Η Παγκύπρια Συντεχνία Ισότητα εκφράζει «έντονη διαμαρτυρία» για την εκπόνηση νέου πλαισίου για τη χορήγηση αδειών ασθενείας και ανάπαυσης στη Δημόσια Υπηρεσία και την έγκρισή του από το Υπουργικό Συμβούλιο, χωρίς, όπως λέει, να προηγηθεί οποιαδήποτε διαβούλευση του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού με τη συντεχνία.
Με ανακοίνωσή της, η Ισότητα ζητά από την Κυβέρνηση «να μην προχωρήσει σε κατάθεση του νέου Σχεδίου Κανονισμών στη Βουλή και να ζητήσει από το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης και Προσωπικού να προχωρήσει άμεσα σε ουσιαστικό διάλογο με το σύνολο των εκπροσώπων των δημοσίων υπαλλήλων και όχι μόνο με τις συντεχνίες που χρηματοδοτεί γενναιόδωρα, σε ετήσια βάση».
Όπως αναφέρει η «Ισότητα», έχει «προβεί σε μελέτη του νέου πλαισίου κι έχει εντοπίσει σειρά από διαφοροποιήσεις εν συγκρίσει με τους περί Δημόσιας Υπηρεσίας (Χορήγηση Αδειών) Κανονισμούς του 1995 έως 2017 (παλαιούς κανονισμούς)» ενώ θέτει και σειρά αιτημάτων που εγείρονται με τους νέους κανονισμούς.
Για τις άδειες ανάπαυσης η συντεχνία ζητά «όπως συνυπολογιστεί η υπηρεσία με συμβόλαια ορισμένου χρόνου για σκοπούς κλιμάκωσης αδειών ανάπαυσης, καθώς ο μη συνυπολογισμός της συγκεκριμένης υπηρεσίας συνιστά παράβαση της αρχής της μη διάκρισης (ρήτρα 4) της Συμφωνίας-Πλαίσιο στο Παράρτημα της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ και αποτελεί μέρος αυτής (βάσει πάγιας σχετικής νομολογίας του Δικαστηρίου της ΕΕ)».
Ζητεί, επίσης, «όπως διατηρηθούν τα παλαιά όρια, τα οποία αποτελούν κεκτημένα δικαιώματα».
Για τις άδειες ασθενείας η Συντεχνία Ισότητα αναφέρει ότι «οι νέες ρυθμίσεις, οδηγούν σε μείωση στις ημέρες της ετήσιας άδειας ασθένειας με πλήρεις απολαβές από 42 σε 28 και στις ημέρες ασθενείας χωρίς ιατρικό πιστοποιητικό από 8 σε 6 ετησίως, κάτι που συνιστά αδιαμφισβήτητα σοβαρή υποβάθμιση των κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων».
Προσθέτει ότι «για το λόγο αυτό, κρίνεται αναγκαίο για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους να διατηρηθούν οι πρόνοιες των παλιών κανονισμών σχετικά με τις ημέρες άδειας ασθένειας».
Η Ισότητα καταλήγοντας σημειώνει ότι «η περιθωριοποίηση κρουσμάτων κατάχρησης δεν μπορεί να δικαιολογήσει συρρίκνωση συνολικά των κεκτημένων δικαιωμάτων των υπαλλήλων στον τομέα της ασθένειας και αυτό που χρειάζεται είναι προστασία των πραγματικά ασθενούντων, όχι υποβάθμιση των δικαιωμάτων του συνόλου των εργαζομένων».
