Για δεκαετίες οι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν χωρίς επιτυχία γιατί η θερμοκρασία στην εξωτερική ατμόσφαιρα του Ήλιου αγγίζει το ένα εκατ. βαθμούς Κελσίου ενώ στην επιφάνεια του και πιο κοντά στον πυρήνα η θερμοκρασία δεν ξεπερνάει τους πέντε χιλιάδες βαθμούς Κελσίου. Πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί και μια νέα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Astronomy».
Παρατηρήσεις από ένα νέο τηλεσκόπιο υψηλής ανάλυσης ερευνητική ομάδα εντόπισαν επιτέλους τις δυσεύρετες «μαγνητικές κυματώσεις» στην ατμόσφαιρα του Ήλιου οι οποίες πιθανώς ευθύνονται για μεγάλο μέρος της απίστευτης θέρμανσης του στέμματος του Ήλιου.
Τα νέα δεδομένα προέρχονται από το Ηλιακό Τηλεσκόπιο Daniel K. Inouye (DKIST) στη Χαβάη το μεγαλύτερο επίγειο ηλιακό τηλεσκόπιο που έχει κατασκευαστεί ποτέ και βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς μεταφέρεται η ενέργεια του Ήλιου μέσω της ατμόσφαιράς του.
Ένα ηλιακό μυστήριο
Οι ερευνητές είχαν ήδη παρατηρήσει τις ακραίες θερμοκρασίες του στέμματος και τον ηλιακό άνεμο, τη ροή υπερθερμασμένου αερίου που εκτοξεύεται από τον Ήλιο με ταχύτητες άνω του 1,6 εκατομμυρίων χλμ/ώρα. Και τα δύο φαινόμενα απαιτούν τεράστια ενέργεια. Παλαιότερα, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι αυτή προερχόταν από κινήσεις μεταφοράς στην επιφάνεια του Ήλιο όμως οι πρώτες μελέτες δυσκολεύτηκαν να εξηγήσουν πώς αυτή η ενέργεια μεταφέρεται στα ανώτερα στρώματα.
Το 194 ο Σουηδός φυσικός Χάνες Άλφβεν πρότεινε ότι μπορεί να είναι μαγνητικά κύματα που σήμερα φέρουν το όνομά του, τα κύματα Alfvén. Ωστόσο αυτά ποτέ δεν είχαν παρατηρηθεί απευθείας στο ηλιακό στέμμα έως σήμερα.
«Ανεπανάληπτες» παρατηρήσεις
Το DKIST με καθρέφτη 4 μέτρων και ανάλυση άνευ προηγουμένου, χρησιμοποίησε το Cryogenic Near Infrared Spectropolarimeter (Cryo-NIRSP) για να ανιχνεύσει τα κύματα Alfvén. Το όργανο κατέγραψε κινήσεις του πλάσματος μέσω φαινομένων Doppler επιτρέποντας στους ερευνητές να δουν το χαρακτηριστικό «στρίψιμο» του μαγνητικού πεδίου ένα μοτίβο εναλλασσόμενων κόκκινων και μπλε μετατοπίσεων.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι αυτά τα κύματα ήταν διαρκώς παρόντα στην περιοχή παρατήρησης, κάτι που υποδηλώνει ότι είναι κοινό φαινόμενο σε όλη την ηλιακή ατμόσφαιρα. «Το σημαντικότερο είναι ότι η ανάλυσή μας δείχνει πως τα κύματα αυτά μεταφέρουν σημαντική ποσότητα ενέργειας», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Ρίτσαρντ Μόρτον από το Πανεπιστήμιο Northumbria του Ηνωμένου Βασιλείου.
Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς οι αστρονόμοι διχάζονται εδώ και χρόνια ανάμεσα σε δύο θεωρίες:
- ότι η θέρμανση του στέμματος προκαλείται από ηλιακά κύματα
- από μαγνητική επανασύνδεση, όταν μαγνητικά πεδία στρίβουν και «σπάνε», απελευθερώνοντας ενέργεια
Τα νέα δεδομένα δείχνουν ότι και τα δύο φαινόμενα συνυπάρχουν. «Η έρευνά μας επιβεβαιώνει ότι τα κύματα Alfvén είναι παρόντα και μεταφέρουν αρκετή ενέργεια ώστε να καλύπτουν τουλάχιστον το μισό της απαιτούμενης θερμότητας για την κορώνα», πρόσθεσε ο Μόρτον.
Η αναλογία μεταξύ μαγνητικής επανασύνδεσης και κυμάτων Alfvén επηρεάζει όχι μόνο τη θέρμανση του Ήλιου, αλλά και τη φωτεινότητα άλλων άστρων. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι μελλοντικές μελέτες θα ρίξουν περισσότερο φως σε αυτά τα κύματα και θα βελτιώσουν τα μοντέλα πρόβλεψης του ηλιακού ανέμου και της πρόγνωσης του αποκαλούμενου διαστημικού καιρού.
Πηγή: Naftemporiki.gr
Μιλάω για την “λειτουργία” ενός ηλιακού συστήματος αλλά και για το πώς δημιουργείται ένας ήλιος ☀️ όπου σύμφωνα με την υπάρχουσα θεωρία: Α (κάπως έγινε!? από υπερβολική συμπίεση των αερίων του υδρογόνου και επήλθε η πρώτη πυρηνική σύντηξη υδρογόνου). Β (η βαρυτική έλξη του ήλιου λόγω των τεραστίων διαστάσεων του έλκει και απωθεί τα ουράνια σώματα πέριξ αυτού στην αέναη κίνηση και την δημιουργία του υπαρκτού ηλιακού συστήματος. Γ ( η καμπυλότητα του χωροχρόνου δεν επιτρέπει την διαφυγή ενός ουράνιου σώματος από το “σύστημα” διότι η βαρυτική έλξη είναι ισχυρότερη της φυγόκεντρης δύναμης του ουράνιου σώματος και υπερισχύει ακόμη – ακόμη και σε περίπτωση μερικής ευθυγράμμισης των πλανητών όπου ο χρόνος αλληλοκαλυψης αυτών είναι ελάχιστος και δεν είναι πάντα σε ευθεία γραμμή με τον ήλιο ώστε να εκλείψει η βαρυτική έλξη του ήλιου ως προς το σώμα αυτό. ΣΕ ΚΆΘΕ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΚΑΙ ΣΎΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΔΕΔΟΜΈΝΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΉΜΗΣ ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΎΡΙΑ ΗΛΙΑΚΆ ΣΥΣΤΉΜΑΤΑ ΜΌΝΟ ΣΕ ΈΝΑΝ ΓΑΛΑΞΊΑ ΚΑΙ ΌΛΑ ΔΙΑΦΈΡΟΥΝ ΣΕ ΠΟΣΌΤΗΤΑ ΟΥΡΆΝΙΩΝ ΣΩΜΆΤΩΝ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΌΓΚΟ ΉΛΙΟΥ ΑΥΤΏΝ ΚΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΊΝΑΙ ΌΤΙ ΕΊΝΑΙ ΑΔΎΝΑΤΟΝ ΝΑ ΥΠΆΡΧΕΙ ΣΤΟ ΣΎΜΠΑΝ ΜΙΑ “ΕΞΆΤΜΙΣΗ” ΠΟΥ ΝΑ ΣΥΜΠΙΈΖΕΙ ΥΔΡΟΓΌΝΟ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΎΝΕΙ ΉΛΙΟΥΣ… Ότι είναι πλέον δεδομένο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ούτε καν να διαταραχθεί με ιδέες και θεωρίες πλην του να υπάρξει “παραλλαγή”.
Ο λαμπτήρας πυρακτώσεως σε γήινες διαστάσεις είναι ο ήλιος ☀️ σε συμπαντικές διαστάσεις!?
Και τα δύο αυτά λειτουργούν με ηλεκτρομαγνητική ενέργεια (+/-).
Τό πρώτο έχει σύρμα βολφραμίου σε περιβάλλον με “κενό” ή αδρανές αέριο και ο ήλιος έχει (υδρογόνο και ήλιο) που δεν μπορούν να υποστούν μεταβολή, αλλά μπορούν να υποστούν “υπερθέρμανση” μέσω της ίδιας διαδικασίες του βομβαρδισμού της ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας που είναι διάχυτη σε ΟΛΌΚΛΗΡΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ.
https://youtube.com/shorts/13YK_Hm8H-Q?si=1BQ0FYtRWLVMv1V8
ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΠΟΛΎ για το χρόνο που διαθέσατε ως εδώ…
Άσχετο βέβαια αλλά κάπου ήθελα να το πω!? Η “επιστήμη” σπάει κόκκαλα και το κακό είναι ότι όλοι ανεξαιρέτως οι “επιστήμονες” έχουν και ακριβείς εξισώσεις για αυτά πού λένε!? Ο ήλιος ☀️ δεν καίει τίποτα, το υδρογόνο βασικό στοιχείο του σύμπαντος δεν μπορεί να υποστεί μεταβολή χωρίς οξυγόνο ούτε και σε μορφή πλάσματος, που ενδεχομένως εκεί και υπό ακραίες συνθήκες συμπίεσης και στιγμιαίας απώλειας της πολικότητας ενός και μόνο ηλεκτρονίου να υπάρξει σύντηξη. Ο ήλιος ☀️ είναι στο κέντρο της διασταύρωσης των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων των παρεμβολών από την διαρκεί περιστροφή και κίνηση όλων των άλλων ουράνιων σωμάτων όπου υπέρ διεγείρουν το/ τα ηλεκτρόνια υδρογόνου/ήλιον στο (+/-), προκαλώντας στο αυτό χωροχρονικό συνεχές μία υπέρ θέρμανση αυτών με αποτέλεσμα να υπάρχει η διαρκής εκπομπή φωτονίων και το υπέρλαμπρο φως που δεν μπορεί να αλλοιωθεί λόγω ελλείψεως λοιπών “στοιχείων”.. Ο ήλιος ☀️ δεν είναι το “δυναμικό” κέντρο διαχείρισης ενός πλανητικού συστήματος, αλλά παράγωγο της διαρκούς αλληλεπίδρασης μεταξύ των ουράνιων σωμάτων, στην διασταύρωση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων και όπου υπάρχει αθρόα συγκέντρωση των αερίων (υδρογόνο/ήλιον). Τα ουράνια σώματα δεν περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο βάση της θεωρίας της έλξης και απώθησης, αυτά περιστρέφονται και κινούνται στο σύμπαν συμπαρασύροντας και τόν εκάστοτε ήλιο τους σε ελλειπτική τροχιά λόγω μετατόπισης του κέντρου διασταύρωσης των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων αφού και μεταξύ τους διατηρούν τίς όποιες αποστάσεις τους στην “κενότητα” του σύμπαντος! Χωρίς φυσικά να υπάρχει η ανάγκη της διαφυγής από το σύστημα λόγω ελλείψεως βαρύτητας. (Η επιστήμη έχει αποδείξει ότι ή ηλεκτρομαγνητική δύναμη είναι είς την (Ε) σε σχέση με την βαρύτητα. Παρακαλώ πολύ! Όχι ότι δεν είμαι διαθέσιμος για διάλογο! Αλλά δεν έχω επαρκή μόρφωση σε επιστημονικό επίπεδο. Είχα δει ένα ντοκυμαντέρ που έλεγαν αυτό. Σε κάθε περίπτωση πάμε με απλά βήματα και ας αναγνωρίσουμε αυτό που ξέρουμε! Όλα γύρω μας είναι ενέργεια και παντού και πάντα όλα λειτουργούν με βάση το(-/+) (ηλεκτρομαγνητική ενέργεια), η ηλεκτρομαγνητική ενέργεια υπόκειται σε συχνότητες, οι συχνότητες ταξιδεύουν στο άπειρο μέσω των “χορδών” (το σύμπαν δεν είναι κενό) και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους στο αυτό χωροχρονικό συνεχές εξουδετερώνοντας την βαρύτητα (τά ομώνυμα απωθούνται). Πρόκειται καθαρά για ενέργεια που όσο πιο ισχυρή είναι η αναμετάδοση τόσο πιο αδύναμη γίνεται η βαρύτητα και στο κέντρο διασταύρωσης διαφορετικών συχνοτήτων εξουδετερώνεται τελείως. Η προέλευση αυτής της ενέργειας προκύπτει από την κίνηση των ηλεκτρονίων των διαφόρων ειδών αερίων που υπάρχουν στο σύμπαν και αλληλεπιδρούν με τα λοιπά στοιχεία του ατόμου. (Ένα πολύ πρόσφατο για εμένα τουλάχιστον ντοκιμαντέρ, που δείχνει την κίνηση του ηλεκτρονίου του υδρογόνου γύρω από τον πυρήνα αυτού δείχνει σε αργή κίνηση όπου χάνεται και εμφανίζεται σε αντίθετη κατεύθυνση και φορά κίνησης με κάνει να πιστεύω ότι η θεωρία μου είναι η ακριβέστερη ως το πως ακριβώς λειτουργεί το σύμπαν.. Η διαδικασία όπου το ηλεκτρόνιο μπροστά στην κάμερα “χάνεται” είναι η κατάσταση που επικρατεί”ηρεμία” και όχι αδράνεια. Όταν στην κάμερα επανεμφανίζεται πάλι “φωτεινό” είναι η στιγμή της δράσης και αντίδρασης σε κατάσταση υπερδιέγερσης αυτού με άλλο στοιχείο! στο αυτό χωροχρονικό συνεχές φέρνοντας το σε σημείο “τήξης – μεταβολής” που δεν μπορεί να περιέλθει λόγω ελλείψεως λοιπών στοιχείων ικανών για σύντηξη αυτού.
https://youtube.com/shorts/13YK_Hm8H-Q?si=1BQ0FYtRWLVMv1V8