Πολίτες συγκεντρώθηκαν το απόγευμα στο θεατράκι του Μόλου στη Λεμεσό, συμμετέχοντας σε μαζική διαμαρτυρία για τον τρόπο με τον οποίο οι αρμόδιες αρχές διαχειρίστηκαν την φονική πυρκαγιά. Κρατώντας πλακάτ και φωνάζοντας συνθήματα, ζήτησαν από την Πολιτεία να λάβει ουσιαστικά και άμεσα μέτρα πρόληψης, να λογοδοτήσουν όσοι ευθύνονται και να παρασχεθεί στήριξη στους πληγέντες.
Οι διαδηλωτές εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για την απουσία συντονισμένης αντίδρασης και την έλλειψη προληπτικών μέτρων που θα μπορούσαν να περιορίσουν το μέγεθος της καταστροφής. Το κλίμα της συγκέντρωσης παραμένει ειρηνικό, με την αστυνομική παρουσία να είναι έντονη στους γύρω δρόμους για λόγους ασφάλειας και ρύθμισης της κυκλοφορίας.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης τήρησαν και ενός λεπτού σιγή για τα θύματα:
Οι συμμετέχοντες μετέφεραν μηνύματα για την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάγκη ανάληψης ευθυνών. Η εκδήλωση ξεκίνησε στις 6:30 μ.μ. και τελεί υπό την επιτήρηση μελών της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λεμεσού και της ΜΜΑΔ. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, δεν αναμένονται ιδιαίτερες επιπτώσεις στην κυκλοφορία της περιοχής.
Τα δάκρια της Σοφίας: «This, is Cyprus»
Ονομάζομαι Σοφία. Είμαι μουσικός.
Δεν ασπάζομαι κάποιο κόμμα. Πιστεύω στον Θεό, τον άνθρωπο και την αγάπη του.
Κατάγομαι από ένα απ’ τα κρασοχώρια του τόπου μας, και ξέρω πως από ΤΥΧΗ δεν κάηκε το δικό μου σπίτι και χωριό… φέτος. Του χρόνου;!
Έτσι…αποφάσισα να διοργανώσω την ειρηνική τούτη διαδήλωση.
Είδα τους παππούδες μου να οργώνουν το χωράφι τους παθκιάν – παθκιάν. Είδα τους γονείς μου να κτίζουν το σπίτι τους τούβλο – τούβλο και είδα και εμένα που τα βράδια στο χωριό δεν κοιμάμαι μέχρι να ξημερώσει, διότι οι κυβερνήσεις του τόπου μου με έχουν πείσει για την αναξιότητά τους.
Μέσα στα χρόνια έχουμε ακούσει απ ‘ τους «μεγάλους» πως… This is Cyprus.
Υπονοώντας κάθε είδους διαφθορά και γελοιότητα. Και το κρατήσαμε..!
Προχθές… Είδα συντοπίτες μου να χάνουν τα σπίτια τους, να χάνουν τα ζωντανά, τις περιουσίες τους. Είδα συμπολίτες μου να θυσιάζουν το μεροκάματό τους, να χάνονται μες τις φωτιές και να παλεύουν με αυτές μες τα βουνά. Να προσφέρουν φάρμακα, ρούχα, τρόφιμα, νερά. Να φιλοξενούν, να παρηγορούν, να αγαπούν. Τον τόπο τους. Και τελικά κατάλαβα πως … This, is Cyprus.
“κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα,
κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, την τεμπελιά και την απιστία!”
Το 2007 – ζήσαμε την τραγωδία στον Σαϊττά
Το 2008 – στην Ορά
Το 2011 – βιώσαμε την έκρηξη στο Μαρί
Το 2012 – η πυρκαγιά Στον Κάτω δρυ
Το 2013 – Στην Βάβλα
Το 2016 Στην Σολέα με 2 νεκρούς και 19 τετραγωνικά χιλιόμετρα καμένης γης
Τέσσερα χρόνια πριν, Ιούλιο του 2021 – η Πυρκαγιά στον Αρακαπά, που άφησε πίσω της 55 τετραγωνικά χιλιόμετρα καμένης γης και τέσσερις νεκρούς
Και μία βδομάδα πριν, 125 τετραγωνικά χιλιόμετρα καμένης γης, και 2 συνανθρώπους μας νεκρούς.
Την κυρία Μάρω, και τον κύριο Δημήτρη.
Μέσα σε 15 χρόνια κάψαμε περίπου 315km2. Έκταση που ισοδυναμεί με το 3,5% της συνολικής έκτασης της Κύπρου. Σαν να εξαφανίσαμε δηλαδή από το χάρτη όλη την έκταση του δήμου μας και των γύρω περιοχών.
15 χρόνια. 3 διαφορετικές κυβερνήσεις που τελικά, αποδείχτηκαν εγκληματικά ανάξιες να προστατεύσουν τον τόπο μας και τους ανθρώπους του.
Και έτσι φέτος, για ακόμα μια φορά, υπάρχουμε ηττημένοι θεατές στις λαίλαπες των καιρών…
Την Κυριακή παρ’ όλα αυτά, δέχτηκα με κατανόηση την απολογία του προέδρου, και εξεπλάγην θετικά με τα 12 μέτρα που λήφθηκαν προκειμένου να αποκατασταθούν οι ζημιές, κυρίως υλικές. Ωστόσο αυτά ήταν 12 μέτρα που ληφθήκαν στο μετά της τραγωδίας. Το πριν;!
Ζήτημα δεν είναι να μπαλώνουμε τα προβλήματα αλλά να υπάρχουμε ικανοί ώστε να τα διαχειριζόμαστε την ώρα που συμβαίνουν.
Να είμαστε προμηθείς και όχι επιμηθείς.
Ή απλούστερα, όπως λέει κι ο λαός «Τον Μάρτη ξύλα φύλαε, μεν κάψεις τα παλλούτζια»
Η διαφθορά και η απραξία, μας έχουν καταπιεί, και η φονική πυρκαγιά της περασμένης εβδομάδας, ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι της υπομονής μας να ξεχειλίσει.
Ειδική εγώ δεν είμαι, ούτε προτάσεις να καταθέσω, ούτε σχεδιασμούς να σας φέρω. Ειδική ωστόσο οφείλει να είναι κάθε εύνομη πολιτεία, και η κάθε κυβέρνηση, στην οποία σήμερα -με αυτή την διαδήλωση- εκφράζουμε την άπειρη αγανάκτησή μας.
Ξέρετε.. ο Καζαντζάκης κάποτε έγραψε
«Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: “Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;”. Πολέμα!»
Τούτον ήθελα να κάμω σήμερα μαζί σας. Να πολεμήσω!
Η κλιματική αλλαγή, ο τόπος μας, οι άνθρωποί του, και δυστυχώς οι εμπρηστές του, δεν είναι η Ραλλού του Χατζιδάκη, να παίζουμε την τύχη της στα ζάρια κάθε καλοκαίρι. Έχουμε ήδη χάσει το 37% του νησιού μας από την παράνομη τουρκική κατοχή, ας προστατεύσουμε τουλάχιστον το υπόλοιπο που μας έχει απομείνει!
