Η άνοδος του πληθωρισμού στην ευρωζώνη, στο 2,6% τον Μάιο, θέτει τους οικονομολόγους μπροστά στο ερώτημα κατά πόσον η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να αντιμετωπίσει παρόμοιες δυσκολίες στη μείωση των επιτοκίων με εκείνες που αντιμετωπίζει η Fed.
Και, παρόλο που είναι σαφείς οι διαφορές στις αιτίες ανόδου του πληθωρισμού στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, όπως τονίζουν επανειλημμένα οι αξιωματούχοι της ΕΚΤ- ορισμένοι οικονομολόγοι βλέπουν σημαντικούς παραλληλισμούς και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στο ενδεχόμενο να υποτιμηθεί ο κίνδυνος πιο επίμονων πιέσεων, σύμφωνα με το Bloomberg.
Η ανησυχία άλλωστε αποτυπώνεται και στη συμπεριφορά των επενδυτών οι οποίοι τώρα τιμολογούν χαμηλότερα την πιθανότητα αλλεπάλληλων μειώσεων μετά τη συνεδρίαση της 6ης Ιουνίου και μέχρι το τέλος του χρόνου. Όλα δείχνουν –και πρώτα από όλα τα μηνύματα των πιο συντηρητικών φωνών της ΕΚΤ- ότι η πορεία μετά την πρώτη μείωση, που θεωρείται βέβαιη πέρα από κάθε αμφιβολία την Πέμπτη, πως η ΕΚΤ θα πάει πιο αργά.
Η Fed έχει ήδη αναγκαστεί να επανεξετάσει τη νομισματική χαλάρωση αφού τα κέρδη των τιμών ξεπέρασαν τις προσδοκίες, ακόμη και αν οι traders εξακολουθούν να ελπίζουν σε μείωση των επιτοκίων φέτος.
«Τα προβλήματα της Αμερικής με τον επίμονο πληθωρισμό θα μπορούσαν ακόμη να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές», δήλωσε στο Bloomberg ο Carsten Brzeski, παγκόσμιος επικεφαλής μακροοικονομικών ερευνών της ING. «Η ΕΚΤ καλά θα κάνει να μην απορρίψει κατηγορηματικά τον κίνδυνο αναζωπύρωσης που παρατηρείται στις ΗΠΑ και να παραμείνει προσεκτική», συνέστησε ο αναλυτής.
Το πισωγύρισμα του πληθωρισμού στην ευρωζώνη, που ανέβηκε τον Μάιο ταχύτερα από όσο αναμενόταν, στο 2,6%, ακολούθησε μια απότομη υποχώρηση του δείκτη και μάλλον δεν ήταν έκπληξη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής της ΕΚΤ, οι οποίοι είναι προετοιμασμένοι για έναν ανώμαλο δρόμο επιστροφής στον στόχο του 2%. Όμως, το μοτίβο που διαμορφώνεται μοιάζει με αυτό των ΗΠΑ, με περίπου έναν στους τρεις οικονομολόγους που συμμετείχαν σε πρόσφατη έρευνα του Bloomberg να δηλώνει ότι η αύξηση του αμερικανικού πληθωρισμού προηγείται χρονικά της αντίστοιχης στην Ευρώπη.
Το γεγονός ότι κύριοι καταλύτες για την εκτόξευση του πληθωρισμού στην πρώτη φάση ήταν διαφορετικοί στις δύο περιοχές -τεράστια δημοσιονομικά κίνητρα στις ΗΠΑ, ενεργειακή κρίση στην Ευρώπη- είναι κοινός τόπος για όλους. Αυτό που τροφοδοτεί τoν ευρωπαϊκό πληθωρισμό από εδώ και πέρα, ωστόσο, μπορεί να μην είναι τόσο διαφορετικό από αυτό που βρίσκεται πίσω από την ανθεκτικότητά του στις ΗΠΑ, γράφει το Bloomberg.
Ο Andrzej Szczepaniak, οικονομολόγος της Nomura, αποδίδει τη διαφαινόμενη ανοδική τροχιά του ευρωπαϊκή πληθωρισμού στην ισχυρότερη από την αναμενόμενη επέκταση του ΑΕΠ και στην προοπτική μιας ανάκαμψης που θα καθοδηγείται από τους καταναλωτές και θα υποστηρίζεται από τη χαμηλή ανεργία ρεκόρ, η οποία ωθεί τους μισθούς αισθητά υψηλότερα. Η ισχυρή ζήτηση επιτρέπει επίσης στις επιχειρήσεις να μετακυλήσουν το υψηλότερο κόστος στους καταναλωτές.
«Οι δύο οικονομίες δεν είναι ίδιες»
Η πρόεδρος της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ και άλλοι αξιωματούχοι έχουν υποβαθμίσει τις ομοιότητες και την αλληλεπίδραση μεταξύ των οικονομιών ΗΠΑ και Ευρώπης. «Δεν νομίζω ότι μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα με βάση την υπόθεση ότι οι δύο πληθωρισμοί είναι ίδιοι», δήλωσε η Λαγκάρντ μετά τη συνεδρίαση πολιτικής του Απριλίου. «Οι δύο οικονομίες δεν είναι οι ίδιες».
Πολλοί αναλυτές εξακολουθούν να συμφωνούν με αυτή την εκτίμηση.
«Η αιτία του πληθωρισμού στις ΗΠΑ δεν έχει ακόμη επιλυθεί», δήλωσε ο Holger Schmieding, επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg Bank. «Η εγχώρια τελική ζήτηση συνεχίζει να αυξάνεται έντονα. Στη ζώνη του ευρώ, ωστόσο, το σοκ του Πούτιν έχει ξεπεραστεί σε μεγάλο βαθμό. Εδώ, ωστόσο, η οικονομία αποδυναμώνεται. Αυτός είναι ένας σαφέστερος λόγος για τη μείωση των επιτοκίων το συντομότερο δυνατό».
Η Katharine Neiss, επικεφαλής Ευρωπαία οικονομολόγος της PGIM Fixed Income, βλέπει την εικόνα του πληθωρισμού στην Ευρώπη ως «κάπως σαφέστερη» από ό,τι στις ΗΠΑ. «Συγκεκριμένα, οι εξομαλυμένοι μηνιαίοι ρυθμοί του γενικού πληθωρισμού στη ζώνη του ευρώ έχουν πρόσφατα ευθυγραμμιστεί με τον στόχο του 2%, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ που συνεχίζουν να τρέχουν πιο γρήγορα».
Πηγή: ΟΤ
