Μια συγκλονιστική αποκάλυψη κάνει ένας εκ των επιζώντων του Ολοκαυτώματος των Καλαβρύτων και των εγκλείστων του Σχολείου: Ο 91χρονος σήμερα κ. Γιώργος Δημόπουλος παραδέχεται, μιλώντας στο περιοδικό «Πατρινόραμα» που κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες, ότι κάποιοι από τους Γερμανούς αξιωματικούς και στρατιώτες που γνώριζαν για την προγραμματισμένη σφαγή της 13ης Δεκεμβρίου 1943, είχαν προειδοποιήσει μία μέρα νωρίτερα ορισμένους κατοίκους, για το τι θα επακολουθούσε την επομένη, ώστε να γλιτώσουν!
Δυστυχώς όμως, οι Καλαβρυτινοί είτε δεν τους πίστεψαν, είτε δεν κατάλαβαν την δραματική προειδοποίηση και έτσι όχι μόνο δεν ενημέρωσαν τους συντοπίτες τους για τον επερχόμενο όλεθρο, αλλά ούτε και οι ίδιοι εγκατέλειψαν τα Καλάβρυτα, με αποτέλεσμα να εκτελεστούν!
Ο κ. Δημόπουλος, ήταν τότε μόλις 13 ετών και βρισκόταν με τα τρία αδέλφια και τη μητέρα του μέσα στο Σχολείο, την ίδια ώρα που χωρίς να το ξέρουν, ο πατέρας του δολοφονείτο από το εκτελεστικό απόσπασμα στον τόπο του μαρτυρίου…
«Μας έκανε νοήματα ότι αύριο θα γίνει εκτέλεση»
Η μαρτυρία του, για τα γεγονότα που προηγήθηκαν της σφαγής και συγκεκριμένα για την προηγούμενη της εκτέλεσης των Καλαβρυτινών (13/12/1943) είναι συγκλονιστική. Μιλώντας στον δημοσιογράφο Παναγιώτη Ρηγόπουλο αποκαλύπτει, ότι υπήρξαν κάποιοι Γερμανοί, είτε αξιωματικοί είτε οπλίτες, που προσπάθησαν να ειδοποιήσουν ορισμένους κατοίκους ώστε να σωθούν. Όμως όπως φαίνεται, μάταια:
«Στις 12 Δεκεμβρίου, παραμονή της εκτέλεσης, παρατηρείτο μια ασυνήθιστη κίνηση στα Καλάβρυτα. Υπήρχε μία αναστάτωση και μία ένταση, μεταξύ των Γερμανών. Το απόγευμα λοιπόν της παραμονής, βγήκαν οι ημιονηγοί και οδηγώντας ο καθένας το μουλάρι του, αναζητούσε χορταποθήκες για να εξασφαλίσουν τροφή των ζώων. Αυτοί ξέρανε, ότι την επομένη θα γινόταν η εκτέλεση και θα έπρεπε αμέσως να φύγουν από τα Καλάβρυτα. Έτσι ήθελαν να έχουν την τροφή για τα ζώα έτοιμη.
Εκεί ο ημιονηγός που ήταν μισομεθυσμένος, καθώς φορτώναμε το χορτάρι άρχισε να μας κάνει νοήματα, θέλοντας να μας προειδοποιήσει ότι αύριο θα γίνει κάποιο μεγάλο κακό! Θυμάμαι, σχημάτιζε με τα χέρια του ένα όπλο και παρήγαγε με το στόμα του τον κρότο του πυροβόλου, θέλοντας έτσι να μας πει ότι αύριο θα γίνει εκτέλεση!
Εμείς σαφώς δεν το πήραμε στα σοβαρά και δεν αντιδράσαμε. Όπως μάλιστα μάθαμε εκ των υστέρων, το ίδιο έκαναν και άλλοι μουλαράδες Γερμανοί και σε άλλους κατοίκους των Καλαβρύτων, όπου πήγαν να πάρουν χορτάρι για τα μουλάρια τους από τις αποθήκες τους!»
Η προειδοποίηση των γερμανών αξιωματικών
Παράλληλα ο κ. Γιώργος Δημόπουλος, αποκαλύπτει ότι και κάποιοι εκ των Γερμανών αξιωματικών είχαν προειδοποιήσει:
«Το ίδιο είπαν και κάποιοι ανώτεροι αξιωματικοί, δύο –τρεις, από αυτούς που διέμεναν σε κάποια σπίτια των Καλαβρύτων. Είχαν επιτάξει τα καλύτερα σπίτια και διέμεναν μαζί με τις οικογένειες, για όσες ημέρες παρέμειναν στα Καλάβρυτα. Δυο –τρεις από αυτούς τους αξιωματικούς λοιπόν, από την παραμονή άρχισαν να μαζεύουν τα πράγματά τους από το δωμάτιό τους για να είναι έτοιμη για την αυριανή αναχώρηση. Είπαν λοιπόν στις οικογένειες που τους φιλοξενούσαν, ο καθένας με τον τρόπο του, ότι αύριο κάτι κακό θα γίνει… Δεν ξέρανε αυτοί ελληνικά, ούτε εκείνοι Γερμανικά για να συνεννοηθούν κανονικά. Προσπάθησαν δηλαδή να τους προφυλάξουν, ώστε να σωθούν.
Και αυτό βέβαια ήταν πολύ ριψοκίνδυνο, για έναν αξιωματικό να μαρτυρήσει τέτοιο μυστικό. Καταλαβαίνετε τι θα είχαν να αντιμετωπίσουν εάν γινόταν γνωστό στους ανωτέρους τους. 
Η οικογένεια Αγιανιτόπουλου
Στο σημείο αυτό, ο κ. Δημόπουλος, αναφέρει μία συγκεκριμένη περίπτωση με οικογένεια των Καλαβρύτων, της οποίας ο πατέρας αν και αρχικά κρύφτηκε για να σωθεί, μετά την προειδοποίηση Γερμανού αξιωματικού, στη συνέχεια βγήκε από την κρυψώνα του, με αποτέλεσμα να βρει και αυτός το θάνατο από το εκτελεστικό απόσπασμα των κατακτητών:
«Στην οικογένεια Αγιανιτόπουλου, ο αξιωματικός που διέμενε εκεί έδωσε την ίδια πληροφορία. Προέτρεψε μάλιστα τον πατέρα να κρυφτεί στο πατάρι του σπιτιού του και να μην ακολουθήσει την υπόλοιπη οικογένεια στην συγκέντρωση που θα γινόταν την επόμενη ημέρα. Έτσι κι αλλιώς τα υπόλοιπα μέλη ήταν γυναικόπαιδα και δεν κινδύνευαν να εκτελεστούν.
Πράγματι λοιπόν, ο Αλέκος Αγιανιτόπουλος κρύφτηκε στο πατάρι, αλλά όταν έφυγε η οικογένειά του, προφανώς θα σκέφτηκε «τι θα κάνω εγώ μόνος μου εδώ, τώρα που έφυγε η οικογένειά μου;» Ίσως φοβόταν και για την τύχη της οικογένειά του…
Έτσι, αποφασίζει να βγει από την κρυψώνα του και να ακολουθήσει την οικογένειά του. Φεύγει λοιπόν από το σπίτι και πηγαίνει στο Δημοτικό Σχολείο όπου ήταν συγκεντρωμένοι όλοι οι άλλοι κάτοικοι, με αποτέλεσμα στη συνέχεια να εκτελεστεί και αυτός!» 
Σε ερώτηση αν θεωρεί, ότι κάποιοι από αυτούς τους Γερμανούς στρατιώτες που συμμετείχαν στην αποστολή θανάτου στα Καλάβρυτα τον Δεκέμβριο του 1943, έτρεφαν ανθρώπινα αισθήματα και ήθελαν να προφυλάξουν τον κόσμο από την εκτέλεση, ο κ. Δημόπουλος, απαντάει;
«Εκτός από εκείνους τους ημιονηγούς, που ήταν ημι-μεθυσμένοι, οι αξιωματικοί ίσως συγκινήθηκαν από την περιποίηση των οικογενειών, στα σπίτια των οποίων διέμεναν. Δεν το είπαν για να το διαδώσουν και σε άλλους, Γιατί αυτοί ήσαν ζώα, δεν είχαν αισθήματα…. Δεν έδειχναν λύπηση αυτοί σε κανένα. Δεν ξέρω πώς υποχρεώθηκαν και το μαρτύρησαν… Η ουσία όμως είναι, ότι κανένας δυστυχώς δεν μπόρεσε να σωθεί…»
