Οι περισσότεροι άνθρωποι ανυπομονούν να συνταξιοδοτηθούν. Φαντάζονται ταξίδια, σαββατοκύριακα στην εξοχή και τον χρόνο να ασχοληθούν με τα χόμπι τους.
Αλλά η περίοδος της χαράς και της ξεγνοιασιάς τελειώνει. Αυτό είπε στο Fortune η 65χρονη πλέον Ναν Άιβς που πήρε πρόωρη σύνταξη μετά από 27 χρόνια εργασίας στα 59 της. Αν και έβγαζε κάποια επιπλέον μεροκάματα εδώ και εκεί, ένιωσε γρήγορα ότι δεν είχε σκοπό, ένα αίσθημα που ξεπερνούσε τη χαρά που είχε βιώσει τους πρώτους μήνες μετά την συνταξιοδότησή της.
Αν και ανυπομονούσε να συνταξιοδοτηθεί, κουράστηκε από την απραγία. «Αλλά αν συνταξιοδοτηθείς στα 60, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μέχρι τα 90 τους. Αυτό είναι το ένα τρίτο της ζωής σου. Τι να κάνεις» είπε η Άιβς. «Δεν χρειάζεται να εργαστείς, δεν χρειάζεται να ασχοληθείς με δύσκολα πράγματα, αλλά είναι το ένα τρίτο της ζωής σου για το οποίο δεν έχεις οδικό χάρτη».
Μαζί με άλλη μια συνταξιούχο πρώην συνάδελφό της που ένιωθε το ίδιο, αποφάσισαν ότι δεν ήθελαν τόσο να αποσυρθούν όσο να ακολουθήσουν μια νέα καριέρα με τους δικούς τους όρους, να σχεδιάσουν τον δικό τους οδικό χάρτη. Τελικά, συνέστησαν την εταιρεία The Future of You, το οποίο βοηθά άλλα άτομα και εργοδότες να σχεδιάσουν και να διαχειριστούν τη μετάβαση στη συνταξιοδότηση, την οποία ελπίζουν να επαναπροσδιορίσουν. 
Απώλεια σκοπού
Δεν είναι οι μόνοι συνταξιούχοι που αρχίζουν να αισθάνονται ότι χάνουν τον εαυτό του μόλις εγκαταλείψουν τη δουλειά.
Στην πραγματικότητα, σχεδόν το ένα τρίτο των συνταξιούχων υποφέρει από κατάθλιψη, λόγω της απώλειας της ρουτίνας, της δομής, του κοινωνικού κύκλου κ.λπ.
Αλλά, επίσης, όπως ένα αυξανόμενο πλήθος νεοεισερχόμενων πτυχιούχων, οι δύο γυναίκες επέλεξαν να παραμείνουν στο εργατικό δυναμικό, αντί να πουν αντίο στην εργασία στα 65 τους. Είναι πιο ευτυχισμένες από πριν και απολαμβάνουν να βοηθούν τους άλλους.
Τώρα έχουν αυτό που ο Μαρκ Γουόλτον, πρώην δημοσιογράφος, αποκαλεί σχέδιο «αποσυνταξιοδότησης». Ο Γουόλτον, ο οποίος έγραψε σχετικό βιβλίο, εξηγεί στο Fortune ότι για όποιον φθάνει στη σύνταξη, αλλά ειδικά για τους επιτυχημένους, είναι σημαντικό να υπάρχει όχι μόνο οικονομικό σχέδιο αλλά ολιστικό σχέδιο ζωής για να αποτρέψει τη μοναξιά και την πλήξη σε αυτό το νέο στάδιο. Ενώ πολλοί πιστεύουν ότι θα μπορέσουν εύκολα να γεμίσουν το χρόνο τους, αυτό συχνά αποδεικνύεται ότι δεν συμβαίνει.
Από τη δεκαετία του 1980, ο αριθμός των εργαζομένων άνω των 65 έχει τετραπλασιαστεί. Ωστόσο, οι ερευνητές έχουν σημειώσει ότι όσοι εργάζονταν σε δουλειές γραφείου και δεν βλέπουν την ανάγκη να καθυστερήσουν τη σύνταξη αποτελούν πολύ μεγαλύτερο μέρος αυτού του εργατικού δυναμικού από ποτέ.
Οι άνθρωποι ζουν περισσότερο και χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας, πολλοί εργάζονται σε λιγότερο επίπονες θέσεις εργασίας. Για πολλούς από την πρώτη γενιά εργαζομένων στη τεχνολογία, είναι αδύνατο να κάνουν απλώς μια αλλαγή όταν η κοινωνία κρίνει ότι πρέπει να αποχωρήσουν από το εργατικό δυναμικό. Και εδώ έρχεται το σχέδιο «αποσυνταξιοδότησης». 
Δημιουργία ενός σχεδίου αποχώρησης
Ένα σχέδιο αποχώρησης δεν χρειάζεται πάντα να συνεπάγεται τη συνέχεια της εργασίας στην Αμερική των επιχειρήσεων. Αντίθετα, ο Γουόλτον λέει ότι υπάρχουν τρία βασικά δομικά στοιχεία: Ενδιαφέρον, ροή και δημιουργικότητα, που όλα μπορούν να επιτευχθούν με τους δικούς του όρους.
Πρώτα απ’ όλα, ενδιαφέρον. Τι σε ενδιαφέρει πραγματικά; Σε τι είσαι καλός; Τι απολαμβάνεις να κάνεις;
«Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι οι άνθρωποι όχι μόνο αγαπούν αλλά και γοητεύονται με τη δουλειά τους», λέει ο Γουόλτον. Ίσως να μην είναι η ίδια δουλειά με την οποία ξεκίνησαν και να πρέπει να επανεφεύρουν τον εαυτό τους.
Το ενδιαφέρον είναι κρίσιμο γιατί οδηγεί στο δεύτερο σημείο, στη ροή, λέει ο Γουόλτον. Το να κρατάς το μυαλό απασχολημένο, λέει, είναι κρίσιμο για την ευτυχία πολλών ανθρώπων.
Από τη ροή προέρχεται η παραγωγικότητα. Αυτός ο τελευταίος όρος αναφέρεται στην ανθρώπινη παρόρμηση να ανταποδώσει ή να βοηθήσει άλλους, και είναι σημαντικός για πολλούς ανθρώπους στο νέο κεφάλαιο της ζωής τους, γράφει ο Γουόλτον. 
Συνταξιοδοτική επανάσταση
Ο Γουόλτον επισημαίνει ότι πολλοί άνθρωποι απλά δεν μιλούν για την απουσία σκοπού που νιώθουν, είτε από ντροπή είτε από αμηχανία. Οι ιδρύτριες της The Future of You βοηθούν ακριβώς στο να διορθωθεί αυτό. Παρέχουν στους ανθρώπους έναν «ασφαλή χώρο» για να ζητήσουν περισσότερα και να βρουν τι τους αρέσει, που μπορεί να μην είναι προφανές στην αρχή.
Μόλις κατανοήσουν αυτές τις ιδέες, βοηθούν στη δημιουργία σχεδίων με τους πελάτες, γνωρίζοντας ότι -όπως και κάθε άλλο σχέδιο στη ζωή- μπορούν να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου. Η συνταξιοδότηση δεν είναι μια στάσιμη κατάσταση. Ακριβώς όπως ένα οικονομικό σχέδιο, χρειάζεται να επαναπροσδιοριστεί μερικές φορές, λένε οι δύο συνταξιούχοι.
Πηγή: ΟΤ
