Η πρόβλεψη που καταθέτουν εξειδικευμένοι αναλυτές στα του φαρμακευτικού κλάδου αναφέρει ότι στο διάστημα της επόμενης δεκαετίας θα σημειωθεί αύξηση άνω του 300% στη διάθεση των σκευασμάτων αδυνατίσματος σε όλο τον κόσμο. Το μέγεθος της συγκεκριμένης αγοράς εκτιμάται περίπου στα 212 δισ. δολάρια έως το 2035.
Ταυτόχρονα, δύο τελευταίες εξελίξεις, μία ελληνική και μία από τις ΗΠΑ, προοιωνίζονται τεράστιες ανατροπές στον τομέα των φαρμάκων αδυνατίσματος.
Η μεν πρώτη αφορά στην κρατική πλέον συνταγογράφηση σκευασμάτων κατά της παχυσαρκίας σε 30.000 Έλληνες πολίτες, οι οποίοι βρίσκονται στη ζώνη υψηλού κινδύνου κυρίως για σοβαρές καρδιοπάθειες.
Εξ ου και κρίνεται πως θα πρέπει οπωσδήποτε να χάσουν βάρος αμέσως και αμιγώς για λόγους υγείας.
Η έγκριση
Η δεύτερη εξέλιξη, η οποία ήδη προκαλεί μια σειρά από αλυσιδωτούς μετασχηματισμούς στην παγκόσμια αγορά φαρμάκων, τη βιομηχανία τροφίμων και οπωσδήποτε στις καθημερινές συνήθειες εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, είναι η έγκριση που έλαβε από τον αμερικανικό ΕΟΦ (FDA) το πρώτο φάρμακο αδυνατίσματος σε μορφή χαπιού.
Κατ’ αυτό τον τρόπο η μεν ένταξη των ουσιών νέας γενιάς κατά της παχυσαρκίας στο Εθνικό Πρόγραμμα του ελληνικού υπουργείου Υγείας, εμμέσως και σε επίπεδο σημειολογίας αν μη τι άλλο, λειτουργεί ως η κατεξοχήν έγκυρη εγγύηση αποτελεσματικότητας και υγειονομικής ασφάλειας.
Επομένως, μένουν χωρίς ένα βασικό επιχείρημα όσοι δύσπιστοι και διστακτικοί μέχρι τώρα επικαλούνταν το γεγονός ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν συμπεριελάμβανε τα φάρμακα της συγκεκριμένης κατηγορίας μεταξύ εκείνων που μπορούν οι ιατροί να συνταγογραφούν χρησιμοποιώντας την πλατφόρμα ΗΔΙΚΑ.
Υπεραπλουστεύοντας, η υιοθέτηση των φαρμάκων κατά της παχυσαρκίας από τον ανώτατο και εξ ορισμού πιο αυστηρό μηχανισμό μέριμνας για τη δημόσια υγεία στην Ελλάδα αίρει τις κρίσιμες αναστολές και επιφυλάξεις.
Βεβαίως, το υπουργείο Υγείας δεν συνιστά ακριβώς τη χρήση των φαρμάκων αδυνατίσματος, καθώς εστιάζει σε μια ορισμένη, αναλογικά ολιγάριθμη, ομάδα του ελληνικού πληθυσμού η οποία χρήζει επείγουσας, φαρμακευτικά υποβοηθούμενης, ελάττωσης του σωματικού βάρους.
Συγκεκριμένα, τα σκευάσματα συνταγογραφούνται στο πλαίσιο μιας «ολιστικής», όπως τη χαρακτηρίζει το υπουργείο, αλλά εντελώς δωρεάν φροντίδας που προσφέρεται σε άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία, δηλαδή με αυξημένο Δείκτη Μάζας Σώματος (από 37-40 και άνω, λαμβάνοντας υπόψη και τις σχετικές συννοσηρότητες).
Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει ιατρική επίσκεψη σε συμβεβλημένη δημόσια δομή, παροχή διατροφικής συμβουλευτικής, συνταγογράφηση φαρμακευτικής αγωγής και επαναληπτική ιατρική επίσκεψη για την παρακολούθηση των επιδράσεων της θεραπείας – και όλα αυτά δωρεάν.
Η διαδικασία για τους 30.000 δικαιούχους ξεκινά από το SMS το οποίο θα έχουν λάβει, σύμφωνα με τον προγραμματισμό, έως το τέλος του τρέχοντος μήνα.
Η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Ειρήνη Αγαπηδάκη, στην αρμοδιότητα της οποίας υπάγεται η συγκεκριμένη ενέργεια, δηλώνει χαρακτηριστικά: «Το δωρεάν πρόγραμμά μας για την παχυσαρκία δεν περιορίζεται απλώς στη φαρμακευτική αγωγή.
Προσφέρουμε μια ολιστική φροντίδα, με συνεχή ιατρική παρακολούθηση και υποστήριξη σε ανθρώπους που το έχουν πραγματικά ανάγκη, απλά και εύκολα, χωρίς ταλαιπωρία».
Πάχος και άγχος
Τι γίνεται όμως με όλους τους υπόλοιπους; Οι 30.000 Έλληνες και Ελληνίδες που θα ακολουθήσουν θεραπεία με φάρμακα κατά της παχυσαρκίας «κανονικά και με τον νόμο» είναι μόνο ένα κλάσμα όσων ήδη και επί μακρόν λαμβάνουν τα ίδια σκευάσματα με μια απλή συνταγή από κάποιον γιατρό.
Επαληθεύεται στην πράξη ότι τα φάρμακα για την παχυσαρκία δεν συνεπάγονται παρενέργειες; Τι συμβαίνει, άραγε, όταν διακοπεί η αγωγή; Πότε ο λήπτης αρχίζει να παίρνει ξανά βάρος; Υποτροπιάζει και επανέρχεται στην πρότερη κατάσταση υπερβαρίας/παχυσαρκίας; Ο οργανισμός «μαθαίνει» κρατώντας κάτι θετικό από τη φαρμακευτική αγωγή ή τα σβήνει όλα και κάνει καθολικό reset σαν να μην πήρε ποτέ το φάρμακο; Και ύστερα, γιατί το ίδιο σκεύασμα δεν αποδίδει εξίσου αποτελεσματικά σε όλους όσοι το λαμβάνουν; Γιατί ο Χ πήρε το Ζ σκεύασμα των 2,5 mg με την πιο χαμηλή περιεκτικότητα σε δραστική ουσία και μέσα σε 2 μήνες έχασε περίπου το 20% του βάρους του, ενώ ο Ψ έχει φτάσει να παίρνει το ίδιο φάρμακο, αλλά 4 φορές πιο ισχυρό, χωρίς όμως να χάνει τόσα πολλά κιλά; Και το χειρότερο: υπάρχει περίπτωση το φάρμακο να μη λειτουργήσει καθόλου σε κάποιον λήπτη;
Υπολογίζεται ότι σήμερα χρησιμοποιούν τα νέα φάρμακα αδυνατίσματος περί τα 19 εκατομμύρια άτομα σε ολόκληρη την υφήλιο. Αυτό σημαίνει ότι η δεξαμενή δεδομένων από την πραγματική ζωή υπαρκτών χρηστών έχει εμπλουτιστεί πλέον αρκετά ώστε να συνιστά αξιόπιστο δείκτη γύρω από το τι ακριβώς προξενεί -αν προξενεί- στον ανθρώπινο οργανισμό μια ουσία της βιοχημικής οικογένειας GLP-1.
Ως προς τις τυχόν παρενέργειες, το επιστημονικό περιοδικό «US Pharmacist» εν μέρει επιβεβαιώνει την, κατά γενική αίσθηση, τάση των γιατρών να ενθαρρύνουν τους ασθενείς τους να ξεκινήσουν φαρμακευτική αγωγή για την απώλεια βάρους.
Διότι οι πιο κοινές παρενέργειες είναι ήσσονος σημασίας και περιορισμένης διάρκειας, ενώ δεν συσχετίζονται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, με κάποιες σοβαρές παθήσεις.
Έτσι, λοιπόν, το «US Pharmacist» στο τεύχος Δεκεμβρίου 2025 αναφέρει τα γνωστά, γαστρεντερικής φύσης, συμπτώματα, όπως π.χ. πονοκέφαλο και κοιλιακά άλγη, δυσκοιλιότητα, διάρροια, εμετούς, με πιο συνηθισμένο εξ αυτών τη ναυτία.
Ως πιο βαριά καταγράφονται προβλήματα όπως γαστροπάρεσις (στομαχική παράλυση), παγκρεατίτιδα, γαστρορραγία, ισχαιμική κολίτιδα. Βέβαια, αυτό που οι ίδιοι οι λήπτες καταθέτουν σε συζητήσεις, οι οποίες γίνονται όλο και περισσότερο μέρος της καθημερινότητας, είναι μια αίσθηση έντονης κόπωσης και αδυναμίας, ιδιαίτερα κατά τις πρώτες ώρες ή ενίοτε και ημέρες μετά από τη δόση του φαρμάκου.
Για την άμβλυνση αυτών των, κυρίως ελαφρών, παρενεργειών το «US Pharmacist» συνιστά να τηρεί ο χρήστης σχολαστικά τις οδηγίες του επιβλέποντος ιατρού, ειδικά για τη λήψη τροφής σε μικρές μερίδες και ανά μικρά διαστήματα.
Επίσης, το να αυξήσει την αναλογία πρωτεΐνης προς υδατάνθρακα στα γεύματά του, να δοκιμάσει κάποια βοηθητικά μέσα όπως τα βραχιόλια κατά της ναυτίας, αλλά πάνω απ’ όλα να διασφαλίζει ότι ο οργανισμός του λήπτη παραμένει επαρκώς ενυδατωμένος – ιδιαίτερα εάν έχει συχνούς εμετούς και κρίσεις διάρροιας.
Όμως, όπως συμβαίνει με οποιοδήποτε φάρμακο, η αντίδραση διαφέρει από οργανισμό σε οργανισμό. Κι αυτό ισχύει τόσο για τις παρενέργειες όσο και για τις ενέργειες, εφόσον είναι εντέλει το DNA που υποδέχεται ή, αντιθέτως, αποκρούει την εισβολή ξένων παραγόντων στο σύστημα.
Οπότε, έχει κιόλας παρατηρηθεί, συχνά σε περιπτώσεις διασήμων, οι οποίοι δεν καταφέρνουν να χάσουν βάρος παρά τη χρήση των νέων φαρμάκων. Όπως επίσης δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι όλοι αδυνατίζουν με τον ίδιο τρόπο.
Ασχέτως των ομοιοτήτων σε χαρακτηριστικά όπως το φύλο, η ηλικία και το βάρος, δύο λήπτες μπορεί να παίρνουν το ίδιο φάρμακο στην ίδια δόση και ο ένας να χάνει κιλά αμέσως, ενώ ο άλλος όχι.
Αυτό είναι ένα φαινόμενο που οι γιατροί θεωρούν φυσιολογικό και αναμενόμενο, συνήθως όμως παραλείπουν να το επισημάνουν στους ασθενείς τους εκ των προτέρων.
Με αποτέλεσμα εκείνος που καθυστερεί ή μένει στάσιμος να προβληματίζεται, να αγχώνεται ή και να απελπίζεται, καθώς πλέον οι συγκρίσεις ανάμεσα σε χρήστες πολλαπλασιάζονται εκθετικά.
Κατ’ αυτό τον τρόπο καθιερώνεται ένα καινούριο κυρίαρχο κοινωνικό στερεότυπο για το τι θα πρέπει να περιμένει κάποιος από τη φαρμακευτική αγωγή για την απώλεια βάρους.
Στερεότυπο που, φυσικά, δεν εστιάζει στο ελάχιστο της απόδοσης των φαρμάκων GLP-1, αλλά στο μέγιστο, το οποίο κι αυτό διογκώνεται στις διηγήσεις από στόμα σε στόμα, δημιουργώντας ενίοτε υπερβολικές προσδοκίες και μια αχρείαστη επιπλέον πίεση.
Το χάπι-terminator
Για πρώτη φορά φέτος τον Σεπτέμβριο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) εξέδωσε δέσμη συστάσεων και κατευθυντήριων οδηγιών για τη χρήση των φαρμάκων της οικογένειας GLP-1, αναγνωρίζοντας εμπράκτως ότι τα συγκεκριμένα φάρμακα διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στην τρέχουσα πραγματικότητα.
Εξάλλου, για τον ΠΟΥ το πρόβλημα της παχυσαρκίας αποτελεί μια διαρκή απειλή, καθώς σε αυτήν καταλογίζεται η βασική υπαιτιότητα για 3,7 εκατομμύρια θανάτους παγκοσμίως το 2024.
Κι αν δεν αναπτυχθεί ένας μηχανισμός αναχαίτισης της παχυσαρκίας, οι νεκροί εξαιτίας της θα έχουν υπερδιπλασιαστεί ως το 2030.
Επιπλέον, ενώ ο ΠΟΥ υπογραμμίζει ότι τα νέα φάρμακα δεν πρόκειται να εξαλείψουν εντελώς τον θανάσιμο κίνδυνο, επισημαίνει πως εάν δεν αλλάξει κάτι δραστικά, το συνολικό κόστος από την παχυσαρκία και τις παρενέργειές της σε κοινωνικό επίπεδο θα αγγίξει τα 3 τρισ. δολάρια κατ’ έτος για τα επόμενα 5 χρόνια τουλάχιστον.
Το νέο σκεύασμα
Από ό,τι φαίνεται, ωστόσο, η αγωνία του ΠΟΥ, όπως και η ευχή του να παρουσιαστεί ένας από μηχανής θεός για να λυτρώσει την παγκόσμια κοινότητα από τη μάστιγα της παχυσαρκίας και του διαβήτη τύπου 2 εισακούστηκαν.
Μάλιστα, μετά από την πρώτη εμφάνιση των αντιδιαβητικών ενέσιμων, τα οποία γρήγορα άρχισαν να συνταγογραφούνται για την απώλεια βάρους, ο πολυπόθητος εξολοθρευτής των παραπανίσιων κιλών αφίχθη σε μορφή κάψουλας.
Το περιβόητο χάπι για την παχυσαρκία εγκρίθηκε την προηγούμενη Δευτέρα από τη FDA, την αρμόδια υπηρεσία των ΗΠΑ για τον έλεγχο των φαρμάκων που διατίθενται στην αμερικανική αγορά.
Πρόκειται για σκεύασμα σεμαγλουτίδης, με την οποία η δανέζικη φαρμακοβιομηχανία NovoNordisk έφερε την πρώτη επανάσταση στα σκευάσματα κατά του διαβήτη, τα οποία όμως έγιναν αμέσως ανάρπαστα ως φάρμακα αδυνατίσματος.
Το χάπι θα πρέπει να λαμβάνεται άπαξ ημερησίως, εν αντιθέσει με την ενέσιμη μορφή της ίδιας δραστικής ουσίας, η οποία χορηγείται άπαξ εβδομαδιαίως.
Από εμπορικής πλευράς, όμως, η NovoNordisk παίρνει ξανά το προβάδισμα έναντι του ανταγωνισμού, ιδιαίτερα δε σε σχέση με την άμεση αντίπαλό της στην παγκόσμια αγορά, την Eli Lilly, το αντίστοιχο προϊόν της οποίας, με δραστική ουσία την τιρζεπατίδη, προβλέπεται πως θα χρειαστεί μερικούς μήνες ακόμη έως ότου αρχίσει να διατίθεται κι αυτό ως χάπι.
Κατά συνέπεια, έως ότου εμφανιστεί το ευθέως ανταγωνιστικό χάπι της Eli Lilly, αλλά και πολλών ακόμη εταιρειών του κλάδου που δραστηριοποιούνται εντατικά στα GLP-1, η NovoNordisk θα μονοπωλεί επί της ουσίας την αμερικανική αγορά.
Μια αγορά που κατά πάσα βεβαιότητα πολύ σύντομα θα διευρυνθεί χάρη στην ευκολία λήψης του φαρμάκου από του στόματος, αντί για την, απωθητική για πλήθος ασθενών, ένεση. Το χάπι, επίσης, αναμένεται να διευκολύνει κατά πολύ την παράταση της θεραπείας.
Αφενός διότι ανοίγει τον δρόμο για την κλιμάκωση του ανταγωνισμού στην αγορά, η οποία, νομοτελειακά θα επιφέρει μείωση της τιμής πώλησης των σκευασμάτων.
Αφετέρου διότι, σε ό,τι αφορά τη θεραπεία καθαυτή, η ευεργετική επίδραση του φαρμάκου ουσιαστικά διαρκεί όσο και η λήψη του.
Άρα, ένα πιο εύχρηστο και, ιδανικά, πιο φθηνό σκεύασμα έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να διατηρηθεί στην καθημερινότητα όσων το δοκίμασαν και το διέκοψαν.
Και επειδή στην πλειονότητά τους οι χρήστες δεν αξιοποιούν την ευκαιρία που τους δίνεται με το φάρμακο για να τροποποιήσουν ριζικά τις διατροφικές συνήθειές τους, να χαλιναγωγήσουν την τάση για καταχρήσεις, να προσθέσουν στη ζωή τους τη συστηματική άσκηση κ.ο.κ., παρά να εξαρτώνται αποκλειστικά από τη βιοχημεία των GLP-1, η παράταση της θεραπείας απομένει ως μονόδρομος.
Αντεπίθεση Μπουρλά με $2 δισ.
Πρόσφατα, δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο ανέδειξαν τις επιπτώσεις που προξενεί η διακοπή της θεραπείας.
Οι σχετικές μαρτυρίες συγκλονίζουν, καθώς οι λήπτες των φαρμάκων κατά της παχυσαρκίας εξομολογούνται βιώματα του τύπου «όταν το έκοψα ένιωσα σαν να πέφτω από γκρεμό», «το food noise (η εσωτερική ψυχολογική όχληση που ωθεί στην κατανάλωση τροφής) επανήλθε σχεδόν από την επόμενη ημέρα», «κάθε φορά που επιχειρούσα να διακόψω τη θεραπεία κάτι γύριζε μέσα στο κεφάλι μου και μου έλεγε “φάε χωρίς αύριο. Το αξίζεις. Τόσο καιρό τώρα δεν έτρωγες τίποτα”» κ.λπ.
Ασφαλώς, η κυκλοφορία του χαπιού στην αμερικανική αγορά, η οποία παρεμπιπτόντως τυγχάνει και η μεγαλύτερη στον κόσμο για τα εν λόγω σκευάσματα, δημιουργεί αυτομάτως προϋποθέσεις εκρηκτικής μαζικότητας στη χρήση των φαρμάκων για την απώλεια βάρους.
Και είναι προφανές ότι με το μέγεθος της αγοράς να εκτινάσσεται στα 211,8 δισ., από τα σημερινά 51,6 δισ. δολάρια (βάσει εκτίμησης του transparencymarketresearch.com), έως το 2035, ο ανταγωνισμός μεταξύ των φαρμακοβιομηχανιών προβλέπεται αδυσώπητος σε πλήρη εναρμόνιση με την καλπάζουσα πραγματική ζήτηση.
Εξάλλου, οι ουσίες που προσφέρονται για τη θεραπεία της παχυσαρκίας παρουσιάζονται λίγο-πολύ ως ιδανική πανάκεια: – Είναι αποδεδειγμένα αποτελεσματικές. – Δεν έχουν παρενέργειες για τον χρήστη. – Διατίθενται ελεύθερα. Εφόσον δεν προαπαιτείται συνταγή γιατρού, θεωρητικά, έστω και καθ’ υπερβολήν, θα μπορούσαν να πωλούνται ακόμη και εκτός φαρμακείων, οπουδήποτε.
Στην παρούσα φάση, τα μόνα μειονεκτήματα αυτής της νέας, σχεδόν θαυματουργής, γενιάς φαρμάκων κατά της παχυσαρκίας είναι:
α) η σχετικά υψηλή τιμή διάθεσής τους,
β) η αποκλειστικά ενέσιμη μορφή τους.
Ωστόσο, αυτές οι λιγότερο ελκυστικές πτυχές του φαρμακευτικά υποβοηθούμενου αδυνατίσματος στην πράξη εύκολα παρακάμπτονται.
Αν μη τι άλλο, επειδή ο/η χρήστης/στρια κάνει τον λογαριασμό και αποφαίνεται ότι το «μαγικό» φάρμακο αξίζει την οικονομικά οδυνηρή εβδομαδιαία δαπάνη (από 195 ευρώ και άνω στην Ελλάδα), όντας μακράν πιο συμφέρον σε σύγκριση με διαιτητικά προγράμματα, έξοδα για ειδικές τροφές, γυμναστήρια, προσπάθεια σωματική και ψυχική, ενέργεια κ.ο.κ.
Εξυπακούεται, δε, ότι το φάρμακο δρα άμεσα ή πολύ-πολύ σύντομα, με αποτελέσματα από εμφανή έως θεαματικά, κάτι εξαιρετικά αμφίβολο για τις λοιπές συμβατικές μεθόδους απώλειας βάρους.
Όσο για την ανατριχίλα της ένεσης, αφενός η «σύριγγα-στιλό» συνηθίζεται πολύ πιο εύκολα από την απλή βελόνα. Αφετέρου, τα νέα από τις ΗΠΑ, με τη χαρμόσυνη έλευση του χαπιού, επιβεβαιώνουν την αισιόδοξη προσδοκία ότι οι ενέσεις αδυνατίσματος σύντομα θα θεωρούνται μια πρωτόγονη μέθοδος χορήγησης της δραστικής ουσίας.
Από επιχειρηματικής άποψης, η κούρσα για την κατάκτηση μεγαλύτερων μεριδίων στην αγορά θυμίζει έναν νέο βιομηχανικό πυρετό χρυσοθηρίας.
Ενδεικτικά, η Pfizer προσφάτως επένδυσε 150 εκατ. δολάρια εν είδει προκαταβολής επί συνόλου 1,93 δισ. δολαρίων για την ολοκληρωτική εξαγορά της Yao Pharma, ήτοι του αμερικανικού παραρτήματος της κινεζικής Fosu Pharmaceutical.
Με αυτή τη θεαματική κίνηση η Pfizer εξασφάλισε τα αποκλειστικά δικαιώματα στα φάρμακα που εξελίσσει η Yao Pharma, τα οποία, όπως εκτιμά ο CEO Αλβέρτος Μπουρλά, θα φέρουν την Pfizer και πάλι στην πρωτοπορία, αυτή τη φορά στα σκευάσματα αδυνατίσματος.
Κανείς παχύς εφεξής
Εν κατακλείδι, αν και φαινομενικά ασύνδετα -η ένταξη των φαρμάκων αδυνατίσματος στην ΗΔΙΚΑ και η εμφάνιση του χαπιού στις ΗΠΑ-, τα δύο γεγονότα κατά βάθος συσχετίζονται.
Υπό την έννοια ότι πρόκειται για δύο κομβικά σημεία στην εξελικτική τροχιά των φαρμάκων αυτού του τύπου, σε έναν κόσμο που αλλάζει άρδην και εξαιτίας αυτών ακριβώς των σκευασμάτων.
Άλλωστε τα φάρμακα που βασίζονται στην απομίμηση του πεπτιδίου GLP-1 και αναστέλλουν την επιθυμία για κατανάλωση ή υπερκατανάλωση τροφής από την άποψη της ιατρικής επιστήμης, μόνο δευτερογενώς εξυπηρετούν την αισθητική.
Ο πρωταρχικός λόγος ύπαρξής τους είναι η θεραπευτική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και του σακχαρώδους διαβήτη τύπου 2.
Το στοιχείο αυτό τα διαφοροποιεί ουσιωδώς π.χ. από τις πλαστικές επεμβάσεις, τα μπότοξ και οτιδήποτε συναφές, ασχέτως εάν στην πράξη τα φάρμακα χρησιμοποιούνται κι αυτά για τον ίδιο τελικό στόχο, δηλαδή το να βοηθήσουν τον χρήστη να προσαρμοστεί όσο το δυνατόν πιστότερα, όσο το δυνατόν πιο εύκολα και ανώδυνα, στο κυρίαρχο πρότυπο κάλλους.
Γι’ αυτό κατά το τρέχον διάστημα απασχολεί πιο έντονα τη διεθνή κοινή γνώμη η αγνώριστη -ήτοι εντυπωσιακά αδυνατισμένη- Μισέλ Ομπάμα παρά οι τελευταίες πλαστικές της Κιμ Καρντάσιαν λόγου χάρη.
Και είτε το παραδέχεται δημοσίως είτε όχι ο/η εκάστοτε celebrity, τα φάρμακα κατά της παχυσαρκίας εύκολα προβάλλονται με την πρόφαση της ευζωίας και όχι της μόδας.
Σε αυτό το πνεύμα δεν είναι μόνο η Αντέλ, ο Ζακ Γαλιφιανάκης, ο Τζόνα Χιλ, η Οπρα Γουίνφρεϊ και δεκάδες ακόμη σταρ και λοιποί διάσημοι, τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα, οι οποίοι συζητιούνται με μείγμα θαυμασμού και φθόνου για το επίτευγμά τους, ή αλλιώς για την αιφνίδια επαναφορά τους στις «εργοστασιακές ρυθμίσεις», όπως θα το προσδιόριζε κάποιος καταφεύγοντας στη μηχανολογική ορολογία την επιστροφή σε έναν εαυτό χωρίς το βλαβερό άχθος του υπερβάλλοντος λίπους.
Νέα φρενίτιδα
Η ανθρωπότητα αδυνατίζει σχεδόν σύσσωμη και με ρυθμό τόσο γοργό ώστε μοιάζει να μην έχει χρόνο για χάσιμο σε περιττά ταμπού.
Είναι ο ρυθμός μιας νέας φρενίτιδας, η οποία εκτείνεται από την εμμονή για τις τροφές με τη μέγιστη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη έως τη φανατική, σχεδόν ρατσιστική, αποστροφή προς όποιον τυγχάνει, για οποιονδήποτε λόγο, να μη συμμορφώνεται με τον πολυπόθητο, πλην μονοδιάστατο, λιπόσαρκο ανθρωπότυπο.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Shutterstock
