Της Ρομπέρτα Μέτσολα
προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Η Ευρώπη σήμερα βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής. Με την παράνομη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, ο πόλεμος επέστρεψε στην ήπειρό μας. Ο τρόμος, ο θάνατος και η καταστροφή έχουν ρημάξει τις άλλοτε ειρηνικές πόλεις της Ουκρανίας, καθώς οι χωρίς διακρίσεις στρατιωτικές επιθέσεις του Πούτν δεν γνωρίζουν όρια. Πολλοί από εμάς πιστεύαμε ότι αυτές οι σκηνές θα έμεναν στις σελίδες των ιστορικών μας βιβλίων. Ωστόσο, βλέπουμε για άλλη μια φορά ανθρώπους να αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη χώρα τους σε αριθμούς που είχαμε να δούμε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ωστόσο, ενώ ο Πούτιν πιστεύει ότι έχει -από κάθε άποψη- το πάνω χέρι, δεν θα κερδίσει.
Δεν θα κερδίσει γιατί οι Ουκρανοί πολίτες συνεχίζουν να επιδεικνύουν απίστευτη γενναιότητα στην αντίστασή τους στην απολυταρχία. Έχουν πάρα πολλά να χάσουν.
Δεν θα κερδίσει γιατί οι Ρώσοι και οι Λευκορώσοι πολίτες έχουν αντιληφθεί τα ψέματα και εκφράζουν την αντίθεσή τους σε έναν πόλεμο που θα καταστρέψει. Θεωρούν τους κινδύνους υπολογίσιμους.
Δεν θα κερδίσει γιατί η Ευρώπη που έχουμε σήμερα έχει να κάνει με το γκρέμισμα των τοίχων και την οικοδόμηση γεφυρών, όχι με τον διαχωρισμό και τις σφαίρες συμφερόντων. Ξέρουμε πόσο πάλεψαν οι προκάτοχοί μας για να μας φτάσουν εδώ.
Αυτός ο πόλεμος αφορά πολύ περισσότερα από αυτά που προσπαθεί να παρουσιάσει ο Πούτιν. Όταν ο Πούτιν επέλεξε να εισβάλει στην Ουκρανία, ήθελε να επιτεθεί στην ίδια τη φύση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής μας. Γι’ αυτό πρέπει να την υπερασπιστούμε. Γι’ αυτό πρέπει να υπερασπιστούμε την Ουκρανία.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Οίκος της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, στάθηκε και θα συνεχίσει να στέκεται αλληλέγγυο προς την Ουκρανία. Με τη συσπείρωση μας, με την υιοθέτηση μαζικών, άνευ προηγουμένου, οικονομικών κυρώσεων κατά του Πούτιν και των συμμάχων του, με την παροχή στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία, παρέχοντας χώρο στην ουκρανική κοινωνία των πολιτών να λειτουργεί από τις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καλωσορίζοντας αυτούς που δραπετεύουν από τανκς – δείχνουμε ότι η δέσμευσή μας υπερβαίνει τις δηλώσεις και τα ψηφίσματα.
Πριν από έναν μήνα, κανείς από εμάς δεν ήθελε να πιστέψει ότι η ειρήνη στην Ευρώπη θα μπορούσε να απειληθεί. Αυτές τις τελευταίες δεκαετίες είχαμε βολευτεί στη διαβεβαίωση ότι η δημοκρατία θα επικρατήσει. Ο ρόλος της Ευρώπης σε έναν ταχύτατα εξελισσόμενο κόσμο αλλάζει και αυτός ο πόλεμος επιταχύνει την ανάγκη η Ευρώπη να επανεκτιμήσει τον ρόλο και τις προτεραιότητές της. Έφτασε η ώρα να υιοθετήσουμε μία διαφορετική προσέγγιση.
Καταρχήν, η Ευρώπη θα πρέπει να περιορίσει την εξάρτησή της από το Κρεμλίνο για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της. Είναι απλά απαράδεκτο για την Ευρώπη να χρηματοδοτεί εμμέσως τις βόμβες που πέφτουν στην Ουκρανία. Πρέπει να στοχεύσουμε προς ένα μέλλον μηδενικών εισαγωγών φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Αυτό είναι φιλόδοξο, αλλά είναι και αναγκαίο. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επανεπενδύσουμε μαζικά σε ανανεώσιμες πηγές και να διαφοροποιήσουμε τις προμήθειες ενέργειας.
Δεύτερον, θα πρέπει να ενισχύσουμε τις επενδύσεις μας στην άμυνα και σε καινοτόμες τεχνολογίες για να συνεχίσουμε να οικοδομούμε μία πραγματική Ένωση Ασφάλειας και Άμυνας. Εδώ πρέπει να εξετάσουμε ξανά τον κοινό προϋπολογισμό της Ε.Ε. για να δούμε τι βελτιώσεις μπορούν να γίνουν. Η απειλή που αντιμετωπίζουμε είναι πραγματική. Πρέπει να ενισχύσουμε την απάντησή μας.
Τρίτον, πρέπει να μιλήσουμε περισσότερο για την επισιτιστική επάρκεια. Αυτή θα πρέπει να γίνει αναπόσπαστο μέρος των συζητήσεών μας για τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης.
Οι γραμμές τροφοδοσίας μας πρέπει να είναι πιο σταθερές. Οι αγρότες μας θα χρειαστούν περισσότερη στήριξη και κίνητρα.
Τέταρτον, αυτό που έχουμε δει μέχρι στιγμής όσον αφορά στον ευρωπαϊκό συντονισμό, την αλληλεγγύη και την ενότητα είναι άνευ προηγουμένου – και πρέπει να είναι ο «οδηγός» μας για το πώς θα πορευθούμε στο εξής.
Ο πόλεμος του Πούτιν στην Ουκρανία, και το πώς θα επιλέξουμε να απαντήσουμε σε αυτόν, θα καθορίσουν το ευρωπαϊκό μας μέλλον. Μαζί, μπορούμε να εξασφαλίσουμε ένα μέλλον με ρίζες στην ειρήνη, την ελευθερία και τη δημοκρατία για εμάς και τα παιδιά μας.
Ζήτω η Ουκρανία.
Ζήτω η Ευρώπη.
