Η Ινδία θέλει να γίνει ο κορυφαίος παραγωγός προϊόντων στην Ασία, με τις περισσότερες πολυεθνικές πλέον να απομακρύνονται από την Κίνα. Ωστόσο, όπως συμφωνούν οι περισσότεροι αναλυτές πρέπει να μειώσει τους φόρους και να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα της εφοδιαστικής αλυσίδας εάν θέλει να εκθρονίσει τους πρωτοπόρους, την Κίνα και το Βιετνάμ.
Οι ΗΠΑ έχουν ακολουθήσει μια ατζέντα «φιλικής υποστήριξης» καθώς ο ανταγωνισμός με την Κίνα αυξάνεται. Η κυβέρνηση Biden ενθάρρυνε τις αμερικανικές εταιρείες να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις παραγωγής ηλεκτρονικών και τεχνολογίας από την Κίνα και σε πιο φιλικές χώρες, ιδιαίτερα στο Βιετνάμ και την Ινδία στην Ασία.
«Τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι βλέπουν την Κίνα ως πρόκληση. Και κάθε αίθουσα συνεδριάσεων στις ΗΠΑ ρωτά έναν Διευθύνοντα Σύμβουλο ποια είναι η στρατηγική τους για την Κίνα», δήλωσε ο Mukesh Aghi, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του Φόρουμ Στρατηγικής Συνεργασίας ΗΠΑ-Ινδίας.
Ο ρόλος του Βιετνάμ
Η Ινδία και το Βιετνάμ είναι ελκυστικές εναλλακτικές λύσεις παραγωγής για ξένους επενδυτές και εταιρείες, εν μέρει λόγω του χαμηλού κόστους εργασίας, σύμφωνα με ανάλυση του CNBC. Μεταξύ των δύο, ωστόσο, το Βιετνάμ εξακολουθεί να είναι πολύ μπροστά με τις εξαγωγές του 2023 να ανέρχονται συνολικά σε 96,99 δισεκατομμύρια δολάρια, σε σύγκριση με τα 75,65 δισεκατομμύρια δολάρια της Ινδίας.
«Το Βιετνάμ είναι γνωστό για την ικανότητά του να κατασκευάζει ηλεκτρονικά. Η Ινδία μόλις μπαίνει σε αυτό το παιχνίδι, αλλά το Βιετνάμ εξακολουθεί να έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα», δήλωσε ο Samir Kapadia, Διευθύνων Σύμβουλος της India Index και του Vogel Group.
Ενώ η σχέση της Ινδίας με τις ΗΠΑ έχει θερμανθεί, ειδικά μετά την κρατική επίσκεψη του πρωθυπουργού Narendra Modi στον Λευκό Οίκο τον Ιούνιο, το Βιετνάμ έχει μια εμπορική και επενδυτική συμφωνία με την Ουάσιγκτον από το 2007.
Ένα άλλο βασικό πλεονέκτημα για το Βιετνάμ είναι μια πιο απλή πρόταση σε σύγκριση με την Ινδία, η οποία σημείωσε ο Aghi ότι έχει «29 κρατίδια που το καθένα έχει μια πολιτική που μπορεί να είναι διαφορετική». 
«Το Βιετνάμ έχει το πάνω χέρι όσον αφορά τις οικονομίες κλίμακας της παραγωγής, όπου είναι κυρίως χειρωνακτική εργασία», είπε ο Nari Viswanathan, ανώτερος διευθυντής στρατηγικής αλυσίδας εφοδιασμού στην εταιρεία λογισμικού Coupa.
Τομείς που απαιτούν εντατική χειρωνακτική εργασία και έχουν χαμηλά περιθώρια κέρδους, όπως η κατασκευή ενδυμάτων, «δεν πρόκειται να κινήσουν προς την Ινδία», σημείωσε ο Viswanathan.
Οι εισαγωγικοί φόροι παραμένουν υψηλοί
Ένα εμπόδιο για τις φιλοδοξίες του κόμβου παραγωγής της Ινδίας είναι ο εισαγωγικός δασμός 10% της χώρας για τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνιών. Αυτός είναι υψηλότερος από τους μέσους εισαγωγικούς δασμούς του Βιετνάμ, που είναι περίπου 5%, σύμφωνα με τον Andy Ho, επικεφαλής επενδύσεων στη VinaCapital.
Οι εισαγωγικοί φόροι της Ινδίας είχαν σκοπό να προστατεύσουν τους εγχώριους κατασκευαστές, αλλά η μείωση αυτών των δασμών θα είναι μέρος των προσπαθειών της κυβέρνησης να προσελκύσει ξένες εταιρείες να κατασκευάζουν προϊόντα εντός της χώρας.
«Το 2024 θα είναι μια χρονιά όπου ο πρωθυπουργός Modi θα καταργήσει πολλούς από αυτούς τους δασμούς, αλλά θα το κάνει εστιασμένος σε κάθε κλάδο και όχι από χώρα σε χώρα», πρόσθεσε ο Kapadia.
Για παράδειγμα, η Ινδία τον Ιανουάριο μείωσε τους φόρους εισαγωγής για ορισμένα μεταλλικά και πλαστικά εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή κινητών τηλεφώνων από 15% σε 10%. Αυτό ωφελεί εταιρείες όπως η Apple και η Dixon Technologies, η οποία κατασκευάζει τηλέφωνα για τη Xiaomi, τη Samsung και τη Motorola.
«Δεδομένου του προπύργιου του Βιετνάμ στην κατασκευή και τις εξαγωγές ηλεκτρονικών ειδών στις Ηνωμένες Πολιτείες, εκεί θα δούμε τη μεγαλύτερη έλξη από νωρίς, καθώς η Ινδία προσπαθεί να πάρει μερίδιο αγοράς. Αυτό περιλαμβάνει όλα τα είδη πλαστικών, μεταλλικών εξαρτημάτων και μηχανικών ειδών», είπε ο Kapadia.
Ωστόσο, ο Ho της VinaCapital προειδοποίησε ότι η μείωση των εισαγωγικών δασμών «δεν αποτελεί πηγή βιώσιμου πλεονεκτήματος για την προσέλκυση επενδύσεων ΑΞΕ μακροπρόθεσμα».
«Αυτό για το οποίο τείνουν να ανησυχούν περισσότερο οι ξένοι επενδυτές είναι τα ζητήματα ευκολίας επιχειρηματικής δραστηριότητας – ειδικά η ευελιξία στην πρόσληψη και απόλυση εργαζομένων – παρά οι φόροι και οι δασμοί. Αυτή είναι η κύρια πηγή μακροπρόθεσμου πλεονεκτήματος του Βιετνάμ έναντι της Ινδίας», είπε ο Χο στο CNBC.
Η αποτελεσματικότητα είναι το κλειδί
Παρόλο που η Ινδία θέλει να είναι μια ανεπτυγμένη οικονομία μέχρι το 2047, η υποδομή της εξακολουθεί να έχει ελλείψεις, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλοι χρόνοι αποστολής και οδικής παράδοσης.
«Ένα πλοίο στη Σιγκαπούρη μπορεί να ξεφορτωθεί σε οκτώ ώρες και να πάει σε ένα φορτηγό για πιθανά εργοστάσια, αλλά το ίδιο πλοίο στην Ινδία θα κολλήσει σε μια τελωνειακή αποθήκη για μέρες», είπε ο Aghi, προειδοποιώντας ότι αυτές οι καθυστερήσεις μειώνουν την απήχηση του έθνους της Νότιας Ασίας σε ξένες εταιρείες.
«Η Κίνα είναι πιθανώς 10 χρόνια μπροστά από την Ινδία όσον αφορά τις υποδομές της, επομένως η χώρα πρέπει να εργαστεί σκληρότερα για να διασφαλίσει ότι οι υποδομές θα συνεχίσουν να δημιουργούνται», πρόσθεσε.
Υπενθυμίζεται εδώ ότι ο προϋπολογισμός της Ινδίας εκτιμά ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρόκειται να δαπανήσει 2,55 τρισεκατομμύρια ρουπίες (30,7 δισεκατομμύρια δολάρια) για τη βελτίωση του σιδηροδρομικού συστήματος της Ινδίας.
«Η Ινδία βρίσκεται σε καλό δρόμο για τον εκσυγχρονισμό των συστημάτων logistics για τη βελτίωση των μοντέλων της εφοδιαστικής αλυσίδας κατά παραγγελία για εισαγωγείς και εξαγωγείς και αυτό επηρεάζει κάθε είδους νέους δρόμους και λιμάνια. Νομίζω ότι αυτό θα είναι προτεραιότητα πριν από την αυτοματοποίηση», είπε ο Kapadia.
