Κώστας Μαυρίδης*
Τις προάλλες, η Ευρ. Επιτροπή (Κομισιόν) παρουσίασε την Έκθεση της για την Τουρκία. Η Έκθεση είναι ένας καταπέλτης για όσα συμβαίνουν στην Τουρκία, σε τομείς όπως η δημοκρατία, η απονομή δικαιοσύνης, τα ανθρώπινα δικαιώματα, όσο και στις εξωτερικές σχέσεις της, ιδίως με κράτη-μέλη της ΕΕ. Πρόκειται για ορθή αξιολόγηση της Τουρκίας, η οποία αρνείται την εφαρμογή των υποχρεώσεών της προς την ΕΕ, ιδίως εκείνων που αφορούν την Κυπριακή Δημοκρατία, ξεκινώντας από το 2005, μέχρι τρέχουσες παραβιάσεις στην Ανατ. Μεσόγειο, αλλά στην Έκθεση δεν προτείνεται οποιοδήποτε μέτρο/κυρώσεις. Επιπλέον, για όσους σε Κύπρο κι Ελλάδα «επένδυσαν» πολιτικά στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, αυτό έχει προ πολλού πτωχεύσει επειδή η Τουρκία δεν αποδέχεται καν τους βασικούς κανόνες που διέπουν την ΕΕ. Σήμερα, η Τουρκία στοχεύει σε τρεις τομείς, που κάποια κράτη-μέλη στηρίζουν: άμυνα, ενέργεια και εμπόριο.
Για το εμπόριο υπάρχει η Συμφωνία Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας από το 2005, αλλά η Τουρκία δεν εφαρμόζει υποχρεώσεις της που αφορούν την Κυπριακή Δημοκρατία. Ωστόσο, η Κομισιόν προτείνει την αναβάθμιση της Συμφωνίας για διεύρυνση του εμπορίου! Δεδομένου ότι η ΕΕ παραμένει ο μεγαλύτερος εισαγωγέας τουρκικών προϊόντων, η παραβίαση των κανόνων εμπορίου από την Τουρκία, παρέχει τη βάση για άσκηση πραγματικής πίεσης με επιβολή μέτρων, που όμως παραμένει στα αζήτητα.
Η Τουρκία αντέδρασε στην Έκθεση κατηγορώντας την ΕΕ ότι υιοθετεί μεροληπτικά τις θέσεις Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας. Αυτή η αντίδραση αναδεικνύει την σημασία για το πώς πολιτευόμαστε στην ΕΕ, ιδίως οι Ευρωβουλευτές. Η προάσπιση των δίκαιων συμφερόντων μας πρέπει να έχει επίκεντρο το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο, διαψεύδοντας έτσι την άποψη περί μεροληψίας, που η Τουρκία και το κατοχικό καθεστώς επιδιώκουν μανιωδώς να «περάσουν» σε κράτη-μέλη και ξένους Ευρωβουλευτές. Δυστυχώς, υπάρχουν κόμματα από Κύπρο κι Ελλάδα, που πολιτεύονται στο ευρωπαϊκό επίπεδο, για να εντυπωσιάσουν το εσωτερικό τους κοινό, εκμεταλλευόμενοι την άγνοια των πολιτών, είτε καπηλευόμενοι τα εθνικά συμφέροντα, με επιδίωξη το κομματικό κέρδος εις βάρος της πατρίδας. Δύο παραδείγματα αρκούν:
α) Όταν Ευρωβουλευτής ζητά ξανά και ξανά ψήφισμα κατά της Τουρκίας, το οποίο ανακοινώνει «ηρωικά» στο εσωτερικό κοινό, γνωρίζοντας ότι το αίτημα του θα απορριφθεί από τους παραδοσιακούς υποστηριχτές μας και την συντριπτική πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου. Έτσι όμως ενθουσιάζει μερίδα του εσωτερικού κοινού, ενώ η ζημιά της απόρριψης φορτώνεται στην πατρίδα μέσω της «ηρωικής ήττας»!
β) Όταν κομματική ηγεσία στρεβλώνει ένα ευρωπαϊκό θέμα γιατί έτσι την συμφέρει κομματικά στο εσωτερικό. Κι ενώ τα ξένα ΜΜΕ αναφέρονταν ορθά σε «Μνημείο για τα θύματα της τουρκικής εισβολής και των αγνοουμένων της Κύπρου», αυτό το ιερό θέμα έγινε θύμα εξυπηρέτησης κομματικών σκοπιμοτήτων, παρουσιάζοντας το ψευδώς ως «μνημείο αποκλειστικά για τους Ελληνοκύπριους αγνοουμένους», πράγμα που έπληξε την πατρίδα.
Καταληκτικά, η δράση μας πρέπει να αφορά την προώθηση των εθνικών συμφερόντων στο ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι στο εσωτερικό ακροατήριο. Κι επειδή το ηθικό πλεονέκτημα είναι καθοριστικής σημασίας για την Κύπρο, ως το αδύνατο-θύμα, απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό, οι πατριδοκαπηλίες και οι κομματικές στρεβλώσεις με ευρωπαϊκό αντίκτυπο, πλήττουν την πατρίδα και διαβρώνουν το ηθικό μας πλεονέκτημα.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D)
