Λύσανδρος Λυσάνδρου*
Αφορμή για το παρόν άρθρο στάθηκε μια πρόσφατη συζήτηση που έτυχε να παρακολουθήσω πρόσφατα. Ένας γονέας, φανερά φορτισμένος, προσπαθούσε να «συνεφέρει» το παιδί του που δεν κατάφερε να εξασφαλίσει θέση σε κάποιο από τα πανεπιστήμια της Κύπρου. Η απογοήτευση, η ένταση, τα αυστηρά λόγια… Μια σκηνή που, δυστυχώς, επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο σε πολλά σπίτια.
Καλοκαίρι. Για τους περισσότερους, εποχή διακοπών. Για χιλιάδες μαθητές και τις οικογένειές τους, όμως, εποχή αγωνίας, προσμονής και έντονων συναισθημάτων, καθώς περιμένουν τα αποτελέσματα των Παγκύπριων Εξετάσεων Πρόσβασης (ΠΕΠ). Για κάποιους είναι στιγμή χαράς και επιτυχίας. Για άλλους, είναι η πρώτη μεγάλη απογοήτευση. Η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, όπως έγινε και φέτος από το Υπουργείο Παιδείας στις 22 Ιουλίου, φέρνει μαζί της χαμόγελα αλλά και δάκρυα.
Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, οι μαθητές, άδικα, χωρίζονται σε δύο στρατόπεδα: «οι πετυχημένοι» και «οι αποτυχημένοι». Μα είναι πράγματι έτσι;
Η κοινωνία μας έχει δώσει δυσανάλογα μεγάλη βαρύτητα στις Παγκύπριες, σχεδόν σαν να είναι το απόλυτο μέτρο της προσωπικής αξίας ή ικανότητας ενός νέου ανθρώπου. Η επιτυχία στις εξετάσεις εξυψώνεται. Η μη εισδοχή στο πανεπιστήμιο στιγματίζεται. Το σημαντικότερο όλων είναι η ψυχική υγεία των παιδιών μας. Πολλοί νέοι νιώθουν ντροπή, απογοήτευση, άγχος. Εκεί χρειάζεται η στήριξη. Να τους δείξουμε ότι η αξία τους δεν μετριέται από έναν αριθμό ή έναν βαθμό και ούτε η επαγγελματική ολοκλήρωση εξαρτάται από τις λίστες επιτυχόντων.
Ένα πτυχίο πανεπιστημίου δεν είναι ο μοναδικός δρόμος προς την επιτυχία. Η ιστορία είναι γεμάτη από ανθρώπους που δεν πήραν ποτέ πτυχίο, αλλά πέτυχαν πράγματα που επηρέασαν ολόκληρο τον κόσμο. Ο Ρίτσαρντ Μπράνσον εγκατέλειψε το σχολείο στα 16 και ίδρυσε τη Virgin Group με πάνω από 400 εταιρείες. Ο Στηβ Τζομπς εγκατέλειψε το κολέγιο και απολύθηκε από την ίδια του την εταιρεία, για να επιστρέψει αργότερα και να αλλάξει την παγκόσμια τεχνολογία μέσω της Apple.
Κάθε παιδί χρειάζεται να ακούσει πως η αποτυχία είναι μέρος της ζωής, όχι το τέλος της. Είναι μια στάση, όχι το τέρμα. Αν δεν τα κατάφερες στις Παγκύπριες, μην το βάλεις κάτω. Δες το σαν μια ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό. Βρες τι αγαπάς, τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί με ενθουσιασμό; Τι θα σε έκανε να νιώσεις δημιουργικός; Εκεί βρίσκεται ο δρόμος σου. Δούλεψε, τόλμησε, μην φοβηθείς να αποτύχεις ξανά. Γιατί πολλές φορές, μέσα από την αποτυχία γεννιέται η πιο δυνατή εκδοχή του εαυτού μας.
Η αποτυχία στις Παγκύπριες δεν είναι το τέλος. Είναι απλώς ένα κεφάλαιο. Κι η ζωή έχει πολλά ακόμη να γράψει.
Καλό καλοκαίρι και καλή συνέχεια σε όλους τους νέους που τώρα ξεκινούν πραγματικά!
* Συγγραφέας
