Σε περίοδο ζυμώσεων που θα κρατήσει για εβδομάδες ή και μήνες εισέρχεται η Γερμανία μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής που έδειξε ένα οριακό αποτέλεσμα στη μάχη για τη διαδοχή της Άνγκελα Μέρκελ μετά από 16 χρόνια στην εξουσία.
Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα, οι Σοσιαλδημοκράτες του Όλας Σολτς αναδεικνύονται «στην κόψη» οι νικητές της κάλπης με ποσοστό 25,7% , ενώ η Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU) έλαβε 24,1%.
Η περίοδος των συζητήσεων για το σχηματισμό κυβέρνησης ενδέχεται να κρατήσει ως τα Χριστούγεννα βυθίζοντας τη Γερμανία σε μια περίοδο αβεβαιότητα. Το μόνο ξεκάθαρο, ωστόσο, είναι ότι η νέα κυβέρνηση θα είναι κεντρώα και ότι ο ρόλος του κόμματος των Πρασίνων και του FDP θα είναι κομβικός για το συνασπισμό κυβέρνησης.
Εξετάζοντας τα αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών και προσπαθώντας να ερμηνεύσει τις εξελίξεις στην πολιτική σκηνή της μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρώπης, το Politico καταλήγει σε εννιά συμπεράσματα:
1.Οι μικροί έχουν δύναμη
Τόσο ο Όλαφ Σόλτς όσο και ο Άρμιν Λάσετ ισχυρίζονται ότι έχουν λάβει εντολή για να ηγηθούν μιας νέας κυβέρνησης, κάτι που δεν βρίσκει σύμφωνους τους πιθανούς εταίρους του. Αντ ‘αυτού, είναι τα κόμματα των Πρασίνων και των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) βλέπουν ένα άλλο σαφές αποτέλεσμα, ότι CDU/CSU και SPD «δεν έχουν κερδίσει συνολικά σε σύγκριση με τις προηγούμενες εκλογές», όπως δήλωσε ο επικεφαλής του FDP, Κρίστιαν Λίντνερ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν μπορεί να γίνουν τα πράγματα όπως συνήθως στη Γερμανία, κατέληξε, αλλά ήρθε μάλλον η ώρα «για μια νέα αρχή».
2. Η ισχύς εν τη ενώσει
Οι ηγέτες τόσο των Πρασίνων όσο και του FDP μπορούν να δουν ότι υπάρχει μια τεράστια ευκαιρία τα δύο κόμματα, παρόλο που το FDP σημείωσε μόνο οριακά μεγαλύτερα ποσοστά στις τελευταίες εκλογές και οι Πράσινοι έχουν χάσει την ορμή που τους χαρακτήριζε στην αρχική φάση της προεκλογικής εκστρατείας.
«Θα μπορούσε να έχει νόημα το FDP και οι Πράσινοι να συνομιλήσουν πρώτα μεταξύ τους, για να δομήσουν αυτό που θα ακολουθήσει», αποκάλυψε ο Λίντνερ σε μια συζήτηση στην οποία συμμετείχαν οι βασικοί υποψήφιοι. Μάλιστα γ υποψήφια των Πρασίνων, Αναλένα Μπέρμποκ, συμφώνησε.
3. Ποτέ μην λες ποτέ
Ο συμπρόεδρος των Πρασίνων, Ρόμπερτ Χάμπεκ, παρατήρησε ότι ο συνασπισμός «φωτεινού σηματοδότη» (SPD, Πράσινοι, FDP) είναι στην πραγματικότητα μια περίπλοκη συμφωνία, δεδομένου ότι το SPD και οι Πράσινοι συνδέονται πιο στενά ιδεολογικά, ενώ το FDP είναι πιο δεξιά. Θα μπορούσε ωστόσο να πετύχει, πρόσθεσε, όπως και ένας συνασπισμός της ένωσης CDU / CSU, των Πρασίνων και του FDP-ο λεγόμενος συνασπισμός «Τζαμάικα». Εν ολίγοις, κατά την άποψή του, οι δυνατότητες είναι διάπλατες. «Ξεκίνησε μια νέα εποχή», είπε. «Και όποιος από τους δύο το καταλαβαίνει αυτό έχει πολύ καλές πιθανότητες να γίνει καγκελάριος», τόνισε.
4. Αντικρουόμενα αφηγήματα
Ούτε το FDP ούτε οι Πράσινοι συμφώνησαν ότι η εντολή για έναρξη συνομιλιών θα πρέπει να πάει στο μεγαλύτερο κόμμα. Αυτό δεν είναι το πρόβλημά τους – αλλά το SPD και το CDU/CSU, έχουν ήδη αρχίσει να διαφωνούν για το ποιος έχει την ισχυρότερη αξίωση να ηγηθεί της επόμενης κυβέρνησης.
Ο Σολτς σημείωσε την εκλογική κατρακύλα του CDU/CSU ως βάση για να υποστηρίξει την επιλογή του για την καγκελαρία, ενώ ο Λάσετ σημείωσε ότι «η ψήφος για την Ένωση είναι ψήφος εναντίον της αριστερής ηγεσίας της κυβέρνησης».
5. Μια κυβέρνηση για όλους
«Θα κάνουμε ό, τι είναι δυνατόν για να σχηματίσουμε κυβέρνηση υπό την ηγεσία της Ένωσης», διαβεβαίωσε ο Λάσετ, μιλώντας στη σκηνή στην έδρα του κόμματος του CDU. «Η Γερμανία χρειάζεται τώρα έναν συνασπισμό για το μέλλον που θα εκσυγχρονίσει τη χώρα μας», πρόσθεσε ενώ υποσχέθηκε στους Πράσινους και στο FDP ότι θα υποστηρίξει έναν συνασπισμό στον οποίο «κάθε εταίρος πρέπει να βρεθεί» – ένας τρόπος να πούμε ότι οι βασικές πολιτικές που τους χαρακτηρίζουν θα έχουν περίοπτη θέση σε οποιαδήποτε συμφωνία. Ή, όπως είπε επίσης ο Λάσετ, μια κυβέρνηση στην οποία «ο καθένας μπορεί να εφαρμόσει ό, τι έχει υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του».
6. Επιχείρηση «μάζεμα» της αποτυχίας της Μέρκελ
Αυτό το τελευταίο σχόλιο του Λάσετ αναφερόταν στην πρώτη προσπάθεια του CDU να σχηματίσει συνασπισμό με τους Πράσινους και το FDP πριν από τέσσερα χρόνια, όταν οι τελευταίοι αποχώρησαν θυμωμένοι με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Αυτή τη φορά, είπε, θα δημιουργούσε «έναν συνασπισμό που του αρέσει να φτιάχνει».
Ο Σολτς, εν τω μεταξύ, είπε ότι προτεραιότητά του είναι «να δημιουργήσει μια καλή ρεαλιστική κυβέρνηση για τη Γερμανία».
7. Προσοχή στους Βαυαρούς
Πριν επιδιώξει τις μεγάλες φιλοδοξίες του, ο Λάσετ πρέπει να αποτρέψει μια πιθανή συνωμοτική πράξη εναντίον του. Ο ίδιος έχει υποστεί μεγάλη ζημιά μετά την ανακοίνωση του χειρότερου εκλογικού αποτελέσματος για το κόμμα του σε εθνικές εκλογές, ενώ ο ηγέτης του αδελφού κόμματος της CDU, CSU, Μάρκους Σόντερ κατέστησε σαφές ότι πιστεύει ότι θα τα είχε καταφέρει καλύτερα. Επομένως, δεν είναι δεδομένο ότι ο Λάσετ θα «επιζήσει».
Παρόλα αυτά ο Λέσετ φάνηκε δυναμικός όταν ανέβηκε στη σκηνή στην έδρα του CDU μαζί με την προεκλογική του ομάδα, την ηγεσία του κόμματος και, κυρίως, τη Μέρκελ, το βράδυ της Κυριακής καθώς ανακοίνωσε τα σχέδιά του να συνεχίσει τις συνομιλίες από οποιαδήποτε θέση.
8. Η ακροδεξιά και τα ανάμεικτα αποτελέσματά της
Η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) έχασε ψήφους σε σύγκριση με το 2017, και παράλληλα έχασε τον χαρακτηρισμό της ως το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης. Το κόμμα προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τη δυσαρέσκεια του κοινού για τη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, αλλά οι περισσότεροι ψηφοφόροι φαίνεται ότι δεν έψαχναν για διέξοδο διαμαρτυρίας.
Στα μετα-κομμουνιστικά ανατολικά κρατίδια, το AfD παραμένει μια σημαντική δύναμη. Το να κινείται, ωστόσο, κάποιος στα ίδια ακροδεξιά μονοπάτια δεν φαίνεται να αποδίδει. Ο πρώην επικεφαλής των εγχώριων υπηρεσιών πληροφοριών, Χανς-Γκέοργκ Μαάσεν, που έγινε ο υπερσυντηρητικός υποψήφιος του CDU, αγωνιζόταν για τη δεύτερη θέση στην περιοχή του στη νότια Θουριγγία με τον υποψήφιο AfD. Και οι δύο ήταν όμως πολύ πίσω από τον υποψήφιο SPD Φρανκ Ούλριχ.
9. Η Γερμανία γίνεται… Ολλανδία
Τα εκλογικά αποτελέσματα είναι σαν οι ψηφοφόροι να έψαχναν την καλύτερη επόμενη ενσάρκωση της Μέρκελ, χωρίς να μπορούν να τη δουν σε κάποιον υποψήφιο. Έτσι οι Γερμανοί είναι πιθανό να δουν περισσότερα κόμματα στην εθνική κυβέρνηση από ό, τι έχουν συνηθίσει. Κάτι που μοιάζει περισσότερο με τους ολλανδικούς συνασπισμούς. Αλλά αυτή η κυβέρνηση μπορεί να είναι μια κυβέρνηση στην οποία τα πράγματα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό τα ίδια… και αυτό μπορεί να ήταν ακριβώς αυτό που έψαχναν οι ψηφοφόροι.
