Του Ξενή Χ. Ξενοφώντος*
67 χρόνια συμπληρώνονται από την ιστορική 3η Μαρτίου 1957 κατά την οποία ο γενναίος των γενναίων του αδούλωτου Κυπριακού Ελληνισμού προτίμησε να γίνει ολακαύτωμα λευτεριάς παρά να ζεί γονατιστός κι εξευτελισμένος. Εκεί ψηλά, στις πυκνόφυτες βουνοπλαγιές του Μαχαιρά σε ένα μικρό κρησφύγετο, ο Ζήδρος μας, ο καπετάνιος μας, ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, πρότασσε στους στυγνούς αποικιοκράτες και στους χιλιάδες Βρετανούς στρατιώτες που περικύκλωσαν την περιοχή μετά από προδοσία, το σύγχρονο «Μολών Λαβέ». Εμφορούμενος από τα ακατάλυτα ιδανικά της γενναιοψυχίας και της φιλοπατρίας του ένδοξου βασιλιά Λεωνίδα της Αρχαίας Σπάρτης, ο εκ Λύσης Κύπρου ορμώμενος έφεδρος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού αφουγκράσθηκε τον παλμό των αγωνιζομένων για ελευθερία Κυπρίων, στέλλοντας σε κάθε γωνιά της σκλαβωμένης Κύπρου το μήνυμα πως, του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει.
Η φετινή επέτειος της ιστορικής θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου, βρίσκει για άλλη μια χρονιά τον Ελληνισμό της Κύπρου σε κατάσταση εθνικής απονεύρωσης και πρωτοφανούς κοινωνικής κατάπτωσης με τους κομματικούς ηγέτες να αλληλοσπαράζονται ενόψει των επικείμενων εκλογών για ανάδειξη των αρχόντων της υπό μεταρρύθμιση τοπικής αυτοδιοίκησης και της εκλογής των εκπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ευρωκοινοβούλιο. Δυστυχώς, η εθνική ενότητα και η λαική ομοψυχία παραμένουν γράμμα κενό σε μιά περίοδο που ο Ερντογανικός επεκτατισμός δείχνει ακόμη περισσότερο τα δόντια ενόψει μάλιστα της επικείμενης επανέναρξης του διαλόγου για το χρονίζον Κυπριακό Ζήτημα.
Στην Αθήνα, τα πράγμτα χειροτερεύουν καθώς οι πολιτικές ηγεσίες αντί να μονιάσουν χαράζοντας πανεθνική στρατηγική για αντιμετώπιση των νεοοθομανικών επιβουλών, ασχολούνται με τα <<οπίσθια >> και τα ομοφυλοφιλικά τους σύνδρομα. Την ώρα που ο Ερντογανικός παραλογισμός απειλεί ευθέως να θέσει υπό ομηρία ολόκληρη την Κύπρο, διεκδικώντας ταυτόχρονα διαμοιρασμό του Αιγαίου και του υποθαλάσσιου μας πλούτου, οι κομματικοί ηγέτες αρκούνται στο να θωπεύουν τον αιώνιο εχθρό που εξακολουθεί να ασελγεί επί των ιερών και οσίων του έθνους μας.
Μέσα σαυτό το απαισιόδοξο σκηνικό, καλούμε τις πολιτικές ηγεσίες σε Λευκωσία και Αθήνα να προχωρήσουν χωρίς μισόλογα και αμφιταλαντεύσεις στην χάραξη πανεθνικής γραμμής τόσο στο Κύπριακό, όσο και σε όλα τα μείζονα εθνικά θέματα. Ας συνειδειτοποιήσουμε επιτέλους και εδώ και στην Αθήνα, πως οι νεοοθωμανοί της Άγκυρας δεν αστειεύονται. Τουναντίον, καραδοκούν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις συντελούμενες γεωπολιτικές ανακατατάξεις για να μας φέρουν προ νέων τετελεσμένων βάζοντας το κερασάκι στην τούρτα των πανηγυρικών εορτασμών τους για τα 50χρονα της Τουρκικής εισβολής και κατοχής. Οι καιροί ου μενετοί. Λευκωσία, Αθήνα, και απανταχού Ελληνισμός, έχουμε χρέος να αφήσουμε κατά μέρος τους όποιους εφησυχασμούς, ορθώνοντας ανάστημα μέσα στο Ευρωπαικό και διεθνές γίγνεσθαι, διαμηνύοντας σε Ανατολή και Δύση πως η εθνική μας αξιοπρέπεια δεν παζαρεύεται. Ούτε η ανεξαρτησία και η εθνική μας κυριαρχία εγχωρούνται για χάριν μιας κάλπικης ειρήνης.
Η βαριά κληρονομιά που μας άφησε ο Σταυραετός του Μαχαιρά μάς υπαγορεύει να αγωνιστούμε αταλάντευτα για τον τερματισμό της κατοχής, τη διαφύλαξη της ενότητας του κράτους και τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του συνόλου του κυπριακού λαού. Με σωφροσύνη, εθνική αυτογνωσία, πίστη στο δίκαιο του αγώνα μας αλλά και διεκδικητικό πραγματισμό, καλούμαστε να πράξουμε στο ακέραιο το καθήκον μας έναντι στην τρισχιλιετή Ελληνική μας ιστορία.
Με το βλέμμα στραμμένο στις αετοφωλιές του Μαχαιρά και το μυαλό να στριφογυρίζει στον βουβό Πενταδάκτυλο, η ιστορία κτυπά την πόρτα μας και μας καλεί να επιμείνουμε στην εξεύρεση λύσης δίκαιης και δημοκρατική με πλήρη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των νομίμων κατοίκων της Κύπρου. Προς τούτο, τεράστιες είναι οι ευθύνες τόσο της νέας διακυβέρνησης υπό τον κ. Νίκο Χριστοδουλίδη, όσο και του νέου Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Γεώργιου. Και οι δύο, καλούνται σε αγαστή συνεργασία με την Ελλάδα να θέσουν τους Ευρωπαίους εταίρους προ των ιστορικών ευθυνών τους, φράσσοντας τον δρόμο στον Ισλαμοφασιμό που απειλεί πλέον σοβαρά τον Ευρωπαικό Πολιτισμό και τις όπου γης χριστιανικές κοιτίδες.
Μοναδικός κριτής όλων μας, λαού, Εκκλησίας και Πολιτείας, ο Γρηγόρης της Κύπρου και του Ελληνισμού, που μας παρακολουθεί από το πάνθεον των αθανάτων. Το πρότυπο ήθους, φιλοπατρίας, αξιοπρέπειας, ευτολμίας και λεβεντιάς του Γρηγόρη Αυξεντίου είναι η βαριά παρακαταθήκη την οποία έχουμε καθήκον να τιμήσουμε.
*Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy
