Το 2010, ο Urbonas παρουσίασε ένα πρωτότυπο και αμφιλεγόμενο σχέδιο: ένα τρενάκι σχεδιασμένο ώστε να προσφέρει μια τελευταία, έντονη εμπειρία πριν επέλθει ο θάνατος. Περισσότερο από μία δεκαετία μετά, εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο συζήτησης, νοσηρής φαντασίας και περιέργειας.
Παρότι η ευθανασία είναι ένα θέμα που διχάζει, αυτό δεν έχει αποτρέψει ερευνητές και καλλιτέχνες από το να εξετάζουν τρόπους που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαδικασία πιο «ανθρώπινη» ή ακόμα και τελετουργική – όπως στην περίπτωση του συγκεκριμένου «τρένου θανάτου», ή της κάψουλας αυτοκτονίας που παρουσιάστηκε στην Ελβετία.
Το «Euthanasia Coaster» αποτελεί έναν υποθετικό μηχανισμό που, σύμφωνα με τον σχεδιασμό του, αρκεί να το καβαλήσει κανείς μόνο μία φορά. Από τη σύλληψη της ιδέας έως σήμερα, πολλοί αναρωτιούνται πώς ακριβώς θα λειτουργούσε και τι αίσθηση θα προκαλούσε.
Τι ακριβώς είναι το τρενάκι ευθανασίας;
Ο Julijonas Urbonas, που έχει δουλέψει σε θεματικά πάρκα, συνέλαβε την ιδέα του τρένου ως έναν τρόπο να μετατραπεί ο θάνατος από κάτι οδυνηρό ή κλινικό σε μια εμπειρία γεμάτη αδρεναλίνη.
Το απόγειο της διαδρομής του φτάνει περίπου στα 500 μέτρα, με την ταχύτητα να φτάνει έως και τα 323 χλμ/ώρα. Το τρενάκι διαγράφει μια σειρά από κυκλικές περιστροφές, οι οποίες γίνονται όλο και πιο σφιχτές – οδηγώντας, τελικά, στην απώλεια αισθήσεων και στον θάνατο λόγω της συνεχούς έκθεσης σε ακραίες δυνάμεις G.
Οι επιβάτες ξεκινούν πατώντας ένα κουμπί και η διαδρομή τους φέρνει σε «τελική ταχύτητα» πριν επιβραδύνουν και καταλήξουν απαλά πάνω σε ένα «αέρινο μαξιλάρι».
Ένα κανάλι στο YouTube, το “Great American Coasters”, παρουσίασε προσομοίωση για το πώς θα ήταν μια τέτοια διαδρομή στην πράξη – και το αποτέλεσμα είναι τρομακτικό.
Ποιος ήταν ο σκοπός πίσω από την εφεύρεση;
Ο Urbonas εμπνεύστηκε το σχέδιο κατά τη διάρκεια του διδακτορικού του και επιδίωξε να εγείρει φιλοσοφικά ερωτήματα γύρω από την έννοια του θανάτου και της προσωπικής επιλογής.
Όπως εξήγησε, το τρενάκι δεν ενθαρρύνει ούτε αποθαρρύνει την υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Αντίθετα, προτείνει έναν διαφορετικό, πιο ουσιαστικό και τελετουργικό τρόπο θανάτου – βασισμένο στη σωματική εμπειρία και την ανθρώπινη συνείδηση.
Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι οι δυνάμεις G μπορούν να προκαλέσουν ευφορία και απώλεια συνείδησης λόγω εγκεφαλικής υποξίας (όταν ο εγκέφαλος δεν προσλαμβάνει επαρκείς ποσότητες οξυγόνου), με αποτέλεσμα ο θάνατος να επέρχεται χωρίς ιδιαίτερο πόνο ή αντίληψη της διαδικασίας.
Πώς προκαλεί τον θάνατο;
Το τρενάκι σκοτώνει με την επαναλαμβανόμενη έκθεση του σώματος σε ισχυρές δυνάμεις επιτάχυνσης – περίπου 10 G. Συγκριτικά, οι οδηγοί της Formula 1 δέχονται έως και 6 G, ενώ οι αστροναύτες του Apollo 16 περίπου 7,2 G.
Η δύναμη αυτή είναι ικανή να διακόψει την αιμάτωση του εγκεφάλου, προκαλώντας αρχικά θολή όραση, έπειτα λιποθυμία και τελικά θάνατο, μέσα σε περίπου 60 δευτερόλεπτα.
Υπάρχει τρόπος να επιβιώσει κανείς;
Ναι – σύμφωνα με τον σχεδιασμό, ο επιβάτης έχει μερικά λεπτά για να σκεφτεί την απόφασή του στην κορυφή της ανηφόρας πριν την πτώση. Εκεί, μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε δύο κουμπιά: ένα για να ξεκινήσει τη διαδρομή προς τον θάνατο και ένα άλλο για να εγκαταλείψει.
Επιπλέον, ο ίδιος ο Urbonas αποκάλυψε ότι του είχε προταθεί μια θεωρητική λύση επιβίωσης: η χρήση ειδικών αντι-G ρούχων, όπως αυτά που φορούν πιλότοι μαχητικών αεροσκαφών ή αστροναύτες, τα οποία βοηθούν στην κυκλοφορία του αίματος και αποτρέπουν τη λιποθυμία.
Θα γίνει ποτέ πραγματικότητα;
Μέχρι στιγμής, το τρενάκι παραμένει μια θεωρητική σύλληψη. Δεν υπάρχουν επίσημα σχέδια κατασκευής του, ενώ η υλοποίηση ενός τέτοιου έργου θα συναντούσε σημαντικά νομικά και φυσικά ηθικά εμπόδια.
Η δημόσια συζήτηση γύρω από την ευθανασία, καθώς και οι αυστηροί κανονισμοί που διέπουν τη ζωή και τον θάνατο, καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη –αν όχι αδύνατη– την κατασκευή του.
Πηγή: gazzetta.gr
