Λουκάς Στυλιανού*
Εδώ και αρκετούς μήνες κόμματα, ανεξάρτητοι (πραγματικοί και μη) προσπαθούν να πείσουν τους ψηφοφόρους για την κρισιμότητα των επερχόμενων εκλογών και πως πρέπει να πάνε στην κάλπη. Και όχι απλά να πάνε αλλά και να ψηφίσουν το συγκεκριμένο κόμμα και το συγκεκριμένο υποψήφιο.
Παρακολουθούμε τους υποψηφίους να παρελαύνουν από όλα τα τηλεοπτικά πάνελ και όχι μόνο, προσπαθώντας να πείσουν τους πολίτες ότι αυτοί είναι οι καλύτεροι, για το καλό του τόπου.
Προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες, ποιος είναι περισσότερο Ευρωπαϊστής για να τον ψηφίσουν.
Προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι αυτοί έχουν τις μεγαλύτερες διασυνδέσεις στην Ευρώπη, άρα και αυτούς πρέπει να ψηφίσουν.
- Πόσοι αλήθεια υποψήφιοι, αντίκρυσαν τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών ώστε να μιλήσουν ξεκάθαρα και ποιες είναι οι πολιτικές Που θα προτείνουν και θα στηρίξουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;
Σχεδόν Κανείς!
- Πόσοι σε αυτό το μεγάλο πρόβλημα της αύξησης των επιτοκίων, ανέφεραν ότι θα αναλάβουν δράση για να ενεργήσουν κατά τρόπο ώστε να απαμβλυνθεί το τεράστιο πρόβλημα που προέκυψε από την αύξηση των δόσεων των δανείων, ένεκα της αύξησης των επιτοκίων;
Σχεδόν Κανείς!
- Πόσοι αλήθεια μέσα από τις θέσεις και όχι από απλή αναφορά, πρότειναν λύσεις και θέσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης;
Σχεδόν Κανείς!
Αντί λοιπόν κόμματα και υποψήφιοι να προβάλουν θέσεις συγκεκριμένες και πολιτικές που θα ακολουθήσουν, προσπαθούσαν μέσα από μια ρητορική να προκαλέσουν πόλωση, να ενισχύσουν τον εθνικισμό μέσα από τη συνηθισμένη τους ρητορική και τα εύηχα λόγια.
Και το πιο λυπηρό, όταν ακούεις πολιτικούς της τελευταίας γενιάς να αναπτύσσουν μια ρητορική δεκαετίας του ’80, τότε είναι που γίνεται το «παιγνίδι» ακόμα πιο επικίνδυνο. Γιατί, όταν ακούμε τους υποψηφίους και ηγεσία του ΔΗΣΥ, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, να επικαλούνται τον «Κομμουνιστικό κίνδυνο» και ότι «δεν θα αρέσει στους ευρωπαίους φίλους αν βγει το κόμμα της αριστεράς πρώτο». Αυτή είναι η έγνοια τους; Όχι το ότι με τις πολιτικές τους έδωσαν την ευκαιρία στην άνοδο της ακροδεξιάς, δεν τους νοιάζει;
Με αυτή τη θέση θέλουν οι πολίτες να τους πάρουν στα σοβαρά και να πάνε να ψηφίσουν;
Αποτελεί αυτό μια πολιτική θέση ώστε να αποτελεί κίνητρο και κριτήριο για να τους ψηφίσουν.
Ακούσαμε προχθές και την πρωθυπουργό της Ιταλίας (αδερφό κόμμα του ΕΛΑΜ, όπως οι ίδιοι ενστερνίζονται) να καλεί τον κόσμο να ψηφίσει τα κόμματα της ακροδεξιάς εντελώς προκλητικά, λέγοντας ανάμεσα σε άλλα, «για να φράξουν το δρόμο στους κομμουνιστές, τους σοσιαλιστές, τους πράσινους, κίτρινους κλπ».
Τόσο προκλητικά, όσο και αντιδημοκρατικά. Αυτό και αν αποτελεί ιδιαίτερο κίνδυνο κκ της δεξιάς, και κεντρώοι, όταν με τη ρητορική σας για να αποκομίσετε κάποια κομματικά οφέλη, κανονικοποιείτε τις πολιτικές του ακροδεξιού ΕΛΑΜ.
Υπάρχει όμως και ο τρίτος δρόμος. Ο δρόμος της συνέπειας και της διαχρονικής αγωνιστικότητας. Ο δρόμος που το Κίνημα Οικολόγων Συνεργασία Πολιτών, από το 1996, με τα όποια λάθη του, ασκεί μια υγιή πολιτική δράση, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες, μακριά από σκάνδαλα, τη διαφθορά και τη διαπλοκή.
Το Κίνημα που με συνέπεια βάζει πάντα πάνω απ’ όλα και πάντα πρώτα, τον άνθρωπο, τους πολίτες και τον τόπο. Αυτή είναι η αγωνιστική έπαλξη ώστε, ναι, αξίζει και υπάρχει πραγματικό κίνητρο και αποτελεί κριτήριο για να πάνε οι πολίτες την Κυριακή για να ψηφίσουν. Και να δώσουν εκείνη την προοδευτική ψήφο στο Κίνημα Οικολόγων Συνεργασία Πολιτών, το πολιτικό κίνημα που ανοίγει τους ορίζοντες για το μέλλον….
*Μέλος Κ.Ε. Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
