Είναι φανερό ότι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην πολιτική σφαίρα έχει χαλάσει. Για κάθε θέμα που προκύπτει έχουμε συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις. Πολλές φορές, χωρίς λόγο και αιτία, ξεθάβονται ιστορίες για να προκληθεί ένταση. Τα κτυπήματα κάτω από τη μέση δίνουν και παίρνουν. Οι σκοπιμότητες είναι ο άξονας κάθε ενέργειας.
Και όλα αυτά γιατί; Απλά, διότι τον ερχόμενο Μάιο έχουμε βουλευτικές εκλογές. Κόμματα και υποψήφιοι έχουν αφηνιάσει. Δεν συγκρατούνται με τίποτα. Πυροβολούν κατά ριπάς.
Θεωρούν ότι όσο μιλούν και όσο θορυβούν κερδίζουν πόντους στο εκλογικό παιχνίδι. Πιστεύουν ότι η ψήφος των πολιτών εξαρτάται από το πόσο θα κατηγορήσουν τους αντιπάλους τους.
Όλα αυτά γίνονται σε μια περίοδο, όπου:
- Το κυπριακό εισέρχεται σε μια πολύ δύσκολη περίοδο με τους Τούρκους να τα θέλουν όλα δικά τους και την ελληνική πλευρά να μην έχει τις απαιτούμενες αντιστάσεις.
- Η πανδημία μας δείχνει τα δόντια της και σχεδόν ανεξέλεγκτα καθημερινά μολύνει όλο και περισσότερους συμπατριώτες μας.
- Η οικονομία βιώνει ακόμα μια περιπέτεια με όλους σχεδόν τους δείκτες της να βρίσκονται στο κόκκινο.
- Επιχειρήσεις και εργαζόμενοι είναι κολλημένοι στον τοίχο, αφού τα πολλά αδιέξοδα που τους προκάλεσε η πανδημία φαίνονται αξεπέραστα.
Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτό το γκρίζο τοπίο, τα κόμματα επιλέγουν την αντιπαράθεση και τη σύγκρουση, αντί τη συνεννόηση και τη συναίνεση. Μέσα σ’ αυτό το ανησυχητικό σκηνικό, οι πολιτικοί προτιμούν να προσπαθούν να βγάλουν ο ένας το μάτι του άλλου, αντί να συνεργαστούν.
Σίγουρα, οι εκλογές πάντοτε προκαλούν ένταση και αναταράξεις. Όμως, κάπου πρέπει να υπάρξει μέτρο. Ειδικά σε περιόδους, όπου η χώρα βρίσκεται σε κίνδυνο και έχει να αντιμετωπίσει πολλές εσωγενείς και εξωγενείς προκλήσεις.
Σήμερα, βρισκόμαστε ακριβώς σ’ αυτό το σημείο. Η Κύπρος είναι αντιμέτωπη με πολλές δυσκολίες και σοβαρά αδιέξοδα. Είτε θα βάλουμε όλοι τους ώμους μας για να τη σώσουμε, είτε θα τη σπρώξουμε περισσότερο στον γκρεμό. Είτε θα συνεργαστούμε όλοι μαζί για να ξεπεράσουμε τα προβλήματα, είτε θα αυξήσουμε τα αδιέξοδα μας.
Οι πολίτες, που βλέπουν όλα όσα συμβαίνουν, νοιώθουν απογοητευμένοι. Αισθάνονται ότι οι πολιτικοί βλέπουν μόνο τη βολή τους. Πιστεύουν ότι δεν είναι άξιοι να διαχειριστούν τα πραγματικά προβλήματα της χώρας.
Γι’ αυτό, ακριβώς το λόγο παρουσιάζονται απρόθυμοι να πάνε στις κάλπες για να ψηφίσουν. Γι’ αυτό, η αποχή εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις ως ο μεγάλος νικητής και των νέων εκλογών. Γι’ αυτό, οι νέοι ψηφοφόροι δεν πάνε να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους.
Η κατάσταση δεν είναι καλή. Και δυστυχώς, όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές φαίνεται ότι θα γίνεται χειρότερη. Τα κόμματα έχουν ξεφύγει από το μέτρο. Σήμερα, θυμίζουν τον Πύργο της Βαβέλ. Ότι πει ο ένας, διαφωνεί ο άλλος και πάει λέγοντας. Πλήρης ασυνεννοησία.
Με αυτό τον τρόπο, όμως, δεν επιτυγχάνουμε οτιδήποτε. Αντίθετα, αφήνουμε τη χώρα να κολυμπά στα προβλήματα και τους πολίτες να ταλαιπωρούνται.
Είναι αυτό που αξίζει στην Κύπρο και στους πολίτες της; Ας προβληματιστούν και ας απαντήσουν οι ίδιοι οι πολιτικοί και τα κόμματα. Η κλεψύδρα τελειώνει…
Ι. Ιωσήφ
