Με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb επιστήμονες κατάφεραν να αποκαλύψουν τον κρυφό πυρήνα μιας από τις πιο εντυπωσιακές κοσμικές δομές του γαλαξία μας προσφέροντας μια σπάνια ευκαιρία να δούμε τι μπορεί να συμβεί μια μέρα και στον Ήλιο.
Το James Webb κατόρθωσε να διαπεράσει το πυκνό πέπλο σκόνης που σκεπάζει την καρδιά του Νεφελώματος της Πεταλούδας κάτι που συνέβη για πρώτη φορά από τότε που αυτό ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1970.
Η ανακάλυψη δίνει μια εικόνα του μέλλοντος: σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο Ήλιος εξαντλήσει τα καύσιμά του, θα διογκωθεί, θα αποβάλει τα εξωτερικά του στρώματα και θα σχηματίσει ένα φωτεινό νέφος αερίων και σκόνης, θα δημιουργηθεί αυτό που οι αστρονόμοι ονομάζουν πλανητικό νεφέλωμα. Το Νεφέλωμα της Πεταλούδας, που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 3,400 ετών φωτός είναι ένα τέτοιο παράδειγμα σε εξέλιξη.
«Τα αποτελέσματα ίσως μας έδωσαν μια ματιά στο μέλλον, στο τι μπορεί να μετατραπεί ο Ήλιος και τα ευρήματα είναι γεμάτα εκπλήξεις» αναφέρει Δρ. Ολίβια Τζόουνς Τεχνολογικό Κέντρο Αστρονομίας της Βρετανίας.
Αν και η χαρακτηριστική πεταλουδόμορφη εικόνα του νεφελώματος εντυπωσίασε τους αστρονόμους από τη δεκαετία του ’70, το κεντρικό του άστρο παρέμενε κρυμμένο πίσω από την πυκνή σκόνη. Το όργανο Miri του James Webb ανιχνεύει υπέρυθρο φως αόρατο στο ανθρώπινο μάτι ικανό όμως να περάσει μέσα από τη σκόνη. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες είδαν όχι μόνο το κεντρικό άστρο αλλά και τη δραστηριότητα γύρω του:
* σχηματισμό μικροσκοπικών κρυστάλλων, ανάμεσά τους χαλαζία, σε έναν δακτύλιο υλικού στο κέντρο
* εκτόξευση αεριωθούμενων ροών πλούσιων σε σίδηρο και νικέλιο, και για πρώτη φορά, την ανίχνευση πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων
* μέσα σε πλανητικό νεφέλωμα, μορίων που στη Γη βρίσκουμε στον καπνό ή ακόμα και στο καμένο ψωμί
«Μας εξέπληξε το πόσο δυναμικό είναι το νεφέλωμα. Συνήθως θεωρείται ότι τα πλανητικά νεφελώματα βρίσκονται σε μια παθητική κατάσταση. Αντίθετα, εδώ βλέπουμε τόσο “ήρεμα πετράδια” που σχηματίζονται σε σταθερές ζώνες, όσο και “πύρινη καπνιά” που γεννιέται σε βίαιες, ταχύτατες περιοχές του διαστήματος όλα μέσα στο ίδιο αντικείμενο» λέει ο Δρ. Μικάκο Ματσούρα Matsuura του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ, που ηγήθηκε της μελέτης.
Τα «φτερά» της πεταλούδας εκτείνονται σε τρία έτη φωτός, αλλά το κεντρικό άστρο έχει διάμετρο μόλις μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων με θερμοκρασία επιφάνειας που φτάνει τους 220,000 βαθμούς Κελσίου. Αυτή η εντυπωσιακή φάση θα διαρκέσει περίπου 20,000 χρόνια. Το χαρακτηριστικό σχήμα της πεταλούδας θεωρείται ότι δημιουργείται από το παχύ δακτύλιο σκόνης στο κέντρο το οποίο κατευθύνει τα αέρια του άστρου σε δύο τεράστιους λοβούς σχηματίζοντας τα φτερά του νεφελώματος.
Πηγή: Naftemporiki.gr
