Tου Πάνου Φ. Κακούρη
Οι εξελίξεις στο oυκρανικό ζήτημα όπως κλιμακώθηκαν το βράδυ της Δευτέρας έχουν νικητή και ηττημένους. Νικητής είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, που κατάφερε να πατήσει «πόδι» στην ανατολική Ουκρανία χωρίς πόλεμο, για την ώρα τουλάχιστον. Ηττημένοι είναι όσοι βρίσκονται στην απέναντι πλευρά, και εξ αυτών ο μεγάλος ηττημένος δεν είναι άλλος από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κατάφερε ξανά, σε ένα μεγάλο διεθνές ζήτημα, να καταστήσει αισθητή την απουσία της, περιοριζόμενη σε ρόλο απλού παρατηρητή των εξελίξεων, περιμένοντας τις κινήσεις των ΗΠΑ. Συγχρόνως, κάθε χώρα, χωριστά, έχει δική της διπλωματία.
Κάποιες λεπτομέρειες. Πριν από το διάγγελμά του, ο Ρώσος πρόεδρος επικοινώνησε με τον Γάλλο ομόλογό του Εμανουέλ Μακρόν και τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς και τους ενημέρωσε για την πρόθεσή του να αναγνωρίσει στο «προσεχές μέλλον» την ανεξαρτησία του Ντονμπάς -ονομασία με την οποία είναι γνωστές οι ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας-, δηλαδή των Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ.
Ερώτημα. Οι επαφές με τον Εμ. Μακρόν έγιναν με την ιδιότητα του προεδρεύοντος της Ε.Ε. αυτό το εξάμηνο ή επειδή η Γαλλία είναι μεγάλη χώρα της Ε.Ε. και έχει οικονομικές συναλλαγές με τη Ρωσία;
Μάλλον ισχύει η δεύτερη εκδοχή, η οποία επιβεβαιώνεται και από τις επαφές του Πούτιν με τον Όλαφ Σολτς, καθότι η Γερμανία, ενώ ανεπισήμως έχει, μεν, τον πρώτο ρόλο της Ε.Ε., επισήμως αυτή την περίοδο δεν έχει κανένα ρόλο.
Αντιθέτως, έχει πολλά ανοιχτά οικονομικά και ενεργειακά μέτωπα με τη Ρωσία και γι’ αυτό ακολουθεί προσεκτική τακτική.
Ο Ρώσος πρόεδρος δεν μπήκε στον κόπο να επικοινωνήσει με τις αποκαλούμενες «Βρυξέλλες» και τους επικεφαλής των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε., τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, ούτε με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.
Βέβαια, οι δυο τους καταδίκασαν απερίφραστα την απόφαση του Ρώσου προέδρου να προχωρήσει στην αναγνώριση των εκτός κυβερνητικού ελέγχου περιφερειών της Ουκρανίας, Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, ως ανεξάρτητων οντοτήτων.
Αλλά, αν λύνονταν διεθνή ζητήματα με φραστικές «καταδίκες» θα είχε λυθεί το Κυπριακό, για το οποίο η Τουρκία έχει συγκεντρώσει μια… εγκυκλοπαίδεια «καταδικών» τα τελευταία 48 χρόνια.
Όσο για τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει ότι καθορίζονται από τις ΗΠΑ, αλλά βαρύνουν τους Ευρωπαίους.
