θα αντιμετωπίσει, διερωτάται ο Μπρέμερ. «Δεν μπορούμε να πούμε ακόμα. Αλλά για το 2024 και το ορατό μέλλον, ο κόσμος έχει πάρει μια εκπληκτική γεωπολιτική ανθεκτικότητα λόγω του νέου ρόλου της Ινδίας», απαντάει.
Μια πιο ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει οικονομικές προκλήσεις το 2024. Ωστόσο, μια σειρά κρίσεων την τελευταία δεκαετία (η πανδημία, η κλιματική αλλαγή και η ρωσική εισβολή, που επιδεινώθηκαν από το τραύμα του Brexit) έχουν εδραιώσει την πολυεθνική πολιτική δέσμευση για το πιο φιλόδοξο πείραμα υπερεθνικής διακυβέρνησης στον κόσμο, λέει ο Μπρέμερ, εκτιμώντας ότι τελικά η Ευρωπαϊκή Ένωση ενισχύεται ως θεσμός.
Μια ισχυρότερη ΕΕ αφήνει τους ευρωσκεπτικιστές στη Γαλλία, την Ιταλία και άλλα κράτη της ΕΕ να δυσκολεύονται να βρουν νέα πολιτικά επιχειρήματα. Η πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι έχει μετριάσει τον δημοσιονομικό οικονομικό λαϊκισμό της χώρας της. Οι ψηφοφόροι στην Πολωνία έδειξαν την έξοδο στην ανελεύθερη κυβέρνηση της χώρας τους που αψηφά τις Βρυξέλλες. Ο Βίκτορ Όρμπαντης Ουγγαρίας μένει χωρίς πλεονέκτημα για να εκβιάζει παραχωρήσεις από τις Βρυξέλλες.
Και παρόλο που οι λαϊκιστές έχουν σημειώσει νίκες στην Ολλανδία, τη Σλοβακία και τη Γερμανία, τίποτα από αυτά δεν υπονόμευσε τη δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης – και δεν θα έχουν σημασία για τις εκλογές της ΕΕ του επόμενου έτους, εκτιμάει ο αναλυτής, αναγνωρίζοντας, ωστόσο, ότι υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια για τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών και την δυσκολία στην πιο συγκεντρωτική λήψη αποφάσεων της ΕΕ.
«Αλλά καθώς μπαίνουμε στο 2024, το κοινωνικό συμβόλαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν ήταν ποτέ πιο ισχυρό, πιο ανθεκτικό ή πιο απαραίτητο».
Η πολιτική σταθερότητα του Μεξικού
Το Μεξικό έχει μια δυναμική οικονομία που είναι σημαντικά ενσωματωμένη στην παγκόσμια οικονομία και επωφελείται από την οικονομία των ΗΠΑ. Είναι επίσης ο κορυφαίος εμπορικός εταίρος της μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο, και ως εκ τούτου η πολιτική προβλεψιμότητα της χώρας τη βοηθά να αποκομίσει περισσότερα οφέλη από αυτή τη σχέση.
Η επόμενη νέα (κατά πάσα πιθανότητα) Κλαούντια Σέινμπαουμ έχει την υποστήριξη του εξαιρετικά δημοφιλούς απερχόμενου ηγέτη Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, αλλά είναι επίσης μια αφοσιωμένη τεχνοκράτης με ισχυρές σχέσεις με την εγχώρια και ξένη επιχειρηματική κοινότητα. Σε μια χώρα με μια από τις μεγαλύτερες και πιο ταλαντούχες γραφειοκρατικές τάξεις στον αναπτυσσόμενο κόσμο, είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί η αξία αυτών των προσόντων. Η Σέινμπαουμ έχει επίσης το πλεονέκτημα να αναγνωρίζεται η αξιοπιστία της από την ακτιβιστική αριστερά που αποτελεί την πολιτική βάση του Λόπες Ομπραδόρ.
Ακριβώς όπως η Ινδία μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα μεταξύ του Παγκόσμιου Νότου και της G7, η Σέινμπαουμ μπορεί να δημιουργήσει καλύτερες ευκαιρίες για νέες επαφές μεταξύ Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Αυτή η ώθηση για μεγαλύτερη ολοκλήρωση στην πιο σταθερή γεωπολιτικά περιοχή του κόσμου θα είναι σημαντική για τα επόμενα χρόνια.
Ενώ η εσωτερική και περιφερειακή πολιτική δεν θα ευνοήσει μια νέα πολυμερή εμπορική συμφωνία στο άμεσο μέλλον, οι συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα θα μπορούσαν τελικά να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός αμερικανικού περιφερειακού έργου που θα είναι κοντά στην πρωτοβουλία Belt and Road.
Οι διαιρεμένες πολιτείες των ΗΠΑ
Αν και οι Αμερικανοί έχουν σε ιστορικά χαμηλή εκτίμηση τους εθνικούς πολιτικούς θεσμούς, δεν ισχύει σε τοπικό επίπεδο. Στην πραγματικότητα, η αποκέντρωση της πολιτικής των ΗΠΑ επέτρεψε την ελεύθερη αγορά πολιτικών στρατηγικών που κατέληξαν σε μερικές από τις πιο αξιοσημείωτες ιστορίες ανάπτυξης και προσέλκυσης ανθρώπινου κεφαλαίου στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Μεταξύ των «μπλε» πολιτειών, η περιοχή του κόλπου στη Βόρεια Καλιφόρνια (σπίτι της Silicon Valley) πρωτοστατεί στην παγκόσμια ανάπτυξη τεχνητής νοημοσύνης. Η ευρύτερη περιοχή της Νέας Υόρκης, εν τω μεταξύ, είναι αναμφισβήτητα το παγκόσμιο metroplex για τη διαθεσιμότητα κεφαλαίων και τη δύναμή της να προσελκύει διάφορα ταλέντα ανώτατου επιπέδου. Παραμένει επίσης το επίκεντρο της παγκόσμιας χρηματοδότησης.
Μεταξύ των «κόκκινων» πολιτειών, το Τέξας ηγείται των ΗΠΑ όχι μόνο στην παραγωγή ορυκτών καυσίμων και στις αλυσίδες εφοδιασμού. Η ικανότητα της Νότιας Φλόριντα να προσελκύει και να οδηγεί τα χρηματοοικονομικά, την τραπεζική και την τεχνολογία, εν τω μεταξύ, έχει τροφοδοτήσει ένα από τα πιο αξιοσημείωτα άλματα της χώρας στην ανάπτυξη εισερχόμενων επενδύσεων.
Είναι σημαντικό να λάβουμε υπόψη την οικονομική κλίμακα, σημειώνει ο Μπρέμερ. Η οικονομία της Φλόριντα είναι μεγαλύτερη από της Τουρκίας. Η οικονομία της Νέας Υόρκης είναι μεγαλύτερη από της Νότιας Κορέας. Η οικονομία του Τέξας έχει το ίδιο μέγεθος με της Ιταλίας. Η οικονομία της Καλιφόρνια είναι μεγαλύτερη από αυτή της Βρετανίας.
Οι «μπλε» και οι «κόκκινες» πολιτείες αντιπροσωπεύουν ριζικά διαφορετικά μοντέλα ανάπτυξης, αλλά η αποκέντρωση της πολιτικής και οικονομικής ισχύος σε εθνικό επίπεδο επιτρέπει στις ΗΠΑ να γίνουν εργαστήριο ανταγωνιστικών κοινωνικοοικονομικών πειραμάτων στην κλίμακα των μεγάλων βιομηχανικών χωρών.
«Αν συμπεριλάβουμε τα επίπεδα-ρεκόρ ομοσπονδιακών επενδύσεων σε υποδομές, τον αντίκτυπο της βιομηχανικής πολιτικής από την κυβέρνηση Μπάιντεν και τη δημιουργία θέσεων εργασίας εν μέσω της πανδημίας, καταλήγουμε ότι υπάρχει καλός λόγος να πιστεύουμε ότι οι ΗΠΑ έχουν ακόμη μεγάλη ανάπτυξη να σημειώσουν παρά την ολοένα και πιο ανησυχητική δυσλειτουργία στην πρωτεύουσα της χώρας», καταλήγει.
Η πολλά υποσχόμενη τεχνητή νοημοσύνη
Η τεχνητή νοημοσύνη θα δημιουργήσει μια εντελώς νέα μορφή παγκοσμιοποίησης, μια εκθετικά ταχύτερη και πιο επιδραστική από την παγκοσμιοποίηση που γνωρίζουμε ως τώρα με βάση το ελεύθερο παγκόσμιο εμπόριο και τις επενδύσεις τις τελευταίες δεκαετίες, προβλέπει ο Μπρέμερ, εκτιμώντας ότι πρόκειται να βιώσουμε περισσότερες τεχνολογικές, κοινωνικές, πολιτικές και γεωπολιτικές αλλαγές την επόμενη δεκαετία από ό,τι βιώσαμε τον τελευταίο μισό αιώνα.
Τα επόμενα χρόνια, όλοι στον κόσμο με ψηφιακή πρόσβαση, ανεξάρτητα από το πού ζουν, θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε νοημοσύνη αιχμής για την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση και τη γεωργία. Θα έχουμε μετρήσεις που θα μας βοηθούν να κατανοήσουμε πώς λειτουργεί πραγματικά ο κόσμος μας – μέσω της καλύτερης κατανόησης των πάντων, από τις αλυσίδες εφοδιασμού και τον έλεγχο της κυκλοφορίας μέχρι την εξάπλωση των ασθενειών και την αποψίλωση των δασών.
«Ένας κόσμος που μπορεί να παρακολουθηθεί, με αλλαγές που μπορούν να μετρηθούν σε πραγματικό χρόνο, μπορεί να κυβερνηθεί και να αναπτυχθεί βιώσιμα πολύ πιο αποτελεσματικά», λέει χαρακτηριστικά, σημειώνοντας παράλληλα: Η παγκοσμιοποίηση του τελευταίου μισού αιώνα έχει διαταράξει το παγκόσμιο κλίμα και την πολιτική σταθερότητα πολλών χωρών σε όλο τον κόσμο. Η τεχνητή νοημοσύνη θα προσθέσει στη ροή τοξικού περιεχομένου που προσλαμβάνουν οι άνθρωποι μέσω του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και θα διαταράξει τις οικονομίες και τη γεωπολιτική με τρόπους που δεν μπορούμε ακόμη να προβλέψουμε.
«Αλλά η τεχνητή νοημοσύνη θα γίνει επίσης το πιο ισχυρό εργαλείο ανθρώπινης ανάπτυξης που έχει δει ποτέ ο κόσμος, βοηθώντας τους ανθρώπους να ζουν περισσότερο, πιο υγιείς και ζώντας τις πιο παραγωγικές ζωές από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία. Χρειαζόμαστε απεγνωσμένα αυτά τα εργαλεία. Και έρχονται πιο γρήγορα από όσο νομίζουμε», καταλήγει.
ΠΗΓΗ: naftemporiki.gr
