«Οι ευρωπαϊκές, όπως και οι αυτοδιοικητικές εκλογές του ερχόμενου Ιούνη, μπορούν να γίνουν ορόσημο στον πολιτικό χάρτη του τόπου μας που θα ανοίξει τον δρόμο για ανατροπή των συσχετισμών και για μεγαλύτερες αλλαγές. Αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος και ο λαός μας», ανέφερε στην ομιλία του ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος Στέφανος Στεφάνου, κατά την παρουσίαση των υποψηφίων του ΑΚΕΛ για τις Ευρωεκλογές 2024.
Ο κ. Στεφάνου επεσήμανε ότι για όσα παλεύει κι εργάζεται το ΑΚΕΛ και ολόκληρη η Αριστερά στην Ευρώπη και ειδικότερα η Ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο, για όλα αυτά «θα δώσουμε τη μάχη των ευρωεκλογών και στην πρώτη γραμμή θα έχουμε τους έξι υποψήφιούς μας: τον Γιώργο, την Άννα, την Σταύρη, τον Άντρο, τον Νιαζί, τη Μέλανη. Μια δυνατή ομάδα που εκπροσωπεί σε αυτή τη μάχη τις αξίες, τις αρχές, τις προτεραιότητες, τις ευαισθησίες της Αριστεράς και όλου του προοδευτικού κόσμου».
«Το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ γράφει Ιστορία, ανοίγει δρόμους και βλέπει στο μέλλον», τόνισε.
Υπενθυμίζεται ότι οι έξι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του κόμματος είναι:
Γιώργος Γεωργίου
Νιαζί Κιζιλγιουρέκ
Άννα Θεολόγου
Σταύρη Καλοψιδιώτη
Άντρος Καραγιάννης
Μέλανη Στέλιου
Αυτούσια η ομιλία του κ. Στεφάνου
Φίλες και φίλοι,
Καλωσορίζω όλες και όλους που είστε σήμερα εδώ στην παρουσίαση των υποψηφίων του ΑΚΕΛ Αριστερά Κοινωνική Συμμαχία. Και επιτρέψτε μου να απευθύνω έναν ιδιαίτερο χαιρετισμό, χαιρετισμό από καρδιάς, στους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας που βρίσκονται μαζί μας για να στείλουμε το μήνυμα ότι και αυτή τη μάχη θα τη δώσουμε μαζί, για την κοινή πατρίδα, για το κοινό όραμα της επανένωσης και της ειρήνης στον τόπο μας.
Φίλες και φίλοι,
Οι ευρωεκλογές του ερχόμενου Ιούνη πραγματοποιούνται σε μια περίοδο που η Ευρώπη συγκλονίζεται από αντιφάσεις, αντιθέσεις αλλά και από μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις. Οι αγρότες απ’ άκρη σε άκρη της Ευρώπης -και στην Κύπρο- διαμαρτύρονται για τις ευρωπαϊκές πολιτικές οι οποίες εκτός των άλλων οδήγησαν μέσα σε 20 χρόνια να χαθεί το 1/3 των αγροτικών μονάδων της ηπείρου. Στη Φινλανδία και τη Σουηδία, οι εργαζόμενοι κατεβαίνουν σε απεργίες για να προστατεύσουν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Στην Ελλάδα, οι φοιτητές γεμίζουν τους δρόμους για να υπερασπιστούν τη δημόσια παιδεία. Στη Γαλλία, οι γυναίκες διαδηλώνουν για τη δραματική αύξηση των γυναικοκτονιών και την αδράνεια των θεσμών. Στη Γερμανία, τις περασμένες εβδομάδες, σείστηκαν οι μεγάλες πόλεις της χώρας με τεράστιες διαδηλώσεις ενάντια στην ακροδεξιά.
Όλα αυτά επιβεβαιώνουν ότι οι λαοί και οι κοινωνίες της Ευρώπης βρίσκονται αντιμέτωποι με διαφορετικά, αλλά και με κοινά προβλήματα. Προβλήματα που έχουν τις αιτίες τους ΚΑΙ στον χαρακτήρα ΚΑΙ τις πολιτικές της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ταυτόχρονα όμως, όλα αυτά επιβεβαιώνουν την επικαιρότητα του δικού μας οράματος, της δικής μας πρότασης, της διαφορετικής Ευρώπης που θέλουμε και διεκδικούμε.
Εμείς θέλουμε και διεκδικούμε την Ευρώπη της κοινωνικής δικαιοσύνης, των σύγχρονων κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, της νέας γενιάς, των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, όλου του κόσμου δηλαδή που κερδίζει το ψωμί του με τη δουλειά του και τον κόπο του. Δεν είναι όμως αυτή η Ευρώπη που έχουμε σήμερα. Σήμερα, 95 εκατομμύρια Ευρωπαίοι ζουν με τον κίνδυνο της φτώχειας. Και την ίδια ώρα, οι 5 πλουσιότεροι άνθρωποι στην Ένωση εδώ και δύο χρόνια αυξάνουν την περιουσία τους με ρυθμό 6 εκατομμύρια ευρώ την ώρα. Οι δε τράπεζες στην Ευρώπη -όπως βέβαια και στην Κύπρο- καταγράφουν υπερκέρδη ρεκόρ όλων των εποχών, τα οποία κυριολεκτικά κλέβουν από την οικονομία και την κοινωνία με τις πλάτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Εντούτοις, η Ευρωπαϊκή Ένωση επιμένει στις ίδιες συνταγές που μεγαλώνουν τις ανισότητες μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών αλλά κι εντός των ευρωπαϊκών κρατών, την ώρα μάλιστα που η ακρίβεια συμπιέζει το βιοτικό επίπεδο των λαών απ’ άκρη σ’ άκρη της ηπείρου. Ετοιμάζονται μάλιστα να επαναφέρουν τις πολιτικές στυγνής λιτότητας και τους δρακόντειους ελέγχους στις κυβερνήσεις, παρόλο που γνωρίζουν πολύ καλά πού οδήγησαν την προηγούμενη δεκαετία. Αυτό δυστυχώς, αποφασίστηκε μόλις πρόσφατα με την αναθεώρηση του Πλαισίου Οικονομικής Διακυβέρνησης, με τη σύμφωνο γνώμη τόσο της Δεξιάς όσο και της Σοσιαλδημοκρατίας.
Για εμάς όμως, πάντα υπήρχε και πάντα υπάρχει άλλος δρόμος. Για εμάς κοινωνική Ευρώπη σημαίνει Ευρώπη, θεμελιακά δίκαιη. Ευρώπη που υπηρετεί τον κόσμο της εργασίας, που απελευθερώνει ανάπτυξη για όλους, με σεβασμό στο περιβάλλον. Αυτό είναι το δικό μας όραμα για το αύριο της ηπείρου μας. Ένα όραμα που το συνδέουμε με τις διεκδικήσεις μας για το σήμερα, για το τώρα, για τις ανάγκες των ανθρώπων στη ζωή, στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην παιδεία και την υγεία. Όλα αυτά που δικαιούνται και αξίζουν και οι Κύπριοι, και οι Ισπανοί, και οι Ιρλανδοί, και οι Γερμανοί, και οι Βούλγαροι και όλοι οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι. Διεκδικούμε αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, μόνιμες και πλήρεις δουλειές, επέκταση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Δημόσιες επενδύσεις που θα διασφαλίσουν αξιοπρεπή στέγη για όλους. Σύγχρονες κοινωνικές πολιτικές και υποδομές για τους εργαζόμενους γονείς. Φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα και ενέργεια προσιτή για κάθε νοικοκυριό. Δραστικά μέτρα αναχαίτισης της ακρίβειας.
Και ας μην μας ρωτήσουν πού θα βρουν τα χρήματα για όλα αυτά. Γιατί οι κυβερνώντες εδώ στην Κύπρο και σε όλη την Ευρώπη γνωρίζουν ότι υπάρχουν λύσεις. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η πολιτική βούληση. Βούληση για παράδειγμα, να φορολογήσουν εδώ και τώρα -όπως ζητά καθημερινά το ΑΚΕΛ- τα υπερκέρδη των τραπεζών και των εταιριών ενέργειας και με αυτά τα έσοδα να χρηματοδοτηθούν μεγάλα κοινωνικά προγράμματα για τις κοινωνίες της Ευρώπης και τις ανάγκες τους.
Όλα αυτά σκιαγραφούν ποιες είναι οι προτεραιότητες του ΑΚΕΛ καθημερινά μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο, εδώ και 20 χρόνια. Για παράδειγμα, άλλοι ψηφίζουν για να δοθούν δισεκατομμύρια ευρώ για ανάπτυξη στρατιωτικής τεχνολογίας. Το ΑΚΕΛ από την άλλη, πρότεινε -και πέτυχε να εγκριθεί- χρηματοδότηση για πανευρωπαϊκή έρευνα για τον παιδιατρικό καρκίνο. Άλλοι καταψηφίζουν ό,τι έχει να κάνει με εργασιακά δικαιώματα. Το ΑΚΕΛ πέτυχε να υιοθετηθεί από το Ευρωκοινοβούλιο η θέση ότι οι νέοι εργαζόμενοι που δουλεύουν με καθεστώς πρακτικής άσκησης στα κράτη-μέλη της ΕΕ θα πρέπει να πληρώνονται αξιοπρεπώς και όχι να δουλεύουν αμισθί.
Θέλουμε την Ευρώπη της ειρήνης. Και ειρήνη δεν είναι να βάζεις λάδι στη φωτιά του πολέμου στην Ουκρανία, όπως πράττει η Ευρωπαϊκή Ένωση, δίνοντας όπλα δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ στην κυβέρνηση Ζελένσκι. Άραγε, έτσι θα τερματιστεί ο πόλεμος και η ρωσική εισβολή -όπως ζητούμε κι εμείς- ή με αυτό τον τρόπο θα διαιωνίζεται η σύγκρουση με πρώτο θύμα τον λαό της Ουκρανίας αλλά και όλη την Ευρώπη, προς όφελος των ΗΠΑ; Μάλιστα, πριν μερικές μέρες οι ηγέτες των μεγάλων πολιτικών ομάδων του Ευρωκοινοβουλίου -η Δεξιά που ανήκει ο ΔΗΣΥ, οι Συντηρητικοί στους οποίους θέλει να ενταχθεί το ΕΛΑΜ, οι Σοσιαλδημοκράτες που ανήκει το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, οι Φιλελεύθεροι που ανήκει η ΔΗΠΑ και οι Πράσινοι που ανήκουν οι Οικολόγοι- με κοινό ανακοινωθέν τους απαιτούν να επιταχυνθεί η παράδοση όπλων και πυρομαχικών στην Ουκρανία. Τον ερχόμενο Ιούνη, θα ψηφίσουμε αν θέλουμε να συνεχίσουν να κυριαρχούν αυτές οι δυνάμεις στο Ευρωκοινοβούλιο.
Ενώ στην Ουκρανία η ΕΕ παρουσιάζεται υπερευαίσθητη στην περίπτωση της γενοκτονίας που διαπράττει η ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου σε βάρος των Παλαιστινίων, η ευρωπαϊκή ηγεσία, με πρώτη-πρώτη την κυρία Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν κλείνει τα μάτια και σφυρίζει αδιάφορα. Ευρώπη της ειρήνης σημαίνει Ευρώπη που θα αναλαμβάνει πολιτικές και διπλωματικές πρωτοβουλίες για κατάπαυση του πυρός και ειρήνευση, για σεβασμό του διεθνούς δικαίου, για αλληλεγγύη. Ευρώπη της ειρήνης σημαίνει απαλλαγή της ηπείρου μας από το ΝΑΤΟ. Σημαίνει τα δισεκατομμύρια ευρώ που διοχετεύονται σήμερα στις πολεμικές βιομηχανίες να γίνουν δαπάνες για τις ανάγκες των κοινωνιών της Ευρώπης. Αυτά θα σημαίνει η ψήφος στο ΑΚΕΛ και την Αριστερά τον Ιούνη.
Θέλουμε την Ευρώπη της δημοκρατίας. Και δημοκρατία δεν είναι να αποφασίζουν πίσω από κλειστές πόρτες μια Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που δεν λογοδοτεί σε κανένα. Δημοκρατία δεν είναι να στερείται του δικαιώματος νομοθετικής πρωτοβουλίας το Ευρωκοινοβούλιο, το μοναδικό άμεσα εκλεγμένο από τους πολίτες όργανο της Ένωσης. Δεν είναι οι στρατιές των λόμπι που γράφουν ευρωπαϊκούς κανονισμούς και οδηγίες κομμένες και ραμμένες στα συμφέροντα πολυεθνικών κολοσσών και μεγάλων βιομηχανιών. Δεν είναι τα δίκτυα κατασκοπευτικών λογισμικών και παρακολουθήσεων που βρίσκονται στα χέρια ευρωπαϊκών κρατών και κυβερνήσεων. Δημοκρατία -ακόμα- δεν είναι να αποφασίζει για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση η εκάστοτε κυβέρνηση της Γερμανίας ή έστω ακόμα 3-4 κυβερνήσεις και όλοι οι υπόλοιποι να ευθυγραμμίζονται. Είναι γι’ αυτό που ευθαρσώς τασσόμαστε εναντίον της κατάργησης του veto που προστατεύει τα μικρότερα κράτη, όπως η Κύπρος.
Και σίγουρα δημοκρατία δεν είναι να συμβιβαστούμε με την άλωση της Ευρώπης από τις δυνάμεις της ακροδεξιάς και του φασισμού στο όνομα των δημοσκοπήσεων και των εκλογικών αποτελεσμάτων. Άλλωστε, με εκλογές βρέθηκαν στην εξουσία και οι ναζί. Όποιος όμως έχει ανοίξει έστω κι ένα βιβλίο ιστορίας γνωρίζει ποια θα είναι η επόμενη μέρα αν κυριαρχήσουν οι δυνάμεις του μίσους και του ρατσισμού. Σήμερα είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, αύριο οι αριστεροί, μεθαύριο οι γυναίκες, οι ΛΟΑΤΚΙ, τα άτομα με αναπηρίες και μια μέρα θα είναι όλοι στο στόχαστρο και όλη η Ευρώπη στο σκοτάδι. Ιδιαίτερα η πατρίδα μας, η Κύπρος, που πληρώνει ακόμα τα ιδεολογήματα αυτά, δεν δικαιούται να ξεχάσει. Εντούτοις, όλα τα προηγούμενα χρόνια μόνο το ΑΚΕΛ αρνήθηκε την κανονικοποίηση της ακροδεξιάς κι αντιπαρατέθηκε με τη μισάνθρωπη ρητορική της. Δικαιολογημένα βέβαια, θα διερωτηθεί κανείς πώς θα μπορούσαν να αντιπαρατεθούν και οι υπόλοιποι στην ακροδεξιά, από τη στιγμή που το ΕΛΑΜ εξέλεξε και τον Αναστασιάδη, και τον Χριστοδουλίδη και την Αννίτα Δημητρίου στα αξιώματά τους, επιβεβαιώνοντας ότι, στην πράξη το ΕΛΑΜ είναι η εφεδρεία του Συναγερμού. Τώρα, μπροστά στις εκλογές, ίσως ξυπνήσουν ορισμένοι. Αλλά και πάλι, αυτό που δεν έχουν ακόμα καταλάβει είναι ότι το πρόβλημα με την ακροδεξιά δεν είναι ότι τους «κλέβει ψήφους». Το πρόβλημα είναι ότι δηλητηριάζει την κοινωνία με μίσος, με ψέματα, με σκοταδισμό. Γι’ αυτό το ΑΚΕΛ, καλεί κάθε δημοκρατικό πολίτη της Κύπρου να συμπαραταχθεί σε αυτή τη μεγάλη κοινωνική συμμαχία που οικοδομούμε με μαγιά και προζύμι την πίστη μας στη δημοκρατία και την πρόοδο, στις αξίες της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού, στην ενότητα των εργαζομένων ανεξάρτητα από εθνικότητα, θρησκεία και γλώσσα, στην οικολογία, στον σεβασμό της διαφορετικότητας και της πολυπολιτισμικότητας.
Φίλες και φίλοι,
Για όλα αυτά παλεύει κι εργάζεται το ΑΚΕΛ και ολόκληρη η Αριστερά στην Ευρώπη και ειδικότερα η Ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο. Για όλα αυτά θα δώσουμε τη μάχη των ευρωεκλογών και στην πρώτη γραμμή θα έχουμε τους έξι υποψήφιούς μας: τον Γιώργο, την Άννα, την Σταύρη, τον Άντρο, τον Νιαζί, τη Μέλανη. Μια δυνατή ομάδα που εκπροσωπεί σε αυτή τη μάχη τις αξίες, τις αρχές, τις προτεραιότητες, τις ευαισθησίες της Αριστεράς και όλου του προοδευτικού κόσμου.
Το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ Αριστερά Κοινωνική Συμμαχία λοιπόν, γράφει Ιστορία, ανοίγει δρόμους και βλέπει στο μέλλον.
– Γιατί είναι ένα ψηφοδέλτιο, ισχυρό, με ανθρώπους ικανούς, έντιμους κι έτοιμους να είναι δύναμη διεκδίκησης για την πατρίδα μας και τον λαό μας. Δύναμη διεκδίκησης ΣΤΗΝ Ευρώπη, και ΓΙΑ την Ευρώπη που θέλουμε.
– Γιατί το ψηφοδέλτιο μας, με τρεις γυναίκες και τρεις άντρες, σπάζει τα αόρατα εμπόδια και κάνει την έμφυλη ισότητα όχι μόνο σύνθημα και όραμα, αλλά πολιτική στην πράξη.
– Γιατί το ψηφοδέλτιο μας είναι η επιλογή για όλους τους Κυπρίους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, για όλο τον κόσμο της επανένωσης και της λύσης. Για όλους εμάς που δεν θα συμβιβαστούμε ποτέ με τη διχοτόμηση και την κατοχή. Οι υποψήφιοι μας και οι αυριανοί ευρωβουλευτές μας είναι κομμάτι της Ομάδας της Αριστεράς που είναι ο πιο συνεπής σύμμαχος της Κύπρου στο ευρωκοινοβούλιο.
– Γιατί, τέλος, το ψηφοδέλτιό μας δίνει σάρκα και οστά στη μεγάλη συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων της Κύπρου που κτίζουμε με δυνάμεις και ανθρώπους που δεν προέρχονται από το ΑΚΕΛ, αλλά έρχονται μαζί με το ΑΚΕΛ και την Αριστερά σε αυτό τον αγώνα, σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια που αρχίσαμε για να ενώσουμε δυνάμεις. Nα πορευτούμε μαζί, να γίνουμε μαζί η μεγάλη δύναμη, η μεγάλη κοινωνική συμμαχία που θα αλλάξει τα πράγματα στην Κύπρο. Μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία που αποτελεί δύναμη διεκδίκησης. Που θα στείλει μηνύματα και στην κυβέρνηση του Νίκου Χριστοδουλίδη ο οποίος συνεχίζει ακάθεκτος τον δρόμο του Αναστασιάδη, ότι απέναντι τους έχουν μια ισχυρή Αριστερά που είναι η μοναδική ουσιαστικά αντιπολίτευση στη χώρα. Έχουν μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που επιμένει ότι η Κύπρος άξιζε κι αξίζει καλύτερα.
Φίλες και φίλοι,
Οι ευρωπαϊκές, όπως και οι αυτοδιοικητικές εκλογές του ερχόμενου Ιούνη, μπορούν να γίνουν ορόσημο στον πολιτικό χάρτη του τόπου μας που θα ανοίξει τον δρόμο για ανατροπή των συσχετισμών και για μεγαλύτερες αλλαγές. Αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος και ο λαός μας.
Γι’ αυτό μπαίνουμε σε αυτή τη μάχη περήφανοι για τη δράση μας, για τις θέσεις μας και για τους ανθρώπους μας.
Μπαίνουμε σε αυτή τη μάχη ενωμένοι και αποφασισμένοι.
Με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση.
Με εντιμότητα και καθαρότητα.
Με συνέπεια και σοβαρότητα.
Με προτάσεις και θέσεις.
Η Αριστερά ξέρει να δίνει μάχες και να τις κερδίζει.
Και θα τις κερδίσει.
