Βομβαρδίζουν με spam, εξαπατούν, αποπλανούν, διαδίδουν ψέματα, διχάζουν. Και δεν αρέσουν σε κανέναν. Αυτή είναι η εικόνα που έχει κάποιος στον νου όταν ακούει για bots στο Twitter. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Δεν είναι όλα τα bots του Twitter το ίδιο. Κάποια ενημερώνουν, διασκεδάζουν, μας κάνουν να σκεφτούμε ή να χαμογελάσουμε. Όταν δημοσιεύουν ειδοποιήσεις για φυσικές καταστροφές, όπως το @EarthquakeBot, προσφέρουν δημόσια υπηρεσία.
Όταν μοιράζονται αξιολάτρευτες φωτογραφίες ζώων, όπως το @PossumEveryHour, μπορεί να είναι ένοχη απόλαυση. Και τα καλύτερα από αυτά τα παράξενα γοητευτικά αυτοματοποιημένα ρομπότ παρέχουν μεγαλύτερη αξία από τους περισσότερους λογαριασμούς που διαχειρίζονται πραγματικοί άνθρωποι.
«Ποιος δεν αγαπά μια χούφτα bots που υπόσχονται να μην ξεσηκωθούν εναντίον μας;» είχε ρωτήσει κάποτε το ίδιο το Twitter. Η απάντηση; Ο Έλον Μασκ.
Υπό τον έλεγχό του, το Twitter πέρασε τις τελευταίες εβδομάδες σε έναν περίεργο αγώνα για το μέλλον των bots, όπως γράφει σε εκτενές άρθρο της η Wall Street Journal. Η μάχη ξεκίνησε πριν από δύο εβδομάδες, όταν το Twitter είπε ξαφνικά στους προγραμματιστές ότι θα αρχίσει να χρεώνει για την πρόσβαση στα συστήματα που χρειάζονται για να λειτουργήσουν τα bots τους, κάτι που ήταν σαν να ζητούσε από τους ανθρώπους να πληρώσουν για οξυγόνο.
Η πολιτική θα εφαρμοζόταν ακόμη και για τα φιλικά bots που έχουν προγραμματιστεί να μοιράζονται ενδιαφέρουσες και πρακτικές πληροφορίες. Αλλά όπως συμβαίνει στο σκληροπυρηνικό Twitter του Elon Musk, η απόφαση δεν κράτησε πολύ. Προκλήθηκε τέτοιος σάλος για κάτι που φαινόταν ότι ήταν μια κατάφωρη αρπαγή μετρητών που η εταιρεία έκανε πίσω και αυτά τα bots γλίτωσαν.
Η περίπτωση αυτή είναι ενδεικτική του χάους που επικρατεί στο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης από τότε που ανέλαβε τα ηνία του ο δεύτερος πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη.
H στρατηγική του ανόητου λάθους
«Παρακαλώ σημειώστε ότι το Twitter θα κάνει πολλά ανόητα πράγματα τους επόμενους μήνες», έγραψε τον περασμένο Νοέμβριο, λίγο αφότου έκλεισε οριστικά το σίριαλ της εξαγοράς του αγαπημένου του μέσο έναντι 44 δισ. δολαρίων. «Θα κρατήσουμε ό,τι λειτουργεί και θα αλλάξουμε ό,τι δεν λειτουργεί».
Κάνε πολλά ανόητα πράγματα, κράτα αυτά που λειτουργούν και άλλαξε αυτά που δεν κάνουν. Αυτή είναι μάλλον η πιο ακριβής περιγραφή για το στυλ διαχείρισης του οραματιστή και άκρως αμφιλεγόμενου δισεκατομμυριούχου.
Τα περισσότερα στελέχη προτιμούν βέβαια τη στρατηγική του να μην κάνουν πολλά ανόητα πράγματα, αλλά ο κ. Μασκ δεν ήταν ποτέ σαν τα περισσότερα στελέχη. Με τους διαφημιστές να εξαφανίζονται, τα έσοδα να μειώνονται και τις πληρωμές του χρέους να εκκρεμούν, πολλές από τις επιχειρηματικές αποφάσεις του Twitter είναι ορμητικές και βασίζονται στις ιδιοτροπίες του, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων αλλαγών στον αλγόριθμο. Ο κ. Μασκ φαίνεται να πιστεύει ότι ακόμη και αυτά που αποτυγχάνουν είναι απαραίτητα για την επιτυχία της εταιρείας του. Κάποιοι θα μπορούσαν να αποκαλέσουν αυτές τις δυσλειτουργίες την κλασική ανοησία ενός ιδιοφυούς επιχειρηματία.
Κάτι που μας φέρνει και πάλι στην περίπτωση της αποτυχημένης καταστολής των bots.
Τα καλά bots αντιστέκονται
«Το τι είναι ένα bot εξαρτάται από το ποιος μπορεί να ρωτάei. Ο υπερβολικά ευρύς όρος προσφέρεται για διάφορους ορισμούς και ερμηνείες που απλώς βαθαίνουν τη σύγχυση. Θα ήταν σαν να λέμε ότι οι άνθρωποι και οι σκαντζόχοιροι είναι το ίδιο επειδή είναι και οι δύο θηλαστικά» σημειώνει η WSJ.
Ο κ. Μασκ αναφερόταν στο κακόβουλο είδος όταν είπε «υπάρχει κακή κατάχρηση αυτή τη στιγμή από απατεώνες bots και χειραγωγούς γνώμης» και πρότεινε μηνιαίο paywall 100 $ για να τους αποτρέψει. Αυτό το παιχνίδι δεν πήγε καλά με τους χρήστες, οι οποίοι προστατεύουν σκληρά τα καλοήθη bots- φίλους τους και πέρασαν πολλές ημέρες υπερασπιζόμενοι λογαριασμούς όπως ο @FrogandToadbot, ο οποίος στέλνει στο Twitter αποσπάσματα και φωτογραφίες από τα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία οκτώ φορές την ημέρα . Ως απάντηση σε μια εξέγερση που χαρακτήρισε ως “ανατροφοδότηση”, το Twitter τροποποίησε ξανά τους κανόνες, δεσμευόμενο να διατηρήσει μια βασική έκδοση του δωρεάν API του για “bots που παρέχουν καλό περιεχόμενο που είναι δωρεάν”.
Αλλά ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί στη συνέχεια, το όλο χάος έχει ήδη αποκαλυφθεί.
Υπάρχουν πολλές διαφορετικές «φυλές» των bots. Αναλύουν ακατέργαστα δεδομένα από άλλα μέρη του Διαδικτύου, τα ξεκαθαρίζουν για δημόσια κατανάλωση και τα δημοσιεύουν αυτόματα στο Twitter σε εύπεπτη μορφή. Με άλλα λόγια, τα bots είναι μεταφραστές. Παίρνουν πληροφορίες από μια γλώσσα και τις τοποθετούν σε άλλη γλώσσα.
Τα bots που δημοσιεύουν για σεισμούς, ποσούμ και παιδικά παραμύθια δεν γεννήθηκαν για να «κάνουν άσχημα πράγματα», όπως περιγράφει ο κύριος Μασκ τα κακά ξαδέρφια τους. Δεν είναι τρολ που εκτοξεύουν προπαγάνδα, αποστολείς ανεπιθύμητης αλληλογραφίας ή ψεύτικοι λογαριασμοί, που ορκίστηκε να εκκαθαρίσει όταν αγόρασε την εταιρεία.
Αυτοί είναι οι λογαριασμοί που έχουν περιγραφεί από τα πρώην στελέχη του Twitter ως καλά bots.
Είναι bots όπως αυτά του Μπιλ Σνίτσερ. Πρόκειται για έναν προγραμματιστή λογισμικού στο Λος Άντζελες που ένιωσε έναν μικρό σεισμό το 2009 και στη συνέχεια ένιωσε μια παρόρμηση να ελέγξει το Twitter. Ήταν ενθουσιασμένος που έμαθε αν το είχαν νιώσει και άλλοι. Μετά εμπνεύστηκε.
«Ξέρεις τι θα ήταν ωραίο;» σκέφτηκε. «Να φτιάξω ένα bot που θα κάνει tweet όταν γίνεται σεισμός».
Έτσι έκανε. Έγραψε ένα βασικό σενάριο που τρέχει όλο το εικοσιτετράωρο με μια απλή λειτουργία: Μόλις δει κάτι στα δεδομένα του Γεωλογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ, λέει κάτι στο Twitter για το μέγεθος, την τοποθεσία και την ώρα του σεισμού.
Μία από τις πρώτες επιβεβαιώσεις της πρόσφατης καταστροφής στην Τουρκία προήλθε από το Earthquake Robot, το bot που προγραμμάτισε ο κ. Snitzer με μοναδικό σκοπό την έκρηξη συναγερμών σε ισχυρούς σεισμούς. Κατασκεύασε επίσης τέσσερα bots που παρακολουθούν το Λος Άντζελες και το Σαν Φρανσίσκο, δύο που κάνουν tweet μόνο για μεγάλους σεισμούς και δύο που θα κάνουν tweet για κάθε σεισμό, συμπεριλαμβανομένων των μόλις αντιληπτών δονήσεων που κάνουν τους ανθρώπους να τσεκάρουν τα τηλέφωνά τους για να σιγουρευτούν ότι δεν έχουν τρελαθεί. Αθροιστικά έχουν περισσότερους από 800.000 ακόλουθους.
Έτσι, όταν το Twitter ανακοίνωσε ότι θα χρεώσει ένα απροσδιόριστο ποσό για να κρατήσει ζωντανά τα bots του, στη συνέχεια είπε ότι δεν πειράζει, μετά καθυστέρησε την αποκάλυψη μιας νέας πλατφόρμας API και ζήτησε από τους προγραμματιστές την υπομονή τους σε μια ιλιγγιώδη ακολουθία γεγονότων, ο κ. Σνίτσερ δεν ήταν σίγουρος πώς πρέπει να αντιδράσεις.
Όμως ο botmaker που βρέθηκε στο έλεος του κυρίου Μασκ ήταν σίγουρος για δύο πράγματα. Δεν πίστευε ότι ήταν σωστό να του κοστίζει χρήματα για να διατηρήσει κάτι που τόσοι πολλοί χρήστες του Twitter βρίσκουν ανεκτίμητο. Δεν ήθελε να πληρώσει τον Μασκ, αλλά δεν ήθελε επίσης να σκοτώσει τα bots του.
Τελικά η εταιρεία πρότεινε τα καλά bots να μπορούν να κάνουν tweet 1.500 φορές το μήνα. Και κάπως έτσι τα καλά bots εξακολουθούν να υπάρχουν. Τουλάχιστον μέχρι να αλλάξει και πάλι γνώμη ο παρορμητικός κ. Έλον Μασκ, όπως σχολιάζει και η WSJ.
