Όταν η Loren Castle αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας το 2006, δεν είχε ξεκάθαρο επαγγελματικό προσανατολισμό.
Mε πτυχίο Επικοινωνίας ήξερε μόνο ότι αγαπούσε την υγεία, την ευεξία και τις επιχειρήσεις – αλλά όπως λέει η ίδια στο CNBC «δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου». Λίγους μήνες αργότερα, όλα άλλαξαν δραματικά.
Η Castle διαγνώστηκε με καρκίνο Hodgkin σταδίου 2 και χρειάστηκε να υποβληθεί σε έξι μήνες χημειοθεραπείας. Κατάθλιψη, ψυχολογική πίεση και αβεβαιότητα την οδήγησαν στη θεραπεία, όπου ένας σύμβουλος την έπεισε να δει τη μάχη της ως ευκαιρία να αναλάβει εκ νέου τον έλεγχο της ζωής της. Κάπως έτσι γεννήθηκε το ενδιαφέρον της για τη διατροφή και ιδιαίτερα για τα γλυκά.
Με ένα τεράστιο πάθος για τα επιδόρπια αλλά απογοητευμένη από την έλλειψη υγιεινών επιλογών, η Castle άρχισε να πειραματίζεται στην κουζίνα της. Τροποποιώντας κλασικές συνταγές, όπως τα μπισκότα με κομματάκια σοκολάτας, αντικατέστησε το λευκό αλεύρι με αλεύρι βρώμης και τη λευκή ζάχαρη με μελάσα και ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο. Το αποτέλεσμα ήταν ένα φυσικό, απολαυστικό μπισκότο – και, τελικά, το ξεκίνημα μιας επιχείρησης ζωής.
Σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ του CNBC Make It, η Castle είναι ιδρύτρια και CEO της Sweet Loren’s – μιας εταιρείας που πωλεί vegan, χωρίς γλουτένη και αλλεργιογόνα ζύμη μπισκότων, σφολιάτες, καθώς και ζύμες για πίτσα και πίτες, διαθέσιμες σε 35.000 καταστήματα σε όλη την Αμερική. Οι εκτιμώμενες πωλήσεις για το 2024 ανέρχονται σε 97 εκατομμύρια δολάρια.
«Πρέπει να κάνεις κάτι με αυτό»
Μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας της το 2007, η Castle άρχισε να εργάζεται σε διάφορους κλάδους, από τις δημόσιες σχέσεις και τα χρηματοοικονομικά μέχρι τον κλάδο των τροφίμων. Τα βράδια, όμως, συνέχιζε να πειραματίζεται με υγιεινές συνταγές μπισκότων.
Το 2010 συμμετείχε σε έναν διαγωνισμό ζαχαροπλαστικής που διοργάνωσε το Lower Eastside Girls Club. Εκεί, η καταξιωμένη ζαχαροπλάστης Gina DePalma της είπε: «Πρέπει να κάνεις κάτι με αυτό». Ήταν η πρώτη φορά που αναγνωριζόταν η αξία της προσπάθειάς της από έναν ειδικό του χώρου.
Σύντομα άρχισε να πουλά τα μπισκότα της σε αγορές αγροτών στη Νέα Υόρκη, με πολύ θετική ανταπόκριση. Το 2011 κέρδισε τον διαγωνισμό The Next Big Small Brand και το βραβείο κοινού, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει επαγγελματική βοήθεια για την ανάπτυξη του brand της. Έτσι γεννήθηκε το όνομα «Sweet Loren’s».
Η ευκαιρία με τα Whole Foods
Παράλληλα, η Castle παρακολουθούσε μαθήματα επιχειρηματικότητας και δεν άφηνε καμία ευκαιρία ανεκμετάλλευτη. Ένα βράδυ, προσφέροντας μπισκότα στην τάξη, έμαθε ότι ένας συμφοιτητής της εργαζόταν στα Whole Foods. Τον ρώτησε πώς θα μπορούσε να μπει στα ράφια τους και εκείνος κανόνισε μια συνάντηση με τον υπεύθυνο αγορών.
Η ιδέα που ξεχώρισε ήταν η πώληση ωμής ζύμης μπισκότων – ένας τομέας που, όπως της είπαν, δεν είχε ακόμα κάποιον ηγέτη στο φυσικό και υγιεινό προϊόν. Χρησιμοποιώντας 25.000 δολάρια από τις προσωπικές της αποταμιεύσεις, η Castle βρήκε εργοστάσιο παραγωγής, σχεδίασε τη συσκευασία και ανέπτυξε την παραγωγή. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2011, η Sweet Loren’s βρισκόταν στα ράφια των Whole Foods.
Η στροφή στα προϊόντα χωρίς αλλεργιογόνα
Καθώς η εταιρεία μεγάλωνε, η Castle λάμβανε μηνύματα από πελάτες που ζητούσαν προϊόντα χωρίς ξηρούς καρπούς, χωρίς γλουτένη ή φυτικής προέλευσης.
Το 2017 λανσαρίστηκε η πρώτη ζύμη μπισκότων χωρίς τα μεγάλα αλλεργιογόνα, η οποία έγινε αμέσως το best seller της εταιρείας. Ένα χρόνο αργότερα, όλη η παραγωγή της Sweet Loren’s έγινε vegan και απαλλαγμένη από αλλεργιογόνα, με την τιμή να αυξάνεται κατά 1 δολάριο για να καλυφθούν τα αυξημένα κόστη.
Η κίνηση αυτή αποδείχθηκε καθοριστική: από εκείνη τη στιγμή, η εταιρεία άρχισε να είναι κερδοφόρα.
«Δεν πουλάμε απλώς ακόμη ένα προϊόν»
Το 2025, η Sweet Loren’s αναμένεται να αγγίξει τα 120 εκατομμύρια δολάρια σε πωλήσεις. Η πορεία, ωστόσο, δεν ήταν εύκολη. Η Castle θυμάται νύχτες όπου έκλαιγε από την κούραση και τις δυσκολίες. Χρειάστηκε να αλλάξει εργοστάσια πέντε φορές μέχρι να βρει τους κατάλληλους συνεργάτες.
Παρόλα αυτά, σήμερα δηλώνει συγκινημένη για το αποτέλεσμα. «Δεν αισθάνομαι ότι πουλάμε απλώς ένα ακόμη προϊόν ή μπισκότο», λέει με δάκρυα στα μάτια. «Νιώθω ότι δημιουργούμε έναν τρόπο ζωής που κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται καλύτερα – και να νιώθουν ότι η βιομηχανία τροφίμων τούς ακούει επιτέλους».
