Κώστας Μαυρίδης*
Πέρασαν μερικές μέρες από την επικράτηση Έρχιουρμαν στα κατεχόμενα κι έτσι μπορούμε να αξιολογήσουμε την εξέλιξη αυτή και ιδιαίτερα τις αντιδράσεις στις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου.
Η κύρια, ίσως η μόνη ορθολογική διαπίστωση για την επικράτηση του Έρχιουρμαν, είναι ότι πρόκειται για εξέλιξη, η οποία όμως θα κριθεί στην πράξη στις διαπραγματεύσεις. Οι συναισθηματικές δηλώσεις στα ΜΜΕ με σκοπό τις κομματικές σκοπιμότητες, καταδεικνύουν έλλειψη σοβαρότητας. Καταρχάς, το κατοχικό καθεστώς εξαρτάται κι ελέγχεται στρατιωτικά, ενεργειακά και χρηματοδοτικά από την Τουρκία, η οποία διά του νεοσουλτάνου απαιτεί λύση δύο κρατών στην Κύπρο. Το ουσιαστικό ερώτημα είναι πλέον απλό: Εάν ο ένας αποδέχεται την συμφωνημένη βάση, ενώ ο άλλος απαιτεί δύο κράτη, ποιος θα προσαρμόσει τις θέσεις του, ο Έρχιουρμαν ή ο Ερντογάν; Πάντως, ό,τι κι αν έχει η Τουρκία στο μυαλό της, η επικράτηση Έρχιουρμαν έναντι του Τατάρ, ο οποίος απαιτούσε δύο κράτη δημιουργώντας πλήρη αδιέξοδο, θα δοκιμαστεί σύντομα κατά πόσον υπάρχει ελπίδα για μια ενωμένη Ευρωπαϊκή Κυπριακή Δημοκρατία. Οτιδήποτε άλλο είναι υπερβολή.
Αντί για την ουσία, στις ελεύθερες περιοχές επικράτησε μια ευφορία κι ενθουσιασμός, που κατέλαβε αρχηγούς κομμάτων μέχρι και ΜΜΕ για εξυπηρέτηση ιδιοτελών κομματικών σκοπιμοτήτων. Πέραν όμως από την έλλειψη σοβαρότητας, υπάρχει και η μερίδα των μόνιμα επιστρατευμένων, οι οποίοι με διάφορους μανδύες (π.χ. ως δήθεν «εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών», ΜΚΟ, ακαδημαϊκοί κ.ά.), επιδιώκουν να προκαταλάβουν τις εξελίξεις πλήττοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την πατρίδα. Δεν πρόκειται για θεμιτές διαφωνίες, αλλά για πολιτική πώρωσης που χωρίς ορθολογισμό έχουν παραδοθεί στην ψύχωση εις βάρος της Ελληνοκυπριακής πλευράς π.χ. «τώρα είναι η ώρα για εμάς να αποδείξουμε αν θέλουμε λύση», «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν θα μπορεί να κρύβεται πίσω από τον Τατάρ». Εν ολίγοις, εξαφανίζουν την κατοχική Τουρκία, την ώρα που οι ίδιοι οι Τουρκοκύπριοι την αναγνωρίζουν ως τον κύριο παράγοντα. Όλα χάριν ιδεοληψιών, παραμερίζοντας ότι είμαστε το θύμα της συνεχιζόμενης κατοχής. Δείγμα στρέβλωσης είναι και η απόδοση στον Έρχιουρμαν δηλώσεων που δεν έκανε!
Συμπερασματικά, η πιο κακοποιημένη ίσως φράση στην Κύπρο είναι το «θέλω λύση», αφού «λύση» θέλει κι ο Ερντογάν με δύο ξεχωριστά κράτη και την Τουρκία επικυρίαρχο της περιοχής. Επιπλέον, το «θέλω λύση» έγινε σύνθημα κι εκείνων στις ελεύθερες περιοχές που θεωρούν «λύση» την υποταγή κι αποδοχή των τουρκικών όρων. Το ερώτημα είναι τι είδους λύση θεωρεί ένας εφικτή κι άξια αποδοχής κι όχι απλώς «θέλω λύση». Παρεμπιπτόντως, στην Ευρ. Ένωση δεν συνάντησα οποιονδήποτε ξένο που να αμφισβητεί την στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας για εξεύρεση λύσης. Μόνο στην Κύπρο υπάρχουν τέτοια μυαλά που συμπεριφέρονται χωρίς ντροπή, όπως ο πρωτοσέλιδος τίτλος εφημερίδας: «ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ο Χριστοδουλίδης για τη νίκη Έρχιουρμαν.»
Καταληκτικά, ο εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων προκύπτει μέσω μιας παράνομης διαδικασίας στην οποία τώρα οι έποικοι υπερτερούν των Τουρκοκυπρίων, αλλά ο νέος εκπρόσωπος είναι μια εξέλιξη που θα δοκιμαστεί στην πράξη με κριτήριο τον ορθολογισμό.
*Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D)
