Κώστας Μαυρίδης*
Απέναντι στην επικρατούσα εγχώρια αποπνιχτική σαβούρα, σταχυολόγησα ως αντίβαρο κάποια σχετικά γεγονότα.
Την περασμένη Κυριακή τελέστηκε το μνημόσυνο του ήρωα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59, Νικόλαου Π. Γιάγκου, με καταγωγή από τη Ζώδια. Ο Νικολής, του Πέτρου και της Χατζημαρίας, ήταν 24 χρονών, γεωργός και δραστήριο μέλος της ΕΟΚΑ. Όταν συνελήφθη από τους Άγγλους, γνώριζε πού βρισκόταν ο Τομεάρχης Μόρφου και πού είχε καταφύγει η ομάδα των ανταρτών η οποία είχε διενεργήσει ενέδρα. Στο κολαστήριο των κρατητηρίων στη Λεύκα, τον βασάνιζαν από το πρωί ως το βράδυ. Το σώμα του ήταν κατάμαυρο κι είχε γίνει αγνώριστος από τα φριχτά βασανιστήρια. Έτσι τον είδε ο 15χρονος τότε Αντώνης Παπαρευριπίδης, ο οποίος συνελήφθη το εκείνο το βράδυ και δεμένους τούς οδήγησαν μαζί σε μια ερημική τοποθεσία. Εκεί σαν όρνεα χίμηξαν πάνω τους, ένας Τουρκοκύπριος επικουρικός, γνωστός αιμοβόρος βασανιστής, δύο Άγγλοι αξιωματικοί και καμιά δεκαριά Άγγλοι στρατιώτες, και τους βασάνιζαν για ώρες, ζητώντας τους πληροφορίες. Όμως δεν είπαν λέξη… Κοντά στα χαράματα, ο Νικολής, του Πετρή και της Χατζημαρίας, ξεψύχησε, χωρίς ωστόσο να ανευρεθεί ποτέ το νεκρό του σώμα.
Αύγουστος 1974. , οι κάτοικοι της Ζώδιας πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς λόγω της τουρκικής εισβολής. Οι γονείς του ήρωα βρέθηκαν σε ένα παράπηγμα με μουσαμάδες. Η μάνα του Νικόλαου Π. Γιάγκου, η Χατζημαρία, γύρισε και ρώτησε τον γερο-Πετρή Γιάγκου:
– «Πετρή, πώς θα κάμουμε φέτος το μνημόσυνο του Νικολή μας; …».
Σταυροβούνι 2025….Όπως έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια, την τελευταία Κυριακή του Σεπτέμβρη, κατά την οποία η 33η Μοίρα Καταδρομών μετεγκαταστάθηκε από το κατεχόμενο Μπέλλα Πάϊς Κερύνειας στο Σταυροβούνι, διοργανώνεται μια σεμνή τελετή, κατά την οποία μνημονεύουμε τα αδέλφια μας που έπεσαν πολεμώντας το 1974 ή ακόμη αγνοούνται. Εν μέσω της προδοσίας των χουντοπροδοτών, της εγκατάλειψης και της πατριδοκαπηλίας, υπήρξαν μάχες όπου στρατιώτες, επίστρατοι και εθελοντές, μαζί κι οι Καταδρομείς, έπεσαν σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια απόκρουσης της τουρκικής εισβολής του 1974, έναντι του πολυάριθμου Αττίλα και της πολλαπλάσιας δύναμης πυρός και όπλων. Στην τελετή στο Σταυροβούνι, παρέστη η σύζυγος του αείμνηστου Διοικητή της Μοίρας Γ. Κατσάνη από το Σιδηρόκαστρο Μακεδονίας, ο οποίος έπεσε πολεμώντας με τους Καταδρομείς του, όταν κατόπιν επιτυχούς νυχτερινής διείσδυσης στον Άγιο Ιλαρίωνα, εγκαταλείφθηκαν σε εχθρικό έδαφος στον Πενταδάκτυλο. Τη σύζυγο του ήρωα Διοικητή της Μοίρας συνόδευε ο εγγονός του Γ. Κατσάνη, ο οποίος υπηρετεί τώρα τη στρατιωτική του θητεία στην Κύπρο. Κατά την κατάθεση στεφάνων, ο Καταδρομέας του 1974 Κωνσταντίνος Σαμάρας από το Λιοπέτρι, ο οποίος επέζησε των μαχών, προσήλθε για πολλοστή φορά στην τελετή, αλλά για λόγους υγείας αυτή τη φορά βρισκόταν σε αναπηρικό τροχοκάθισμα. Ο Κ. Σαμάρας προχώρησε με το τροχοκάθισμα, κι ενώπιον του μνημείου προς τιμήν των πεσόντων ηρώων αδελφών μας, φόρεσε τον πράσινο μπερέ, ανασηκώθηκε από το τροχοκάθισμα όρθιος και κατέθεσε το δάφνινο στεφάνι χαιρετώντας στρατιωτικά σε στάση προσοχής.
Έτσι τιμούμε τους ήρωες μας που προασπίστηκαν την πατρίδα, την ελευθερία και τη δημοκρατία. Έτσι τιμούμε τα αδέλφια μας απέναντι στη σύγχρονη σαβούρα και τις πάσης λογής ερπύστριες της αμνησίας.
*Ευρωβουλευτής, ΔΗΚΟ – S&D
