Στην αντεπίθεση βγήκε ο ΔΗΣΥ σε σχέση με τις έντονες επικρίσεις που ασκεί το ΑΚΕΛ στο κόμμα της δεξιάς, στο οποίο μεταξύ άλλων αφήνει σκιές για τους χειρισμούς της Αννίτας Δημητρίου σε σχέση με την καταδίκη του ΕΔΑΔ που καταλόγισε ευθύνες στον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα για την απόφαση του να αναστείλει την ποινική δίωξη πολιτικού προσώπου για υπόθεση βιασμού. Ενός προσώπου, που ανήκει στον ΔΗΣΥ και ο οποίος αρχικά είχε κατηγορηθεί, εντούτοις στη συνέχεια ο Σάββας Αγγελίδης αποφάσισε την αναστολή, αφού όπως είπε χθες στην διάσκεψη τύπου, τυχόν αποτυχίας θα απέστελλε λανθασμένα μηνύματα στα θύματα.
Το ΑΚΕΛ, τα τελευταία 24ωρα βάλλει κατά του ΔΗΣΥ και της Κυβέρνησης, ενώ υπέδειξε πως ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέα, ήταν υπουργός επί διακυβέρνησης Αναστασιάδη. Μεταξύ άλλων, είχε αναφέρει πως «ο κ. Αγγελίδης αντί να ανακοινώσει σήμερα την παραίτησή του, επιτέθηκε σε ολόκληρη την κοινωνία. Αντί να απολογηθεί, απάντησε με το θράσος και την αλαζονεία της εξουσίας. Βέβαια, ο κ. Αγγελίδης δεν θα είχε αυτό το θράσος, αν δεν τον προστάτευαν και συγκάλυπταν ο Νίκος Χριστοδουλίδης και η Αννίτα Δημητρίου. Η Κύπρος ολόκληρη γνωρίζει τι συμβαίνει σε αυτή την υπόθεση. Ο εξευτελισμός της γυναίκας που κατήγγειλε τον βιασμό της και η συνακόλουθη καταδίκη της Κύπρου από το ΕΔΑΔ έγιναν προκειμένου να γλιτώσει τη δίωξη το μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΔΗΣΥ που καταγγέλθηκε για βιασμό. Είναι διπλή ντροπή για τη γυναίκα Πρόεδρο του Συναγερμού ότι επιμένει να συγκαλύπτει τον Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα ο οποίος διέπραξε όλα αυτά που περιγράφονται στην απόφαση του ΕΔΑΔ σε βάρος μιας γυναίκας που κατήγγειλε ότι υπέστη σεξουαλική βία και κακοποίηση».
Το ΔΗΣΥ, βγαίνοντας μπροστά, σε ανακοίνωση του αναφέρει πως «το ΑΚΕΛ, πρωταγωνιστής των οργανωμένων σκανδάλων, της οικονομικής καταστροφής, των «πολιτικών κρατουμένων» και των διαδηλώσεων έξω από αστυνομικούς σταθμούς και δικαστήρια, επιδιώκει να παραδώσει μαθήματα ηθικής και ευαισθησίας. Πριν απ’ όλα ας κοιτάξει μέσα στη ντουλάπα του για σκελετούς. Εκεί θα βρει μερικές από τις πιο τραυματικές στιγμές που πέρασε ο τόπος στις οποίες υπήρξε πρωταγωνιστής: από το Μαρί ως την πτώχευση και στη Δρομολαξιά».
Περαιτέρω, αναφέρει πως «είναι κωμικοτραγική η επιλεκτική του ηθική και υποκρισία ανάλογα με το αν οι υποθέσεις βολεύουν το κόμμα ή όχι. Αν είναι δικοί του ή όχι. Μάλιστα, είναι τόση η προσήλωσή του στη δικαιοσύνη, που βράβευσε πανηγυρικά τους καταδικασμένους και φυλακισμένους ιθύνοντες του σκανδάλου στη Δρομολαξιά».
Επιπρόσθετα, βάλλει και κατά της Ειρήνης Χαραλαμπίδου, λέγοντας πως: «Δεν θυμόμαστε την κ. Ειρήνη Χαραλαμπίδου να διαρρηγνύει με το ίδιο πάθος τα ιμάτιά της. Ούτε τότε ούτε σήμερα. Τελικά σε πόσα ταμπλό το παίζει; Σήμερα το ΑΚΕΛ, ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης, η Ειρήνη Χαραλαμπίδου και άλλοι μετέχοντες μιας παράδοξης και ανίερης παρέας, έχουν προσχωρήσει σε μια στρατηγική διάλυσης του τόπου και απαξίωσης κάθε θεσμού, ως όχημα για την αναρρίχηση στις πολυπόθητες καρέκλες. Που προ πολλού είχαν σχεδιάσει. Τροφοδοτούν την τοξικότητα και την εμπάθεια και δηλητηριάζουν την πολιτική και οικονομική ζωή, θεωρώντας ότι αυτό εξυπηρετεί τις ξεχωριστές προεκλογικές σκοπιμότητες εκάστου».
Καταληκτικά αναφέρει πως «σε αυτό το κλίμα παροξυσμού που επιθυμούν να δημιουργήσουν ο ΔΗΣΥ ήταν και θα παραμείνει ανάχωμα σοβαρότητας και ευθύνης. Εγγυητής της σταθερής πορείας και του νηφάλιου πολιτικού λόγου, χωρίς επιλεκτική κρίση για τους θεσμούς».
