Παύλος Λιασίδης*
Τα μηνύματα από την κυβέρνηση, σε σχέση με την τύχη του καλωδίου σύνδεσης με την Κρήτη (GSI), είναι αλλοπρόσαλλα. Θα πληρώσουμε ή δεν θα πληρώσουμε; Θα γίνει ή δεν θα γίνει; Συμφωνεί ή διαφωνεί με την Ελληνική κυβέρνηση; Και πάει λέγοντας… Χαρακτηριστικό παράδειγμα για το πως λειτουργεί αυτή η κυβέρνηση. Αντιδρά ανάλογα με τις πρόσκαιρες εξελίξεις, παρασύρεται από τα πρόσκαιρα προβλήματα, απλά και μόνο με γνώμονα το πως θα δείξει στο εσωτερικό πρόσωπο, και αν πάει κάτι λάθος… τότε «εγώ εν τζιαι…». Χωρίς μακροπρόθεσμο όραμα, χωρίς πυξίδα, χωρίς να ξέρει που θέλει να καταλήξει, χωρίς να μπορεί να δει την μεγάλη εικόνα. Σε τελική ανάλυση, χωρίς ιδεολογία, εντελώς απολιτίκ.
Πολλοί λεν ότι αποφεύγει, εγώ λέω δεν ξέρει να μας πει, που θέλει να καταλήξει σε 3 ή 5 ή 15 χρόνια από σήμερα; Θέλει να έχει η Κύπρος ηλεκτρική διασύνδεση και είναι αποφασισμένη να το παλέψει μέχρι τέλους; Ή δεν θέλει διότι «δεν την συμφέρει» (δεν συμφέρει του δημόσιου κορβανά βασικά) και θα το αποτρέψει; Όσο πιο συχνά χρησιμοποιεί την λέξη «ξεκάθαρα», τόσο λιγότερο «ξεκάθαρη» γίνεται.
Ακούσαμε πολλά τη τελευταία περίοδο για το τι «θα χάσουμε» αν κάνουμε την διασύνδεση, και γιατί δεν μας συμφέρει. Το ακούσαμε και από τον Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος φαίνεται να κινείται σε άλλο αστερισμό από τον Υπουργό Ενέργειας και πιθανότατα και από τον Υπουργό Εξωτερικών. Δεν ακούσαμε όμως από κανέναν να μας πει, τι έχουμε να χάσουμε αν δεν το κάνουμε. Ας το δούμε λοιπόν…
Το πρώτο πράγμα που έχουμε να χάσουμε είναι η ενεργειακή μας ασφάλεια. Αν δηλαδή συμβεί κάτι και δεν έχουμε δικές μας δυνατότητες παραγωγής ενέργειας. Μια γεύση πήραμε ήδη από το δυστύχημα στο Μαρί. Ξέρουμε τι σημαίνει, και ξέρουμε τι κοστίζει. Χάνουμε λοιπόν την ευκαιρία να εξασφαλίσουμε ένα ασφαλιστήριο συμβόλαιο. Κάτι που θα μας εξασφαλίζει τη κακιά ώρα. Και ρωτούμε, αν όλα παν λάθος, αν το καλώδιο γίνει και για οικονομικούς λόγους δεν χρησιμοποιηθεί καθόλου και αποτελεί σκέτη ζημιά, απλά υπάρχει για ώρα ανάγκης, τι σημαίνει οικονομικά; Αυτό μεταφράζεται σε €15 το χρόνο ανά καταναλωτή. Αξίζουν €15 το χρόνο για να είμαστε ασφαλισμένοι; Αυτή η επένδυση γίνεται για την άμυνα μας. Όταν αγοράζουμε τανκς και πυραύλους, ρωτούμε πόσα θα μας αποδώσουν οικονομικά; Σίγουρα θα είναι ζημιά.
Πέραν αυτού, σε πιο ψηλό επίπεδο, πρέπει να αντιληφθούμε ότι το καλώδιο αποτελεί ένα πολύ μικρό κομμάτι ενός πολύ μεγαλύτερου σχεδίου. Ένα σχέδιο στο οποίο συμμετέχουν σχεδόν οι μισές χώρες της υδρογείου. Γι’ αυτό ενδιαφέρει την ΕΕ, γι’ αυτό μπαίνουν στη μέση οι ΗΠΑ. Αυτό αυτόματα μας κάνει μέρος και κομμάτι αυτού του μεγαλύτερου παιχνιδιού. Να το πούμε ωμά και ας φανούμε κυνικοί. Σήμερα, την ίδια ώρα που κουβεντιάζουμε και ομφαλοσκοπούμε, κάποιοι άνθρωποι στη γειτονιά μας πεθαίνουν. Τεράστια ποσά χρημάτων δαπανούνται. Υποδομές που χρειάστηκαν μερικές ζωές να γίνουν, καταστρέφονται. Και όλα αυτά χάρη αυτού του ευρύτερου σχεδιασμού. Θέλουμε εμείς, η Κύπρος, να έρθουμε και να πούμε, έτσι απλά, εμείς δεν συμμετέχουμε γιατί δεν βγαίνουν τα κουκιά του «Χ» κύριου Κεραυνού; Συνειδητοποιούμε τι λέμε; Καταλαβαίνουμε ότι το καλώδιο δεν μπορεί να ΜΗΝ γίνει; Το ερώτημα δεν είναι αν θα γίνει ή όχι. Το ερώτημα είναι, όταν γίνει, η Κύπρος θα συμμετέχει; Θα είναι μέρος του ή όχι.
Αντέχουμε να μην είμαστε παρόντες; Αν εμείς είμαστε απόντες, προφανώς θα γίνει παρακάμπτοντάς μας. Ποιος είναι ο πρόθυμος και έτοιμος να καλύψει το κενό που θα αφήσουμε; Το σκεφτήκαμε; Τι συνέπειες θα έχει για το μέλλον μας.;
*Επίτροπος Ενέργειας
Μέλος Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ
