Την αντίδραση του βουλευτή του ΑΚΕΛ Χρίστου Χριστοφίδη προκάλεσε το πόρισμα της Ανεξάρτητης Αρχής κατά της Διαφθοράς, στο οποίο αναφέρεται ότι δεν προκύπτει κανένα αδίκημα διαφθοράς, μετά τις καταγγελίες του που αφορούσαν τις εισφορές στον ΔΗΣΥ.
Σε γραπτή του δήλωση επιμένει ότι κάτι τέτοιο «δεν σημαίνει ότι παύει να υπάρχει έκδηλη σύγκρουση συμφέροντος. Το ότι δεν στοιχειοθετεί παρανομία δεν σημαίνει ότι είναι και ηθικά άμεμπτο».
Συγκεκριμένα σε γραπτή του δήλωση ο κ. Χριστοφίδης σημειώνει πως «λαμβάνοντας υπόψη το αυστηρό νομικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία της Αρχής κατά της Διαφθοράς, ιδιαίτερα σε σχέση με την δημοσιοποίηση στοιχείων ή λεπτομερειών της έρευνας και του χειρισμού των πορισμάτων της Αρχής, με σεβασμό στους θεσμούς αλλά και στους πολίτες και στην ανάγκη διαφάνειας και σωστής ενημέρωσης, θέλω να σημειώσω όσα έχω αναφέρει σε πραγματικό χρόνο, την ώρα που συνέβαιναν τα γεγονότα και όχι εκ των υστέρων».
Επιπρόσθετα, σημείωσε πως «όπως άλλωστε καταγράφεται και στην ανακοίνωση της Αρχής έχω ξεκάθαρα σημειώσει, όλα αυτά τα τρία χρόνια και τρεις μήνες που μεσολάβησαν από την υποβολή της πρώτης καταγγελίας, διαφωνίες και κριτική σε ότι αφορά στη μεγάλη καθυστέρηση που υπήρξε και στην όλη διαδικασία».
Την ίδια ώρα, ο κ. Χριστοφίδης, υπενθυμίζοντας ορισμένα σημεία της κριτικής του, εξήγησε πως «αρχικά ανατέθηκε η διερεύνηση σε δύο συνταξιούχους δημοσίους υπαλλήλους χωρίς την απαιτούμενη εμπειρία και τεχνογνωσία, με αποτέλεσμα αλλεπάλληλες παλινωδίες και τελικά την παραίτησή τους έναν χρόνο μετά. Δεν κλήθηκε Λειτουργός από το εξωτερικό, με το αβάσιμο επιχείρημα ότι οι υποθέσεις δεν ήταν «υψηλού προφίλ», παρότι αφορούσαν το κυβερνών κόμμα και τον τέως Πρόεδρο, στοιχείο που από μόνο του καθιστά το προφίλ των υποθέσεων υψηλό».
Στη συνέχεια, όπως ανέφερε, «διορίστηκαν νέοι Λειτουργοί, κάποιοι εξ αυτών με εμφανή σύγκρουση συμφέροντος λόγω προηγούμενων διορισμών τους από την κυβέρνηση ΔΗΣΥ–Αναστασιάδη, γεγονός που έπληττε την αναγκαία εικόνα αντικειμενικότητας. Η υπέρμετρη καθυστέρηση, τρία χρόνια και τρεις μήνες από την υποβολή της πρώτης καταγγελίας, αφορά στην ουσία αφού η πάροδος του χρόνου υπονόμευσε ουσιαστικά τη δυνατότητα τεκμηρίωσης της υπόθεσης. Η δημόσια επιμονή του Επιτρόπου Διαφάνειας ότι “ο κ. Αναστασιάδης δεν είναι υπό διερεύνηση”, ενώ η καταγγελία αφορούσε σαφώς το πρόσωπό του, ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τις ανησυχίες μας. Όλα αυτά και άλλα πολλά είχαμε εκφράσει τεκμηριωμένα και σε πραγματικό χρόνο, τόσο δημόσια όσο και με επιστολές στον Επίτροπο Διαφάνειας».
Παράλληλα ο κ. Χριστοφίδης υπογράμμισε πως «το πόρισμα λέει ότι δεν έχουν τεκμηριωθεί με μαρτυρία ποινικά αδικήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι παύει να υπάρχει έκδηλη σύγκρουση συμφέροντος. Το ότι δεν στοιχειοθετεί παρανομία δεν σημαίνει ότι είναι και ηθικά άμεμπτο».
Ζήτησε πως «για σκοπούς διαφάνειας θα πρέπει να δοθεί στη δημοσιότητα η έκθεση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας που είχα ζητήσει και είχε ετοιμαστεί το Δεκέμβριο του 2023 σε σχέση με τα γεγονότα γύρω από τις υποθέσεις που κατήγγειλα».
Καταλήγοντας ο κ. Χριστοφίδης σημείωσε πως «ο αγώνας κατά της διαφθοράς, της διαπλοκής και της σύγκρουσης συμφέροντος, ο αγώνας υπέρ της διαφάνειας και της λογοδοσίας, πρέπει να είναι συνεχής. Θα συνεχιστεί. Άλλωστε μέσα από αυτή τη διαδικασία εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον και η διαφάνεια απέναντι στους πολίτες».
Υπενθυμίζεται πως, σύμφωνα με τα ευρήματα της Αρχής για κανένα από τους 13 πολιτογραφηθέντες δεν στερήθηκε το διαβατήριο, ενώ δεν προέκυψε καμιά μαρτυρία ότι η πολιτογράφηση των ερευνώμενων προσώπων έγινε λόγω υπόσχεσης ή προσφοράς σύγχρονης ή μελλοντικής και κατ’ επέκταση λόγω παροχής αδικαιολόγητου πλεονεκτήματος εκ μέρους των πολιτογραφηθέντων προς δημόσιους λειτουργούς και/ή αξιωματούχους, μέσω των εισφορών προς τον ΔΗΣΥ.
Στα ευρήματα, διαπιστώνεται εξάλλου πως από τη μαρτυρία προέκυψε ότι ουδεμία σύνδεση μπορεί να γίνει μεταξύ της πολιτογράφησης των ερευνηθέντων πολιτογραφηθέντων προσώπων και των εισφορών προς τον ΔΗΣΥ εκ μέρους των πολιτογραφηθέντων και/ή των εταιρειών στις οποίες αυτοί έχουν ή είχαν συμφέρον ή αξίωμα.
Σε σχέση με την στέγαση της ρωσικής τράπεζας PROMSVYAZBANK, αναφέρει πως δεν υπάρχει μαρτυρία από την οποία να προκύπτει ότι η συγκεκριμένη αγοραπωλησία έγινε λόγω υπόσχεσης ή προσφοράς σύγχρονης ή μελλοντικής και κατ’ επέκταση λόγω παροχής αδικαιολόγητου πλεονεκτήματος εκ μέρους της αγοράστριας εταιρείας και των μεταγενέστερα πολιτογραφηθέντων.
