Ο Γάλλος Ρόλαντ Μέσνιερ, ο αρχιζαχαροπλάστης πέντε Αμερικανών Προέδρων, πέθανε σε ηλικία 78 ετών στις ΗΠΑ, ανακοίνωσε σήμερα η οικογένειά του.
Ο Μέσνιερ απεβίωσε την Παρασκευή στη Βιρτζίνια, από καρκίνο, ανέφεραν ο γιος του Ζορζ και η μεγαλύτερη αδελφή του, Ζενεβιέβ Γκιγιέ Μέσνιερ.
Γεννήθηκε στο Μπονέ, ένα χωριουδάκι κοντά στην Μπεζανσόν, σε μια φτωχή οικογένεια με εννέα παιδιά. Τον προσέλαβε στον Λευκό Οίκο η σύζυγος του Προέδρου Τζίμι Κάρτερ, Ρόζαλιν, το 1979.
«Έχω τόσες ωραίες αναμνήσεις από τον σεφ Μέσνιερ. Του άρεσε να κάνει τους ανθρώπους να χαμογελούν με τις υπέροχες δημιουργίες του, όπως ήταν τα περίφημα χριστουγεννιάτικα σπιτάκια από τζίντζερ. Θα μας λείψει», έγραψε στο Twitter μια άλλη πρώην πρώτη κυρία, η Χίλαρι Κλίντον, αναρτώντας και μια φωτογραφία της με τον Μέσνιερ.
«Με λύπη μας πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Ρόλαντ Μέσνιερ, ο οποίος υπηρέτησε ως σεφ στον Λευκό Οίκο επί 26 χρόνια, για πέντε προέδρους και τα 25 από αυτά τα χρόνια ήταν αρχιζαχαροπλάστης. Το πάθος του, η αγάπη για τη δουλειά του, θα μας μείνουν χαραγμένα στη μνήμη», ανέφερε το Ίδρυμα Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Ο Μέσνιερ, που είχε πάρει την αμερικανική υπηκοότητα, αποχώρησε από τον Λευκό Οίκο το 2004. Μετά τη συνταξιοδότησή του έγραψε βιβλία και μίλησε για την εμπειρία του στον Λευκό Οίκο. Σε μια συνέντευξη που μεταδόθηκε το 2013 είπε ότι η Ρόζαλιν Κάρτερ τον είχε ρωτήσει τι σκόπευε να ετοιμάσει στις κουζίνες της Λεωφόρου Πενσιλβάνια 1600, εφόσον τον προσλάμβαναν.
Πολλά γλυκά λίγων θερμίδων, απάντησε εκείνος, εξηγώντας ότι «η κυρία Κάρτερ ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα, πολύ αδύνατη και για αυτό σκέφτηκα ότι ήταν ερώτηση παγίδα». Φαίνεται όμως ότι έδωσε τη σωστή απάντηση, αφού εκείνη στράφηκε στη γραμματέα της και είπε: «Αυτόν θέλω, το συντομότερο δυνατόν».
Ο Μέσνιερ δεν δίσταζε να αφηγηθεί ανέκδοτα για τους Προέδρους και τις οικογένειές τους: ο Τζορτζ Ου. Μπους λάτρευε το παγωτό με καρύδια και πεκάν και ήταν «ο πιο ανυπόμονος άνθρωπος που έχω συναντήσει ποτέ». Η κυρία Ρέιγκαν ήταν «τελειομανής». Ο Μπιλ Κλίντον ήταν αλλεργικός «στη ζάχαρη, το αλεύρι και τη σοκολάτα» αλλά ταυτόχρονα ήταν και πολύ λαίμαργος και για αυτό ο σεφ αναγκάστηκε να δημιουργήσει νέες συνταγές, χωρίς τα επίμαχα συστατικά.
Και, μολονότι έλεγε ότι εκτιμούσε αφάνταστα τους Κάρτερ, η μία από τις αγαπημένες τους συνταγές, που έπρεπε να τη φτιάχνει σε όλα τα μεγάλα δείπνα, τον τρομοκρατούσε. Για το γλυκό αυτό «έπρεπε να χρησιμοποιήσω τα πιο κολλώδη τυριά που μπορούσα να βρω, να τα ανακατέψω, να προσθέσω αντζούγιες και διάφορα άλλα πράγματα, μετά να τα συναρμολογήσω σαν στεφάνι (…) και στη μέση βάζαμε μαρμελάδα φράουλα» αφηγήθηκε.
«Το αστείο είναι ότι η κυρία Κάρτερ φρόντιζε πάντα να εξακριβώνει αν το πράγμα αυτό ήταν στο τραπέζι. Και ήταν, όμως κανείς δεν το άγγιζε ποτέ. Έτσι, το ξαναβάζαμε στην κατάψυξη και το βγάζαμε σε κάθε μπουφέ. Νομίζω ότι αυτό το ίδιο πιάτο άντεξε τέσσερα χρόνια».
