Τα βιντεοπαιχνίδια και η μεγάλη έκθεση σε βιντεοπαιχνίδια, τα οποία έχουν βίαιο περιεχόμενο, σίγουρα προκαλούν, -όχι μόνο αυτά-, αλλά έχουν μια επίδραση όσον αφορά την επιθετικότητα, δήλωσε στο ΚΥΠΕ η Σχολική- Εκπαιδευτική Ψυχολόγος και Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Ψυχολόγων Κύπρου Εβίτα Κατσιμίχα.
Ερωτηθείσα πως επηρεάζονται τα παιδιά από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και οι πολλές ώρες ενασχόληση τους με αυτά, με αφορμή το χθεσινό περιστατικό τραυματισμού 13χρονου από συνομήλικο του, η κα. Κατσιμίχα είπε ότι από τις έρευνες που γίνονται τελευταίως και στην Κύπρο και ανά το παγκόσμιο, τα στοιχεία μας υποδηλώνουν ότι πράγματι η έκθεση σε βίαια βιντεοπαιχνίδια είναι ένας παράγοντας κινδύνου για να έχουν τα παιδιά έτσι όλο και πιο αυξημένη επιθετική συμπεριφορά.
«Επειδή τα παιδιά παίζουν πάρα πολλές ώρες βιντεοπαιχνίδια, αυτό που συμβαίνει είναι σιγά – σιγά να απευαισθητοποιούνται, να συνηθίζουνε δηλαδή λίγο αυτή την επιθετικότητα που βιώνουνε και σιγά-σιγά ίσως σταδιακά να την μεταφέρουνε και στην εξωτερική πραγματικότητα, όπως φάνηκε και από το περιστατικό που λέτε. Άρα, τα βιντεοπαιχνίδια και η μεγάλη έκθεση σε βιντεοπαιχνίδια, τα οποία έχουν βίαιο περιεχόμενο, σίγουρα προκαλούν έτσι μία, -όχι μόνο αυτά-, αλλά έχουν μια επίδραση όσον αφορά την επιθετικότητα. Επίσης, ενισχύουν μια μείωση στην ενσυναίσθηση, δηλαδή τα παιδιά δύσκολα έτσι συμπάσχουν με το θύμα, το οποίο και αυτό προοδευτικά πιθανόν να φέρει έτσι κάποια αποτελέσματα και στην εξωτερική πραγματικότητα που βιώνουν, θεωρώντας ότι αυτό που παίζουνε στο παιχνίδι μπορεί αντίστοιχα να συμβεί και στο σχολείο ή σε ένα άλλο πλαίσιο», πρόσθεσε.
Άρα, συνέχισε η κα. Κατσιμίχα, «δε μας κάνει εντύπωση το ότι τα παιδιά αυτά έτσι με ένα αρκετά βίαιο τρόπο προσπάθησαν να χτυπήσουν το παλιό συμμαθητή τους ή τέλος πάντων το φίλο τους».
Οι γονείς να οριοθετήσουν το χρόνο τον οποίο περνούν τα παιδιά μπροστά από μια οθόνη
Σε ερώτηση πως μπορούν οι γονείς να καταλάβουν πως το παιδί τους έχει εθιστεί στα βιντεοπαιχνίδια και τι μπορούν να κάνουν για να βοηθήσουν το παιδί, η κα. Κατσιμίχα είπε ότι το πρώτο πράγμα έτσι που μπορούν να παρατηρήσουν οι γονείς είναι καταρχάς η έκταση των ωρών που παίζουν τα παιδιά τους με ηλεκτρονικά παιχνίδια.
«Άρα, να προσπαθήσουν με τρόπους που ούτως η άλλως οριοθετούν τα παιδιά τους, να οριοθετήσουν και το χρόνο τον οποίο περνούν τα παιδιά μπροστά από μια οθόνη. Και επίσης να έχουν γνώση και για τα παιχνίδια, τα οποία παίζουνε. Δηλαδή, δεν είναι όλα τα παιχνίδια που παίζονται σε ηλεκτρονικές κονσόλες βίαια. Άρα, είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε και μια διάκριση μεταξύ των παιχνιδιών που είναι αρκετά βίαια και παιχνιδιών που μπορεί να είναι έτσι και πιο αθλητικού περιεχομένου, και για το κάνουμε αυτό ως γονείς, είναι πάρα πολύ σημαντικό να είμαστε και εμείς δίπλα στα παιδιά, δηλαδή να νοιαστούμε στο να μάθουμε, να δούμε τι είναι αυτό ακριβώς που παίζουν. Να μην το απορρίπτουμε χωρίς να γνωρίζουμε και εμείς τι είναι το περιεχόμενο», σημείωσε.
Άρα, συνέχισε η κα. Κατσιμίχα, οι γονείς είναι σημαντικό να κάτσουν μαζί με το παιδί τους, να τους εξηγήσει τι είναι ακριβώς το παιχνίδι, να δείξουν ένα ενδιαφέρον, γιατί έτσι ανοίγονται και γέφυρες επικοινωνίας για το να συζητήσουν για το παιχνίδι.
«Δηλαδή να μην είμαστε παθητικοί δέκτες των πληροφοριών και του ότι εισέρχεται μέσα από το παιχνίδι, αλλά να μπορούμε ενεργητικά μαζί με τα παιδιά μας να συζητήσουμε για το τι συμβαίνει σε αυτό το παιχνίδι, τι γίνεται, αν θα το έκανες εσύ, πως θα το διαχειριζόσουν διαφορετικά, και ούτω καθεξής ανάλογα έτσι με το παιχνίδι, με το οποίο παίζουν. Απλά, πολλές φορές οι γονείς απορρίπτουν χωρίς πρώτα να δουν και αυτό κατά βάση δεν μπορούν να έχουν και επίδραση πάνω στα παιδιά τους για το περιεχόμενο χωρίς να ξέρουν και οι ίδιοι τι είναι», πρόσθεσε.
Τα παιδιά καταφεύγουν για αρκετές ώρες μπροστά από ένα κομπιούτερ
Απαντώντας σε ερώτηση ότι η πανδημία και ο περισσότερος χρόνος στο σπίτι λόγω των περιοριστικών μέτρων συνέβαλε στο να εκτεθούν τα παιδιά περισσότερο, η κα. Κατσιμίχα είπε ότι αυτό που παίρνουν έτσι ως ανατροφοδότηση και από τους γονείς καθημερινώς, είναι ότι πράγματι έχουν επηρεαστεί τα παιδιά.
«Δηλαδή, λόγω του ότι έχουν μειωθεί και οι αθλητικές δραστηριότητες , τα παιδιά καταφεύγουν στο να περνούν αρκετές ώρες μπροστά από ένα κομπιούτερ. Ούτως η άλλως περνούν αρκετές ώρες, σε κάποιες περιπτώσεις, με τα διαδικτυακά μαθήματα», συμπλήρωσε.
Άρα, συνέχισε η κα. Κατσιμίχα, ίσως εδώ είναι και μια έτσι πιο αδήριτη ανάγκη στο να παρέχουν οι γονείς, περισσότερες εναλλακτικές.
«Δηλαδή, λόγω του ότι έχουν μειωθεί ούτως η άλλως οι εξωτερικές δραστηριότητες, θα μπορούσαν οι γονείς να παρέχουν έτσι πιο ενδιαφέρουσες δραστηριότητες είτε μέσα στο σπίτι είτε πηγαίνοντας έξω στη φύση, αλλά να μην αναμένουν από τα παιδιά τους, να τους πουν σταματήστε να παίζεται και να αναμένουν ότι θα σταματήσουν να παίζουν. Χρειάζεται να παρέχουν εναλλακτικές και οι γονείς, το οποίο φυσικά δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά είναι σημαντικό το να υπάρχει εναλλακτική. Και φυσικά πάλι είναι σημαντική η οριοθέτηση εδώ. Δηλαδή, ναι το παιδί δεν έχει άλλες εναλλακτικές, τόσες πολλές όσες είχε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα παίζει στα παιχνίδια χωρίς όριο. Άρα, και εδώ είναι σημαντική πάλι η ισορροπία μεταξύ των ωρών που περνάει μπροστά σε ένα κομπιούτερ παίζοντας συγκεκριμένα παιχνίδια και των ωρών που κάνει κάποια άλλη δραστηριότητα», σημείωσε.
Ανέφερε, παράλληλα, ότι δεν είναι και ο μοναδικός λόγος τα παιχνίδια για μια βίαιοι και επιθετική συμπεριφορά, δηλαδή μέσα στους αιτιολογικούς παράγοντες είναι και άλλα πράγματα που παίζουν ρόλο, όπως το κοινωνικοοικονομικό, οι συνθήκες, τις οποίες μεγαλώνει ένα παιδί.
«Άρα, να μην θεωρήσουμε ότι είναι ο μοναδικός αιτιακός παράγοντας τα παιχνίδια, απλά συνυπολογίζουμε και αυτό τον παράγοντα», πρόσθεσε.
Χρειάζεται να παρέχουμε στήριξη
Ερωτηθείσα πως αντιμετωπίζεις ένα παιδί όταν εκδηλώσει μια βίαιη συμπεριφορά, η κα. Κατσιμίχα είπα ότι χρειάζεται νομίζω, επειδή μιλάμε και για ανήλικους, να είμαστε λίγο προσεχτικοί στις συνέπειες στις οποίες θα επιβληθούν.
«Άρα, όταν μιλάμε για 13χρονα παιδιά, χρειάζεται να παρέχουμε στήριξη και σε ένα άλλο επίπεδο, ίσως πιο ψυχολογικό. Να δούνε λίγο τις συνέπειες αυτού που πιθανόν κάνανε. Ίσως, μπορεί να ήταν μια έτσι αρκετά παρορμητική συμπεριφορά. Άρα, χρειάζεται να παρέχουμε και τα εφόδια αυτά τα παιδιά να μπορέσουν να συνεχίσουν τη ζωή τους μετά από αυτό, γιατί είναι ανήλικοι. Η εφηβεία έτσι μας κάνει λίγο να είμαστε πιο παρορμητικοί . Φυσικά όχι τόσο πάντα ακραία παρορμητικοί, αλλά έχει μια έτσι παρορμητικότητα. Άρα, νομίζω ότι είναι σημαντικό να δούμε όλους τους παράγοντες που μπορεί να οδήγησαν τα παιδιά σε αυτή την πράξη. Να διερευνήσουμε τους λόγους και αντίστοιχα να παρέχουμε βοήθεια όπου μπορούμε είτε ψυχολογική στήριξη είτε και σε επίπεδο κοινωνίας μίας στήριξη, σε επίπεδο σχολικό επίσης μία στήριξη. Μπορεί να είναι παιδιά τα οποία δεν συνδέονται έτσι με το σχολείο το οποίο πάνε» συμπλήρωσε.
Άρα, συνέχισε η κα. Κατσιμίχα, «να δούμε πως μπορούμε να παρέχουμε πολυεπίπεδα βοήθεια σε αυτά τα παιδιά».
Να επιδιώκουν την επικοινωνία οι γονείς με τα παιδιά
Η κα. Κατσιμίχα ανέφερε ότι χρειάζεται με ισορροπία οι γονείς να έχουνε μια έστω και υψηλή εποπτεία στα παιδιά τους και αυτό σημαίνει, έστω κι αν είναι στην εφηβεία, να ανοίγουν τις κλειστές πόρτες, να επιδιώκουν την επικοινωνία με μια έτσι ισορροπία πάλι, για να μπορούν να έχουν και πρόσβαση στο τι γίνεται πίσω από τις κλειστές πόρτες, με ποιους κάνουν παρέα τα παιδιά τους, τι ακριβώς παίζουν και πως περνάνε το χρόνο τους.
«Άρα, μόνο έτσι και οι γονείς θα μπορούν να δρουν προληπτικά για τα τέτοια γεγονότα», κατέληξε.
