Ανακοινώσεις για τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής εξέδωσαν τα κόμματα.
Διακήρυξη Δημοκρατικού Συναγερμού για τη μαύρη επέτειο της δεύτερης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο
Τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου του 1974, η Άγκυρα οδηγώντας σε ναυάγιο τις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη, υπό την ανοχή του διεθνούς παράγοντα, ολοκληρώνει τα άνομα σχέδια της. Ο Αττίλας ΙΙ προελαύνει στο νησί. Αμμόχωστος, Καρπασία, Μόρφου και Μεσαορία πέφτουν στα χέρια των κατοχικών δυνάμεων. Στον τραγικό απολογισμό οι χιλιάδες πεσόντες και άμαχοι νεκροί, οι εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι, οι γυναίκες που μαρτύρησαν στα χέρια του κατακτητή.
50 χρόνια μετά η Κύπρος, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποφέρει από τα δεινά της εισβολής και κατοχής, βιώνει τις συνέπειες της de facto διχοτόμησης. Δεν ζητούμε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τον ΟΗΕ, τους ευρωπαίους εταίρους μας, τη διεθνή κοινότητα, πέρα από το αυτονόητο. Την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας, τον σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πιστοί στον σκοπό τον οποίο τάχθηκε ο Δημοκρατικός Συναγερμός από την ίδρυση του, για την επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό, στη βάση της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα χωρίς κατοχικά στρατεύματα, αναχρονιστικές εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα, συνεχίζουμε να στηρίζουμε κάθε προσπάθεια που στοχεύει στη διάρρηξη του υφιστάμενου αδιεξόδου, αναλαμβάνοντας συνεχώς πρωτοβουλίες προκειμένου να συμβάλουμε στην επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων.
Έχουμε χρέος να αξιοποιήσουμε στο έπακρο και με κάθε δυνατό τρόπο, με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, μακριά από λαϊκίστικες και επικοινωνιακές προσεγγίσεις την κινητικότητα που παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα. Το χρωστάμε σε όλα τα θύματα της τουρκικής εισβολής. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας. Στους αγνοούμενους και εγκλωβισμένους μας που ακόμη περιμένουν. Το χρωστάμε στα παιδιά μας.
ΑΚΕΛ – «14 Αυγούστου: δεύτερη εισβολή, δεύτερη προδοσία»
14 Αυγούστου: δεύτερη εισβολή, δεύτερη προδοσία
Η 14η Αυγούστου αποτελεί την τρίτη θλιβερή επέτειο της τραγωδίας του 1974. Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη την προδοσία του πραξικοπήματος και με το πράσινο φως των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, οδήγησε σε ναυάγιο τη Διάσκεψη της Γενεύης ώστε να εξαπολύσει τη δεύτερη φάση της εισβολής και να καταλάβει το 37% του εδάφους της Κύπρου. Ο κυπριακός λαός θυμάται με πόνο τον ξεριζωμό και τον όλεθρο, τις θηριωδίες και τα εγκλήματα που διέπραξε ο τουρκικός στρατός και οι Τουρκοκύπριοι σοβινιστές σε βάρος της ελληνοκυπριακής κοινότητας.
Ταυτόχρονα, κατά τη δεύτερη φάση της εισβολής συντελέστηκε και μια δεύτερη προδοσία πάνω στην ιουλιανή προδοσία των χουντικών και εοκαβητατζήδων. Με εντολές των πραξικοπηματιών εγκαταλείφθηκε η πόλη της Αμμοχώστου και παραδόθηκε αμαχητί στον τουρκικό στρατό, ο οποίος την κατέλαβε παρόλο που δεν συμπεριλαμβανόταν στα σχέδιά του, ώστε να την χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό χαρτί, όπως πράττει μέχρι σήμερα. Εγκληματικές είναι οι ευθύνες τους και για το γεγονός ότι αντί να βρίσκονται στα πεδία των μαχών απέναντι στους εισβολείς, επιδόθηκαν σε σφαγές Τουρκοκυπρίων αιχμαλώτων και γυναικόπαιδων στα μετόπισθεν.
Η 50χρονη ομηρία της Αμμοχώστου από την κατοχική δύναμη αποτελεί μια από τις πιο δραματικές όψεις του κυπριακού προβλήματος, δεδομένων και των παράνομων ενεργειών της Τουρκίας σε σχέση με την περίκλειστη περιοχής της πόλης καθώς και των σχεδιασμών για εποικισμό της. Αυτά τα νέα τετελεσμένα καθώς και μια σειρά αρνητικών εξελίξεων επιβεβαιώνουν ότι το πολύχρονο διαπραγματευτικό αδιέξοδο λειτουργεί αντικειμενικά υπέρ της κατοχής και της οριστικής διχοτόμησης που προωθεί το δίδυμο Ερντογάν-Τατάρ. Αυτό το ενδεχόμενο αποτελεί ένα εφιαλτικό σενάριο για την Κύπρο, για όλους τους Κύπριους και για τις μελλοντικές γενιές της Κύπρου.
Το ΑΚΕΛ δεν θα κουραστεί να επαναλαμβάνει ότι μόνο η απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας και του λαού μας εγγυάται ειρήνη και ασφάλεια στο νησί μας. Για αυτό υποστηρίζουμε την άμεση επανέναρξη των συνομιλιών από το σημείο που διακόπηκαν στη Διάσκεψη του Κραν Μοντανά το 2017, στη βάση του Πλαισίου Γκουτέρες, του μηχανισμού εφαρμογής της λύσης -που καταργεί τη Συνθήκη Εγγύησης και τα όποια επεμβατικά δικαιώματα- και του συνόλου του συγκλίσεων που είχαν επιτευχθεί κατά τις διαπραγματεύσεις μέχρι το τέλος της Διάσκεψης.
Το ΑΚΕΛ πραγματοποιεί συμβολική εκδήλωση καταδίκης της επετείου, την Τετάρτη, 14 Αυγούστου 2024 και ώρα 9:30π.μ στην Δερύνεια. Θα ακολουθήσει επίδοση υπομνήματος στο οδόφραγμα Δερύνειας.
ΕΔΕΚ – Πενήντα χρόνια μετά, είναι καιρός επιτέλους να κατανοήσουν κάποιοι ότι ο κατευνασμός εκτρέφει την τουρκική αδιαλλαξία
Καρπασία, Αμμόχωστος, Μόρφου, Μεσαορία έπεσαν στα βρώμικα χέρια και πατήθηκαν από τις βάρβαρες μπότες των Τούρκων, στη δεύτερη φάση του εγκλήματος κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ξεκίνησε τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου 1974.
Για να υπενθυμίσουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε, σημειώνουμε την καθαρή ιστορική πραγματικότητα, ότι η Τουρκία ξεκίνησε την προέλαση των στρατευμάτων εισβολής, κατά παράβαση των προηγούμενων συμφωνηθέντων και παραβιάζοντας την εκεχειρία που είχε συμφωνηθεί.
Στη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, συνεχίστηκαν οι δολοφονίες, οι εκτελέσεις, οι βιασμοί και τα βασανιστήρια από τον τουρκικό στρατό και από αγέλες αρκετών φανατικών τουρκοκυπρίων.
Μετρούμε πενήντα χρόνια κατοχής, εποικισμού, σφετερισμού, παρανομίας, παραβίασης του διεθνούς δικαίου.
Η τουρκική πλευρά ουδέποτε επέδειξε έστω και ίχνη διάθεσης για ουσιαστική διαπραγμάτευση, με στόχο την επίτευξη βιώσιμης και δημοκρατικής λύσης.
Αντίθετα, όλες οι ενέργειες της υποδηλούν ότι το μόνο που επιδιώκει είναι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου.
Η Ελληνοκυπριακή πλευρά έχει προβεί σε ασύγγνωστες υποχωρήσεις, για να αποδείξει την καλή της θέληση.
Το μόνο αποτέλεσμα είναι η τουρκική πλευρά να ισχυρίζεται ότι έχει αποκτήσει κεκτημένα.
Πενήντα χρόνια μετά, είναι καιρός επιτέλους να κατανοήσουν κάποιοι ότι ο κατευνασμός εκτρέφει την τουρκική αδιαλλαξία.
Πενήντα χρόνια μετά, είναι καιρός να αλλάξουμε τακτική, να χρησιμοποιήσουμε όλα τα διπλωματικά, πολιτικά, γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά «όπλα», για να πιεστεί η Τουρκία.
Δεν νοείται διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού, που να μη ξεκινά από την επίλυση της διεθνούς πτυχής, δηλαδή τα τουρκικά στρατεύματα, τις εγγυήσεις και τους έποικους.
Δεν νοείται λύση, που να μη σέβεται τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα όλων των νομίμων κατοίκων της Κύπρου, που να μην προνοεί εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου σε όλη την Κύπρο χωρίς μόνιμες παρεκκλίσεις και πρωτογενές δίκαιο και εφαρμογή των τεσσάρων βασικών ελευθεριών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτή είναι η μόνη βιώσιμη και δημοκρατική λύση.
Καρογιάν – «Δεν έχουμε δικαίωμα να ξεχάσουμε»
Ο Πρόεδρος της ΔΗ.ΠΑ, καλεί τον λαό και την πολιτική ηγεσία σε συστράτευση για το καλό της πατρίδας μας.
14 Αυγούστου 1974, ώρα 5:30 το πρωί. Ο οξύς ήχος των σειρήνων «ξυπνά» και πάλι όλη την Κύπρο. Οι Τούρκοι ολοκληρώνουν το έγκλημα εις βάρος του κυπριακού λαού, εν μέσω εκεχειρίας, με την κατάληψη της Αμμοχώστου και της χερσονήσου της Καρπασίας.
50 χρόνια μετά. Ο ήχος των σειρήνων παραμένει το ίδιο ανατριχιαστικός και «επώδυνος» να ξυπνά τις μαύρες μνήμες της δεύτερης εισβολής. Οι παλαιότεροι θυμούνται τις τραγικές στιγμές που πέρασε ο τόπος και οι νεότεροι βιώνουν μέχρι σήμερα τις δραματικές συνέπειες της τουρκικής παρανομίας και αδιαλλαξίας στο νησί.
Μισός αιώνας γεμάτος πόνο, θλίψη και ατελέσφορων προσπαθειών για επίλυση του κυπριακού προβλήματος, αλλά χωρίς δικαίωμα να ξεχάσουμε ή να περιπέσουμε στη λήθη και να παραιτηθούμε του αγώνα μας για απελευθέρωση και επανένωση της χώρας μας. Το Βαρώσι μας, η «Πόλη Όραμα», στέκει έκτοτε και μέχρι σήμερα ως πόλη φάντασμα, τραγικό σύμβολο της παρανομίας, της θηριωδίας, της κατάφωρης αδικίας και του πόνου των νόμιμων κατοίκων της.
Η Δημοκρατική Παράταξη, με θλίψη και αποτροπιασμό, καταδικάζει την δεύτερη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και τις συνεχιζόμενες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και των σχετικών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στην κατεχόμενη πόλης της Αμμοχώστου. Την ίδια ώρα, τιμούμε τους πεσόντες και αγνοούμενους της δεύτερης εισβολής, τους πρόσφυγες και εκτοπισμένους.
Η συνεχιζόμενη παραβίαση των Ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και ειδικά των Ψηφισμάτων 550 και 789, η παντελής απαξίωση των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η απαράδεκτη καταπάτηση του διεθνούς δικαίου και των Συμφωνιών Κορυφής για τη συνολική διευθέτηση του κυπριακού, αποτελούν δείγματα αποθράσυνσης της Τουρκίας που εκπηγάζει από την απάθεια του διεθνούς παράγοντα και την ατιμωρησία, αφού ουσιαστικά ουδέποτε η Τουρκία κλήθηκε να λογοδοτήσει για το έγκλημα κατά της Κύπρου.
Ως Δημοκρατική Παράταξη διατρανώνουμε την αποφασιστικότητα για συνέχιση του αγώνα και των προσπαθειών της χώρας μας για επίλυση του Κυπριακού και δικαίωση του συνόλου του κυπριακού λαού. Με ενότητα και αποφασιστικότητα, προσηλωμένοι σε θέσεις αρχών, οφείλουμε να συνεχίσουμε να διακηρύττουμε την ανάγκη για άμεση επανέναρξη διαλόγου και συνομιλιών, που θα οδηγούν σε τελική λύση του Κυπριακού, στη βάση των Ψηφισμάτων του ΟΗΕ, του διεθνούς δικαίου και του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.
Κίνημα Οικολόγων – Επιμένουμε να διεκδικούμε την εκδίωξη του Αττίλα και την απελευθέρωση της πατρίδας μας
14 Αυγούστου: Πενήντα χρόνια από τη δεύτερη τουρκική εισβολή το 1974
Συμπληρώνονται 50 χρόνια από τις 14 Αυγούστου 1974, μισός αιώνας από την ημέρα όπου ξεκίνησε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής. Το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την κατάληψη, από τον Αττίλα, της Αμμοχώστου, της Καρπασίας και της Μόρφου.
Από τότε ζούμε σε μία ημικατεχόμενη πατρίδα. Οι πρόσφυγες στερούνται του δικαιώματος της επιστροφής στις πατρογονικές τους εστίες, ενώ αδιευκρίνιστη παραμένει η τύχη αρκετών ακόμα αγνοούμενων.
Επιμένουμε να διεκδικούμε την εκδίωξη του Αττίλα και την απελευθέρωση της πατρίδας μας. Επιμένουμε να παλεύουμε ενάντια στην κατοχή και στα σχέδια της Τουρκίας όπως εξαγγέλλονται, με τη λεγόμενη γαλάζια πατρίδα, την εισβολή στην ΑΟΖ μας και στον εποικισμό της Αμμοχώστου.
Ως Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών, διεκδικούμε μία δίκαιη και βιώσιμη λύση, που προϋποθέτει την αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων και την πλήρη εφαρμογή των ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων για όλους τους Κύπριους.
Μια λύση που θα στηρίζεται στην ενιαία προστασία και διαχείριση του κοινωνικού, πολιτισμικού και φυσικού περιβάλλοντος του νησιού και θα καταργεί τον γεωγραφικό διαχωρισμό με βάση εθνικά κριτήρια. Μια λύση χωρίς ξένες εγγυήσεις, βάσεις, επεμβατικά δικαιώματα και εποίκους. Μια κοινή πατρίδα για όλους τους Κυπρίους.
