Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του καθηγητή Καρδιολογίας του ΑΠΘ Βασίλη Βασιλικού, μέσα από το νοσοκομείο που νοσηλεύεται. Νόσησε από Covid-19 και από την Κυριακή χρειάστηκε νοσηλεία, γιατί εντάθηκαν τα συμπτώματά του. Ο ίδιος περιγράφει την όλη κατάσταση.
Η μαρτυρία του γιατρού
Από την προηγούμενη Κυριακή νοσηλεύομαι στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης με αμφοτερόπλευρη Covid πνευμονία. Προηγήθηκε μια εβδομάδα με πυρετό, βήχα και λίγη δύσπνοια. Το τεστ θετικοποιήθηκε 3 ημέρες μετά την έναρξη των συμπτωμάτων!
Διαπιστώσεις
4 γιατροί της κλινικής θετικοί, οι 2 νοσηλευόμενοι (οι γηραιότεροι!)
7 νοσηλεύτριες της κλινικής θετικές.
Νοσηλεία
Απίστευτη αυτοθυσία ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Υπάρχει τουλάχιστον επάρκεια φαρμάκων και υγειονομικού υλικού, γεγονός που δημιουργεί ασφάλεια. Οι υποδομές χρειάζονται άμεσα προσωπικό, κυρίως νοσηλευτικό. Το μείζον πρόβλημα δεν είναι πόσα κρεβάτια ΜΕΘ έχουμε διαθέσιμα. Η κόλαση είναι οι 250 νοσηλευόμενοι με μέσου, αλλά και σοβαρού βαθμού συμπτώματα, που στην πλειοψηφία τους είναι σχεδόν ανήμποροι να εκτελέσουν τις βασικές λειτουργίες, να πιούν νερό, να ανοίξουν την παροχή οξυγόνου, να κάνουν τα καθημερινά για όλους σας αυτονόητα…
Η γκρίνια και αναζήτηση κατόπιν εορτής ευθυνών στη φάση αυτή είναι τουλάχιστον κακοήθης και επικίνδυνη για το κοινωνικό σύνολο. Ο νοσηλευόμενος (μαζί και εγώ) τώρα ποσώς ενδιαφέρεται αν φταίει ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας. Αυτό που τον νοιάζει είναι κάποιος να τον ταΐσει, να τον αλλάξει, να του δώσει νερό να πιεί, να του φορτίσει το κινητό! Στις πιο οργανωμένες κοινωνίες επίσης υπάρχει παρόμοια έλλειψη φροντίδας.
Φοιτητές της Ιατρικής και της Σχολής Επιστημών Υγείας, εθελοντές νεαροί επαναστάτες προσέλθετε οργανωμένα στα νοσοκομεία σε συνεννόηση με τη διοίκηση του Ιατρικού Τμήματος και τις διοικήσεις των Νοσοκομείων και προσφέρετε τις υπηρεσίες σας, κάντε το αυτονόητο, χωρίς θεατρινισμούς και μεγάλα λόγια. Ο ασθενής περιμένει τη φροντίδα σας, τον καλό σας λόγο, τα αυτονόητα της καθημερινότητας που δεν υποκαθίστανται μόνο με προσλήψεις προσωπικού. ΕΥΤΥΧΩΣ υπάρχει η ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη στον βαθμό του δυνατού. Η ωριμότητα και η συνοχή μιας κοινωνίας φαίνεται με την αδιάκοπη λειτουργία των μικρών καθημερινών πραγμάτων που κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους σας για το αμέριστο και ειλικρινές ενδιαφέρον σας. Όμως πρωταρχικό μου καθήκον είναι να εξάρω την αυταπάρνηση και προσφορά των θεραπόντων μου ιατρών, των νοσηλευτριών και προϊσταμένων που μας φροντίζουν με απαράμιλλο τρόπο, των συνεργατών μου και της διοίκησης.
ΥΓ: Στους συμπαθείς συναδέλφους του Δημοσίου της ΑΑΔΕ που αποφάσισαν να απέχουν των καθηκόντων τους, τους εύχομαι να μην τους τύχει να περάσουν την πύλη των νοσοκομείων ως ασθενείς.
