Του Γιώργου Πίττα
Ξενοδόχου – συγγραφέα
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που για πολλούς λόγους προσφέρεται για την ανάπτυξη του Γαστρονομικού Τουρισμού, ή ακόμα καλύτερα είναι μια χώρα όπου η γαστρονομία της μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στην διαμόρφωση της πολιτιστικής ταυτότητάς της και του τουριστικού προϊόντος της.
Στις μέρες μας για πρώτη φορά έχει αναπτυχθεί ένας υψηλός βαθμός συνειδητοποίησης της αξίας της Ελληνικής Γαστρονομίας και του Γαστρονομικού Τουρισμού που πρέπει να μετατραπεί σε οργανωμένη δράση από την πολιτεία, τους φορείς τουρισμού, τους επιχειρηματίες αλλά και από τις τοπικές κοινωνίες.
Οι διεθνείς τάσεις απαιτούν από τους τουριστικούς προορισμούς τη δημιουργία μιας νέας προσφοράς που θα αναδεικνύει τη βιοποικιλότητα, την αυθεντικότητα, την υγιεινή διατροφή και την τοπικότητα.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση ο ρόλος της ελληνικής γαστρονομίας μπορεί να είναι καταλυτικός γιατί το κύριο πλεονέκτημά της βρίσκεται στο γεγονός ότι παραμένει ο καλύτερος τρόπος για να διεισδύσει κανείς στην καρδιά κάθε τόπου. Ο πιο σίγουρος δρόμος να γνωρίσει ο σύγχρονος ταξιδιώτης-περιηγητής την αυθεντικότητα και τα “δαιμόνια” των ελληνικών προορισμών, το ήθος των ανθρώπων τους, και να αποθησαυρίσει έντονες εμπειρίες και αξέχαστα βιώματα.
Γιατί εκτός των σπουδαίων προϊόντων και των ιδιαίτερων εδεσμάτων που μπορεί να απολαύσει κανείς στα fine dining εστιατόρια των ξενοδοχείων που λοξοκοιτάζουν την τοπική κουζίνα της περιοχής τους, στα εστιατόρια των chef-patron που αναδεικνύουν με την δημιουργική τους κουζίνα τις τοπικές γαστρονομικές παραδόσεις και των παραδοσιακών ταβερνών που παρέχουν τοπικές σπεσιαλιτέ, η ελληνική γαστρονομία ξεδιπλώνεται στους ελαιώνες της Κέρκυρας και στα αμπελοχώραφα της Σαντορίνης, στα φακοχώραφα της Εγκλουβής, στα φασολοχώραφα των Πρεσπών, στο ψάρεμα με τις ψαρόβαρκες, στα μαθήματα μαγειρικής, στη συμμετοχή σε τρύγους ή σ’ άλλες αγροτικές εργασίες, στη γευσιγνωσία επώνυμων ΠΟΠ ελληνικών κρασιών, στα φιλόξενα επισκέψιμα οινοποιεία της χώρας, συντροφιά με τους ανθρώπους της δημιουργίας
Η ανάδειξη της ελληνικής γαστρονομίας είτε στην ευρεία διάστασή της, είτε στη εξειδικευμένη του Γαστρονομικού Τουρισμού, πρέπει να στηριχθεί πάνω στα κύτταρά της, που είναι οι τοπικές κουζίνες. Οι κουζίνες των τόπων.
Οι τόποι και τα τοπία κατά πως λέει ο Οδυσσέας Ελύτης δεν είναι παρά η προβολή της ψυχής του ελληνικού λαού πάνω στην ύλη. Δεν έχει νόημα να μιλάμε για τουριστικούς ή γαστρονομικούς προορισμούς ερήμην των τόπων και της συνείδησης των τόπων. Καθήκον κάθε πολίτη είναι να βιώνει συνειδητά τον τόπο που κατοικεί, να γνωρίζει την ιστορία του, τους μύθους του, τις τοπικές αξίες του και καθήκον κάθε επαγγελματία της γαστρονομίας είναι να γνωρίζει και αναδεικνύει τους γαστρονομικούς θησαυρούς του τόπου του.
Γιατί ο Ελληνικός Τουρισμός σήμερα πρέπει να δημιουργήσει ένα αφήγημα, όπου θα πρωταγωνιστήσουν τα πραγματικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας, αυτά που δίνουν αξία στη ζωή, όπως η αυθεντικότητα, η εγκάρδια φιλοξενία, η υγιεινή διατροφή, η ανακάλυψη του μέτρου, η αποθέωση της μικρής κλίμακας και η ανοιχτοσύνη ψυχής. Και όλα αυτά βρίσκονται στην καρδιά της Ελληνικής Γαστρονομίας.
