Παρά την τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή μέρους της χώρας από το 1974, η οποία επηρέασε σοβαρά την κοινωνική συνοχή, οι Κύπριοι κατάφεραν να διαφυλάξουν τη διαφορετικότητα μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών καταβολών, δήλωσε ο Βουλευτής Αβέρωφ Νεοφύτου, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι η θρησκεία δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο. Το Κυπριακό, είπε, δεν συνιστά πρόβλημα μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά διεθνές πρόβλημα ξένης εισβολής και παράνομης κατοχής.
Ο κ. Νεοφύτου μιλούσε κατά τη διάρκεια των εργασιών της Κοινοβουλευτικής Διάσκεψης για τον Διαθρησκειακό Διάλογο, που συνδιοργανώνουν η Διακοινοβουλευτική Ένωση και το Κοινοβούλιο του Μαρόκου, στο Μαρακές, οι οποίες ολοκληρώνται σήμερα. Στη διάσκεψη συμμετέχει αντιπροσωπεία της Βουλής των Αντιπροσώπων, αποτελούμενη από τους Βουλευτές Αβέρωφ Νεοφύτου (επικεφαλής) και Μάριο Καρογιάν.
Σύμφωνα με ανακοίνωση της Βουλής των Αντιπροσώπων, σε παρέμβασή του κατά τη γενική συζήτηση του θέματος «Κοινοβούλια και θρησκευτικοί ηγέτες: προώθηση διαλόγου, συνεργασία για το κοινό μας μέλλον», ο κ. Νεοφύτου ανέφερε ότι η προώθηση του πολιτισμικού πλουραλισμού και της ειρηνικής συνύπαρξης μέσω του διαθρησκειακού διαλόγου αποτελούν τις μεγαλύτερες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει η διεθνής κοινότητα. Η οικοδόμηση, υπογράμμισε, ισχυρών πολυπολιτισμικών κοινωνιών αποτελεί ουσιαστική παράμετρο επιτυχίας των πολιτικών κοινωνικής ενσωμάτωσης, για την υλοποίηση των οποίων απαιτείται η προώθηση ενός γόνιμου διαλόγου, βασισμένου στην αμοιβαία κατανόηση και τον αλληλοσεβασμό.
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα ολόκληρη η ανθρωπότητα, οι πόλεμοι, η οικονομική ύφεση, η μετανάστευση, οι κοινωνικές αναταραχές, επισήμανε ο κ. Νεοφύτου απαιτούν αποτελεσματική αντιμετώπιση, προκειμένου να διατηρηθεί η προοπτική σε παγκόσμια κλίμακα για ευημερία και ισχυρές, υγιείς διαπολιτισμικές κοινωνίες. Προς αυτή την κατεύθυνση, συνέχισε, επιβάλλεται η ανάπτυξη μίας ολοκληρωμένης στρατηγικής που να ενισχύει και να προωθεί τις παραμέτρους που αντανακλούν τον καίριο ρόλο του πολιτισμικού πλουραλισμού.
Σημειώνεται ακόμη ότι αναφερόμενος στο παράδειγμα της Κύπρου, ο κ. Νεοφύτου επισήμανε ότι, παρά την τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή μέρους της χώρας από το 1974, η οποία επηρέασε σοβαρά την κοινωνική συνοχή, οι Κύπριοι κατάφεραν να διαφυλάξουν τη διαφορετικότητα μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών καταβολών, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι η θρησκεία δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα μεταξύ των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο. Το Κυπριακό, πρόσθεε, δεν συνιστά πρόβλημα μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά διεθνές πρόβλημα ξένης εισβολής και παράνομης κατοχής.
Αναφέρεται ακόμη ότι μιλώντας για τον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν τα εθνικά κοινοβούλια, ο κ. Νεοφύτου υπογράμμισε τη σημασία προώθησης νομοθεσιών, πολιτικών και δράσεων που θα ενισχύουν την ανοχή και την αλληλοκατανόηση και θα προάγουν τον πολιτισμικό πλουραλισμό. Επισήμανε, τέλος, τη ζωτική σημασία του εποικοδομητικού διαθρησκειακού διαλόγου για την επίτευξη ειρήνης, ανάπτυξης και προόδου και διαμόρφωση ισχυρότερων δημοκρατιών με προσήλωση στο κράτος δικαίου.
