Γιώργος Περδίκης*
Μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι ο Τατάρ και η Τουρκία παρουσιάζουν το παράνομο οδικό έργο εντός της ζώνης ευθύνης του ΟΗΕ στην Πύλα, ως έργο παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στους εγκλωβισμένους – τάχα -Τουρκοκύπριους κατοίκους της κοινότητας.
Θα τους πάρουνε νερό και ηλεκτρισμό, ακούσαμε να λέει ο εκπρόσωπος του Τουρκικού υπουργείου εξωτερικών. Γιατί; Μια χαρά έχουν κι από τα δύο, και μάλιστα ουσιαστικά δωρεάν. Όσο για πρόσβαση, οι κάτοικοι της Πύλας έχουν ελεύθερη πρόσβαση λίγων λεπτών απόστασης σε δύο μεγάλες πόλεις, την Λάρνακα και την Αμμόχωστο. Γι’ αυτό ο πληθυσμός τους αυξήθηκε κατά 100% (ρυθμός που ξεπερνά την αύξηση του πληθυσμού και από τις δύο πλευρές της κατοχικής γραμμής) μέσα σε μια δεκαετία.
Οι Τούρκοι έντεχνα προσπαθούν να καμουφλάρουν ένα έργο στρατηγικής σημασίας με ένα ιδιότυπο ανθρωπιστικό δίχτυ παραλλαγής. Δύσκολο το εγχείρημα, αλλά μια δικαιολογία πρέπει να την έχουν για την περίσταση. Η συγκυρία δεν είναι άσχετη. Το επόμενο που θα ακούσουμε ίσως είναι ότι δεν εμπιστεύονται τα ΗΕ και γι’ αυτό δεν προσέρχονται σε συνομιλίες. Όχι γιατί δεν συμφωνούν με το πλαίσιο των συνομιλιών αλλά γιατί τάχα τους έχει προσβάλει με την «απάνθρωπη συμπεριφορά» του ο ΟΗΕ.
Όλοι ξέρουμε ότι οι συνθήκες διαβίωσης στο μεικτό αυτό Κυπριακό χωριό είναι ιδανικές. Διαθέτει όλες τις υποδομές, τουριστική παραθαλάσσια ζώνη, ωραίες ταβέρνες, δημοτικά σχολεία, εκκλησία και τζαμί, υπεραγορές και πολλά καταστήματα.
Μπορεί να βρίσκεται σε ασαφές διοικητικό καθεστώς, ανάμεσα στις Βρετανικές Βάσεις, την ζώνη κατοχής του Τουρκικού στρατού και τις ελεγχόμενες από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας περιοχές, μέσα στη ζώνη ευθύνης του ΟΗΕ και με ένα προκεχωρημένο φυλάκιο των κατοχικών δυνάμεων να δεσπόζει πάνω από το χωριό, αλλά αυτό το καθεστώς δεν εμπόδισε ποτέ την κοινότητα από το να αναπτύσσεται και να ευημερεί.
Οι σχέσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων κατοίκων είναι άριστες. Μαζί τους συγκατοικούν και πολλοί ξένοι υπήκοοι. Μέχρι και ιδιωτικό πανεπιστήμιο έχει εγκατασταθεί και λειτουργεί στην κοινότητα, με αποτέλεσμα το χωριό να κατακλύζεται από νεολαία και φοιτητές.
Αποκλεισμένοι είναι οι κάτοικοι της Τηλλυρίας από ένα τουρκικό στρατιωτικό θύλακα λίγων τετραγωνικών μέτρων (Κόκκινα), που είναι αναγκασμένοι να οδηγούν ενάμιση ώρα για να φτάσουν σε αστικό κέντρο. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε οι κάτοικοι στην Τηλλυρία μειώνονται (-10% τα τελευταία 10 χρόνια) σε αντίθεση με το +100% αύξηση των κατοίκων της Πύλας.
Εγκλωβισμένοι είναι οι Ελληνοκύπριοι κάτοικοι της Καρπασίας που από είκοσι χιλιάδες το 1974 έμειναν σήμερα λίγες δεκάδες ψυχές, αφού αναγκάστηκαν να υποστούν τα πάνδεινα από το κατοχικό καθεστώς.
Ακόμα αποκλεισμένοι είναι για μήνες οι κάτοικοι του Αρτσάχ (Νακόρνο Καραμπάχ). Εκατό είκοσι χιλιάδες Αρμένιοι ζουν σε άθλιες συνθήκες γιατί τα φιλαράκια του Τατάρ, οι Αζέροι του Αλίεφ, με την ανοχή της Ρωσίας, έχουν αποκλείσει την μοναδική οδό που συνδέει τον αρμενικό θύλακα με την Αρμενία και τον έξω κόσμο.
Το παραμύθι των «εγκλωβισμένων» Τουρκοκυπρίων κατοίκων της Πύλας είναι τόσο προκλητικό και απαράδεκτο που από μόνο του ξεγυμνώνει την πραγματική φύση του κατοχικού καθεστώτος και εξαφανίζει τις όποιες ελάχιστες ελπίδες καλλιεργούνται από διάφορους καλοθελητές.
*Μέλος Πολιτικής Επιτροπής
Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
