Ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου στην περιοχή μας αποτελεί ακόμα ένα όνειρο, μακρινό, ανέφερε ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας αναφερόμενος κυρίως στις τουρκικές παραβιάσεις, κατά την παρέμβασή του στο 17ο Συνέδριο του Economist.
Είπε παράλληλα ότι η Ελλάδα μόνη, ή μαζί την Κύπρο, δεν είναι ρυθμιστές των διεθνών εξελίξεων, αλλά μέσω του σεβασμού και της προώθησης του Διεθνούς Δικαίου και του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας επιθυμούν να συμβάλουν στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας κρατών, μιας καλύτερης κοινωνίας ανθρώπων και να ανατρέψουν το ιστορικό στερεότυπο της “βαλκανιοποίησης” της περιοχής.
Πρόσθεσε ότι επιθυμία των δύο χωρών είναι να συμβάλουν με τις δυνάμεις τους στη δημιουργία μιας ζώνης σταθερότητας, ασφάλειας, ειρήνης, ευημερίας για όλους τους λαούς, για όλους τους ανθρώπους της περιοχής.
Σημείωσε ότι η Ελληνική Δημοκρατία ασπάζεται το διεθνές δίκαιο και το διεθνές δίκαιο της θάλασσας ως θεμελιώδη αρχή και αξία της εξωτερικής της πολιτική, και όχι μόνο στη θεωρία αλλά και κυρίως στην πράξη και έχει ως κύριο στόχο την προώθηση της ειρήνης, της σταθερότητας και της ευημερίας στη Μεσόγειο αλλά και στον κόσμο.
Για την επίτευξη αυτού του στόχου, πρόσθεσε, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αναλάβει μια σειρά από πρωτοβουλίες, με στόχο να επιλύει ειρηνικά τις διαφορές της επί τη βάση των κανόνων του διεθνούς δικαίου. Αναφέρθηκε συγκεκριμένα στις συμφωνίες για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Ελλάδας με την Ιταλία, την Αίγυπτο και την παραπομπή της διαφοράς με την Αλβανία στη Χάγη. Αναφέρθηκε περαιτέρω στις αμυντικές συμφωνίες με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Γαλλία, σημειώνοντας ότι οι συμφωνίες αυτές έχουν ρητή αναφορά στον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ γιατί δεν στρέφονται εναντίον του οποιουδήποτε και δεν αποτελούν ούτε άμεση, ούτε έμμεση απειλή για τρίτες χώρες.
Πρόσθεσε ότι η Ελλάδα, μαζί με την Κυπριακή Δημοκρατία προωθούν τη συνεργασία στην περιοχή μέσω τριμερών και πολυμερών σχημάτων, τα οποία, όπως είπε, είναι σχήματα που δεν έχουν μια στενή αλλά μια ευρύτατη ατζέντα και καλούνται να αντιμετωπίσουν τις κοινές προκλήσεις όπως η πανδημία, η κλιματική αλλαγή και αποσκοπούν στην ενίσχυση της συνεργασίας και της συνδεσιμότητας σε τομείς όπως η ενέργεια, οι μεταφορές, απαραίτητους τομείς για να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη. Πάντα, όπως είπε, με έναν σταθερό παρονομαστή και παράγοντα: τον σεβασμό στις αρχές του Διεθνούς Δικαίου.
Σε σχέση με την Τουρκία είπε ότι τα σχήματα αυτά δεν αποσκοπούν στην περικύκλωσή της, δεν αποσκοπούν στον αποκλεισμό της, αλλά είναι σχήματα ανοιχτά σε όλους, με τον έναν και απαράβατο όρο και συνθήκη, τον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου.
Ο κ. Δένδιας σημείωσε επίσης ότι βασική ελληνική προτεραιότητα από τη συμμετοχή της στην ΕΕ, είναι η διεύρυνσή της προκειμένου να συμπεριλάβει καταρχήν τα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά, ίσως κάποτε στο μέλλον, αν η τουρκική κοινωνία το επιλέξει, και την Τουρκία.
«Όμως, πάλι, υπό τον απαράβατο όρο της αποδοχής των κριτηρίων για την ένταξη, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, που, σημειώνω, συμπεριλαμβάνει την UNCLOS», ανέφερε. Πρόσθεσε ότι «οι χώρες που θέλουν να είναι μαζί μας στο κοινό μας μέλλον πρέπει να συνυπογράψουν τις αρχές της καλή γειτονίας».
«Δυστυχώς, ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου στην περιοχή μας αποτελεί ακόμα ένα όνειρο, φοβούμαι, ίσως μακρινό», ανέφερε. Υπενθύμισε ότι χθες συμπληρώθηκαν 38 χρόνια από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους, ανακήρυξη που καταδικάσθηκε αμέσως με την Απόφαση 541/83 από το σύνολο των μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
«Και ακόμα χειρότερα, έκτοτε η τουρκική συμπεριφορά έχει επιδεινωθεί κατά τρόπο δραματικό. Οι παραβιάσεις βασικών αρχών του Διεθνούς Δικαίου, η απειλή χρήσης βίας, θυμίζω το casus belli εναντίον της Ελλάδας, καθώς και οι παραβιάσεις διατάξεων του Δικαίου της Θάλασσας συνεχίζονται αμείωτες», συμπλήρωσε.
Πρόσθεσε ότι στη μακρά λίστα προστίθενται και άλλα θέματα: κατοχή εδάφους γειτονικών χωρών, συνεχείς παραβιάσεις κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων, η καινοφανής υβριδική απειλή της εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού, η οποία βρήκε μιμητές στο πρόσωπο, παραδείγματος χάρη, του Λευκορώσου δικτάτορα, ο οποίος, όπως είπε, επιχειρεί τις τελευταίες μέρες να εκβιάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση εργαλειοποιώντας τον ανθρώπινο πόνο, εργαλειοποιώντας και την ελπίδα ανθρώπων για μια καλύτερη ζωή.
