Του Γιώργου Περδίκη*
Η επίθεση της Ρωσίας και ο σκληρός πόλεμος που ακόμα μένετε, έχει επαναφέρει το διεθνές ενδιαφέρον γύρω από το θέμα της ασφάλειας των σταθμών παραγωγής ηλεκτρισμού από πυρηνικά εργοστάσια.
Στην αρχή ήταν η κατάληψη του πυρηνικού εργοστασίου στο Τσερνόμπιλ. Οι ειδήσεις έκαναν τον γύρο του κόσμου για αναφορές για αύξηση των επιπέδων ραδιενέργειας στην ευρύτερη περιοχή. Στη συνέχεια ήρθαν αναφορές για πυραυλική επίθεση στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια. Ξαφνικά όλοι έδειξαν να ανησυχούν από το ενδεχόμενο ενός νέου ατυχήματος και διαρροής ραδιενέργειας από το Τσερνόμπιλ ή τη Ζαπορίζια.
Παράλληλα εκφράζονται φόβοι για χρήση πυρηνικών όπλων στον πόλεμο. Είναι αδιανόητο πως όλα αυτά δεν υπολογίζονται όταν κάποιοι εισηγούνται την επιστροφή στην πυρηνική ενέργεια ως τάχα «καθαρής περιβαλλοντικά πηγής ενέργειας». Ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν φωνές που ζητούν να θεωρηθεί η πυρηνική ενέργεια ως τάχα «πράσινη» και να μην αποκλείεται από τα χρηματοδοτικά πρόγραμμα του σχεδίου ανάκαμψης και ανασυγκρότησης.
Στην πραγματικότητα τα πυρηνικά – είτε στην στρατιωτική τους χρήση, είτε ως πηγή ενέργειας – παραμένουν επικίνδυνα για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Το 1986 ήταν το Τσέρνομπιλ, το 2011 η Φουκουσίμα, τώρα η Ζαπορίγια, αύριο μπορεί το ατύχημα να συμβεί δίπλα μας. Ο τουρκικός πυρηνικός σταθμός, στο Ακκούγιου, μόλις 90 χλμ. από τις ακτές της Κερύνειας, είναι ήδη υπό κατασκευή. Την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού «Ακκούγιου» στην επαρχία της Μερσίνας έχει αναλάβει η ρωσική κρατική εταιρεία Rosatom, ενώ η απόφαση για την κατασκευή του ελήφθη μετά τη συμφωνία που υπέγραψαν Ρωσία και Τουρκία το 2010. Διαχειρίστρια εταιρεία είναι η Akkuyu Nukleer JSC και το 99% και πλέον του μετοχικού κεφαλαίου ανήκει στην ρωσική Rosatom. Ο σταθμός θα έχει 4 πυρηνικούς αντιδραστήρες συνολικής ισχύος 4.800 Μεγαβάτ, οι οποίοι θα μπορούν ετησίως να παράγουν περίπου 35 δισεκατομμύρια Κιλοβάτ / ανά ώρα. Ο πρώτος αντιδραστήρας προγραμματίζεται να τεθεί σε λειτουργία το 2023, όταν θα εορτάζονται τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Αναφέρεται ότι η κατασκευή του πυρηνικού εργοστασίου στο Ακκούγιου αποτελεί τη μεγαλύτερη ενεργειακή επένδυση της Ρωσίας στο εξωτερικό.
Προκαλεί αλγεινή εντύπωση το γεγονός ότι -και σε αυτό το θέμα – η κατά τα άλλα ευαίσθητη Δύση δείχνει να ανέχεται τα παιγνίδια της Τουρκίας. Ενώ γίνεται τεράστια συζήτηση για τους αγωγούς φυσικού αερίου, για τα ευρωπαϊκά πλοία που μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο και για τις χώρες που εξαρτούνται ενεργειακά από την Ρωσία, σχεδόν κανένας δεν αναφέρεται στην πυρηνική συμμαχία Πούτιν-Ερτογάν και στο εργοστάσιο που κτίζει η Rosatom ακριβώς απέναντι από την Κύπρο. Είναι προκλητικό την ώρα που οι Ευρωπαίοι πολίτες υπόκεινται τις συνέπειες των κυρώσεων κατά της Ρωσίας του Πούτιν στον ενεργειακό τομέα να επιτρέπεται στην Τουρκία να υλοποιεί την μεγαλύτερη ενεργειακή κρατική ρωσική επένδυση σε χώρα του ΝΑΤΟ και υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ. Το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ζητήσουν από την Τουρκία να σταματήσει την πυρηνική της συνεργασία με την Ρωσία του Πούτιν.
Δυστυχώς – για να λέμε την πικρή αλήθεια – ούτε η πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα και Κύπρο φαίνεται να προβάλλουν το θέμα αυτό στις διεθνείς τους επαφές και τα ευρωπαϊκά φόρα.
Θεωρούμε ότι η ρωσοτουρκική πυρηνική συμμαχία είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που δεν πρέπει να το αντιμετωπίζουμε εδώ στην Κύπρο με ελαφρότητα, γιατί συνιστά απειλή για το περιβάλλον, την υγεία και την ασφάλεια για όλους τους κατοίκους του νησιού μας. Για αυτό και φέτος – ως Οικολόγοι- αφιερώνουμε τις δράσεις μας για την παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος (5 Ιουνίου) σε εκδηλώσεις ευαισθητοποίησης της κυπριακής κοινής γνώμης, ενώ καταθέτουμε και σχετικό ψήφισμα στο 35ο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος ( Ρίγα 3-5 Ιουνίου).
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής
Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
