Για τους γενναίους άνδρες όπως τον Νικόλα Χατζησταύρου, «οφείλουμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τη διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου των αγνοουμένων μας», δήλωσε χθες η Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων, Άννα Αριστοτέλους.
Εκφωνώντας τον επικήδειο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα στη Μακεδονίτισσα, Λευκωσία, η κ. Αριστοτέλους είπε ότι ο Νικόλας Χατζησταύρου, τα οστά του οποίου ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA, ανήκει σε εκείνη τη γενιά νέων που στην εφηβεία ατένιζαν το μέλλον με όνειρα και αισιοδοξία. Γεννημένος το 1948, στα 12 του είδε την Κυπριακή Δημοκρατία να γεννιέται και ένιωθε όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του, πως αυτό ήταν κάτι που, αν μη τι άλλο, θα του επέτρεπε να έχει μια ζωή καλύτερη από αυτή των γονέων και των προγόνων του.
Ενηλικιώθηκε, υπηρέτησε την Εθνική Φρουρά, έγινε ηλεκτρολόγος, εργοδοτήθηκε στο Τμήμα Αναπτύξεως Υδάτων και έφτιαξε τη δική του οικογένεια. Με τη σύζυγό του Άννα, απέκτησαν μια κόρη και περίμεναν το δεύτερό τους παιδί. Τον γιο τους που, δυστυχώς, ο Νικόλας δεν έμελλε να δει να γεννιέται. Ο Νικόλας έσπευσε και κατετάγη έφεδρος στο 70 Τάγμα Μηχανικού, όπου εν τέλει έδωσε κι αυτός από άλλο μετερίζι μια παράλληλη μάχη που γράφτηκε στην Ιστορία, τον επίλογο της οποίας καλούμαστε να γράψουμε σήμερα, ανέφερε.
Σχεδόν μισό αιώνα μετά την τραγωδία του 1974, ο κύκλος της αβεβαιότητας και του δράματος που βίωνε η οικογένεια του κλείνει οριστικά. Ο Νικόλας Χατζησταύρου επιστρέφει στην οικογένεια του που δεν πρόλαβε να χαρεί. «Επιστρέφει αθάνατος μαζί με τους υπόλοιπους γενναίους συμπολεμιστές του, του 70 Τάγματος Μηχανικού», είπε.
Η κ. Αριστοτέλους είπε ότι «οφείλουμε να διατηρήσουμε άσβεστη τη μνήμη του Νικόλα και να μεταλαμπαδεύσουμε στη νέα γενιά την αυτοθυσία του ως παράδειγμα ανδρείας». Την ίδια ώρα, σημείωσε, «αποτελεί χρέος μας να διασφαλίσουμε τη δικαίωση της αυτοθυσίας του, συνεχίζοντας τον αγώνα γι’ απαλλαγή από την τουρκική κατοχή, για απελευθέρωση και επανένωση».
