Ο Gerard Backer της Wall Street Journal απαντά «ναι» και στηρίζει την αμφιλεγόμενη αυτή επιλογή του στο ακόλουθο επιχείρημα: «Μπορεί το Twitter/X να του στοιχίζει μία περιουσία, αλλά οι βασικές επιχειρήσεις του συνεχίζουν να έχουν ισχυρές επιδόσεις. Και με την πλατφόρμα του έχει δείξει πως σε μία εποχή κατά την οποία η υποκρισία για την ελευθερία της έκφρασης περισσεύει, τουλάχιστον κάποιος μπορεί να δημιουργήσει ένα φόρουμ για γνήσια ανταλλαγή ιδεών».

Μπορούμε να συμφωνήσουμε στα παραπάνω και να προσθέσουμε ότι δεν εξασφαλίζει κάποιος χωρίς σχέδιο, ικανότητες και σκληρή δουλειά τον τίτλο του πλουσιότερου ανθρώπου του πλανήτη. Αλλά και πάλι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να δώσουμε στον Μασκ τον τίτλο του αφεντικού της χρονιάς, αφού σε κάτι τέτοιο μάλλον θα διαφωνούσαν… οι εργαζόμενοί του.

Για να καθορίσει ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο, ο Economist εξέτασε ποιοι κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των γεωπολιτικών εντάσεων, των τοξικών πολιτισμικών πολέμων, τον εκρηκτικό πληθωρισμό και τις αυξήσεις επιτοκίων, αλλά και τις αλλαγές που φέρνει η ραγδαία πρόοδος της τεχνητής νοημοσύνης. Μέτρησε τις επιδόσεις των επικεφαλής των μεγαλύτερων επιχειρήσεων του πλανήτη και εξαίρεσε από την επιλογή όσους ήταν λιγότερο από τρία χρόνια στο τιμόνι (αφού υπήρχε ο φόβος να πιστωθούν ουσιαστικά αποτελέσματα από το έργο των προκατόχων τους).

Εξαίρεσε επίσης και εκείνους που είδαν τις επιχειρήσεις τους να εμφανίζουν θεαματικά αποτελέσματα εξαιτίας εξελίξεων στις αγορές που δεν είχαν να κάνουν με τη δική τους στρατηγική (πχ η εκτίναξη των τιμών του ουρανίου απογείωσε τις επιδόσεις της καναδικής μεταλλευτικής Cameco).

Κατέληξε έτσι στην ακόλουθη 5αδα:

David Ricks – Eli Lilly
David Velez Osorno – Nubank
Sekiya Kazuma – Disco
Mark Zuckerberg – Μeta
Jensen Huang – Nvidia

Ο μεγάλος νικητής

Από τους παραπάνω ξεχωρίζει αναμφίβολα ο ιδρυτής της εταιρείας ημιαγωγών Nvidia. Ο Jensen Huang καθιέρωσε την Nvidia ως τον απαραίτητο προμηθευτή των τσιπ που τροφοδοτούν την επανάσταση της παραγωγικής τεχνητής νοημοσύνης. Και είδε την κεφαλαιοποίηση της εταιρείας του να εκτινάσσεται πάνω από το 1 τρισ. δολάρια.

Και όλα αυτά, ενώ έχει πετύχει κάτι όχι πολύ εύκολο: την πλήρη αποδοχή από τους εργαζομένους της εταιρείας, που φαίνεται να «πίνουν νερό στο όνομά του».

Γιατί είναι αγαπητός όχι μόνο από τους επενδυτές, αλλά και τους εργαζομένους

Η δημοφιλία του στις τάξεις του προσωπικού της Nvidia αγγίζει το 98%, καθώς έχει καθιερώσει ένα μοντέλο απόλυτης ευελιξίας, με βάση το οποίο οι εργαζόμενοι καθορίζουν το πόσες ημέρες και ώρες δουλεύουν και το πόσο συχνά βρίσκονται στο γραφείο ή δουλεύουν εξ αποστάσεως.

Ορίζονται βεβαίως κάποιοι συγκεκριμένοι στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα και καλλιεργείται το αίσθημα της ευθύνης απέναντι και στην υπόλοιπη ομάδα. Αυτό το μοντέλο φαίνεται να έχει δώσει ώθηση στη δημιουργικότητα και την ανάπτυξη της καινοτομίας στους κόλπους της εταιρείας.

Νατάσα Στασινού • [email protected]