Την ομόφωνη απόρριψη έφεσης κατά πρωτόδικης απόφασης για υπόθεση αξίωσης για κατ’ ισχυρισμό χρεωστικό υπόλοιπο σε τρεχούμενο λογαριασμό παρατραβήγματος με σκοπό τη συμμετοχή στο σχέδιο «Investor Account» αποφάσισε στις 28 Φεβρουαρίου το Ανώτατο Δικαστήριο.
Σύμφωνα με το κείμενο της απόφασης, η Έφεση στρεφόταν εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, η οποία εκδόθηκε υπέρ της Εφεσίβλητης 1 και εναντίον των Εφεσειόντων και με την οποία η Ανταπαίτηση του Εφεσείοντα 1 απερρίφθη.
Όπως αναφέρεται. η Αγωγή ηγέρθη από την Εφεσίβλητη 1 εναντίον των Εφεσειόντων και αφορούσε αξίωση για κατ’ ισχυρισμό χρεωστικό υπόλοιπο σε τρεχούμενο λογαριασμό παρατραβήγματος, ο οποίος ανοίχθηκε στο όνομα του Εφεσείοντα 1, με σκοπό τη συμμετοχή του στο σχέδιο «Investor Account» και τον οποίο εγγυήθηκε για περιορισμένο ποσό η σύζυγος του, Εφεσείουσα 2.
Σύμφωνα με το Δικαστήριο, οι Εφεσείοντες ισχυρίστηκαν πως ο επίδικος λογαριασμός είχε ανοιχθεί κατόπιν έντονων παροτρύνσεων από την Εφεσίβλητη 1 Τράπεζα και την Εφεσίβλητη 2, χρηματιστηριακή εταιρεία, η οποία θα προέβαινε στην αγοραπωλησία μετοχών, και πως αυτές ενήργησαν αμελώς, κατά παράβαση του καθήκοντος καλής πίστης και κατά παράβαση συμφωνίας, με αποτέλεσμα την πρόκληση ζημιάς στον 3 Εφεσείοντα 1, εξ ου και ο Εφεσείων 1 ήγειρε Ανταπαίτηση εναντίον τους με την οποία αξίωνε απόφαση ότι η συμφωνία ήταν άκυρη, απόφαση για τη διαγραφή του κατ’ ισχυρισμό χρέους και γενικές και ειδικές αποζημιώσεις.
«Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι το άνοιγμα του επενδυτικού λογαριασμού έγινε δυνάμει γραπτής συμφωνίας ημερ. 1.8.1995 μεταξύ του Εφεσείοντα 1 και της Εφεσίβλητης 1, κατόπιν επιθυμίας και των οδηγιών του πρώτου, για την αγοραπωλησία μετοχών. Η Εφεσείουσα 2 υπέγραψε οικειοθελώς εγγύηση για τον εν λόγω λογαριασμό», σημειώνεται σχετικά.
Εξετάζοντας πρώτα με τους λόγους έφεσης που αφορούν στην αξιολόγηση της μαρτυρίας, το Δικαστήριο αναφέρει πως με τον τρίτο λόγο έφεσης αποδίδεται ότι η αξιολόγηση από το πρωτόδικο Δικαστήριο του 5 Εφεσείοντα 1 έγινε εσφαλμένα και χωρίς αιτιολογία, ενώ με τον πέμπτο λόγο έφεσης προβάλλεται ότι λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο βασίστηκε στη μαρτυρία του ΜΕ3, υπαλλήλου στην Εφεσίβλητη 2.
Όπως αναφέρεται, ήταν ισήγηση των Εφεσειόντων πως η αξιολόγηση του Εφεσείοντα 1 είναι εσφαλμένη και αναιτιολόγητη, καθώς θεωρούν ότι η αξιολόγηση έγινε μικροσκοπικά και αποσπασματικά και παραπέμπουν σε διάφορα αποσπάσματα από την πρωτόδικη απόφαση προς υποστήριξη της θέσης τους.
«Είναι νομολογημένο ότι η μαρτυρία πρέπει να εξετάζεται και αξιολογείται στην ολότητα της και δεν πρέπει να απομονώνονται και να σχολιάζονται χωριστά αποσπάσματα της μαρτυρίας (βλ. Παπακόκκινου κ.ά. v. Σμυρλή κ.ά. (2001) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1653). Θεωρούμε ότι η πιο πάνω εισήγηση των Εφεσειόντων δεν βρίσκει έρεισμα στην αξιολόγηση του Εφεσείοντα 1 από το πρωτόδικο Δικαστήριο», σημειώνεται σχετικά.
Επισημαίνεται επίσης ότι «οι Εφεσείοντες απομονώνουν την κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς την απόρριψη των θέσεων του Εφεσείοντα 1, παραγνωρίζοντας το υπόλοιπο σκέλος της απόφασης, που ασχολείται με το κάθε θέμα ξεχωριστά και τον λόγο για τον οποίο δεν έγινε δεκτή η θέση του Εφεσείοντα 1 επί τούτου».
«Είναι εμφανές ότι η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ιδωμένη στο όλο πλαίσιο της παράθεσης και αξιολόγησης της σχετικής μαρτυρίας, έγινε σφαιρικά και με πλήρη αιτιολόγηση», υπογραμμίζεται, ενώ περαιτέρω το Δικαστήριο εκφράζει τη διαπίστωση ότι «οι Εφεσείοντες προβάλλουν και θέσεις που δεν βρίσκουν έρεισμα στην ίδια την προσβαλλόμενη απόφαση».
Το Δικαστήριο απέρριψε επίσης λόγους έφεσης που έχουν να κάνουν με εσφαλμένη, κατά την άποψή τους, αποδοχή από το πρωτόδικο δικαστήριο αντιγράφων πρωτοτύπων εγγράφων ως τεκμηρίων.
«Με βάση όσα αναφέρονται ανωτέρω, ικανοποιούμαστε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αντιμετώπισε και κατέληξε ορθά επί του ζητήματος. Και ο τέταρτος λόγος έφεσης κρίνεται αβάσιμος και απορρίπτεται. Ως εκ τούτου η Έφεση απορρίπτεται. €3.500 έξοδα Έφεσης, πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει, επιδικάζονται υπέρ των Εφεσίβλητων και εναντίον των Εφεσειόντων», καταλήγει το κείμενο της απόφασης.
