Πολλοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους στο Λος Άντζελες ακόμη και με τις πιτζάμες τους, αντιμέτωποι με φλεγόμενα δέντρα και ζωντανά καλώδια από πεσμένους ηλεκτρικούς στύλους που σπινθήριζαν στο δρόμο. Η φωτιά κατέστρεψε τις γειτονιές τους αυτόν τον μήνα και κάποιοι δεν θέλουν να επιστρέψουν.
Στην ακτή, οι κάτοικοι Σόνια και Τζέιμς Κάμινγκς του Pacific Palisades, έχασαν ένα σπίτι που αγόρασαν το 1987 και ανακαίνισαν πριν από μια δεκαετία. «Ήταν με την πρόθεση να μείνουμε εκεί μέχρι να πάψουμε πια να ζούμε», είπε στο Reuters ο Τζέιμς Κάμινγκς, 77 ετών. Τώρα βλέπουν μια ερημιά. «Δούλεψα δύο χρόνια ασταμάτητα χτίζοντας το ιδανικό μας σπίτι», πρόσθεσε η Σόνια. «Ήμασταν στο σημείο όπου όλα ήταν τέλεια. Δεν θέλω να το ξανακάνω».
Τα θύματα μιας από τις πιο καταστροφικές πυρκαγιές στην ιστορία της Καλιφόρνια προσπαθούν απεγνωσμένα να αποφασίσουν αν θα ανοικοδομήσουν, αντιμετωπίζοντας μια χαοτική σειρά προκλήσεων, όπως το αυξανόμενο κόστος κατασκευής, χρόνια προσπάθειας και το ερώτημα εάν οι σφιχτοδεμένες κοινότητες, ειδικά η μεσοαστική Altadena, θα ξαναυπάρξει. 
10.000 Καμμένα ακίνητα
Ένα ζήτημα για πολλούς είναι η τοξική τέφρα και άλλοι ρύποι που καλύπτουν ολόκληρες κατεστραμμένες γειτονιές. Οι πυρκαγιές έχουν σκοτώσει πάνω από είκοσι ανθρώπους και έχουν καταστρέψει περισσότερες από 10.000 κατασκευές.
«Σκεφτείτε τη στάχτη σαν λεπτή, επικίνδυνη σκόνη που μπορεί να εισπνεύσετε βαθιά στους πνεύμονες και μπορεί να προκαλέσει μεγάλα προβλήματα παντού. Δεν είναι μόνο βρωμιά», προειδοποίησε με ανακοίνωση το Τμήμα Δημόσιας Υγείας της Κομητείας του Λος Άντζελες.
Ο Μαρκ Πεστρέλα, διευθυντής των Δημόσιων Έργων της Κομητείας του Λος Άντζελες, είπε στο Reuters ότι δημιουργεί ένα πρόγραμμα για τους ιδιοκτήτες κατοικιών για να καθαριστούν τα επικίνδυνα απόβλητα δωρεάν.
«Θα διαθέσουμε σωστά το υλικό και θα σας παραδώσουμε οικόπεδο έτοιμο για δόμηση», είπε πρόσφατα στους κατοίκους, προσθέτοντας ότι η πολιτεία θα επιτρέψει και ιδιώτες εργολάβους. Οι κρατικοί και τοπικοί αξιωματούχοι υπόσχονται να μειώσουν τη γραφειοκρατία για να επιταχύνουν την ανοικοδόμηση.
Τα πιεστικά προβλήματα
Πολλοί που σκέφτονται την ανοικοδόμηση δεν περιμένουν ότι θα είναι τόσο εύκολο ή γρήγορο.
Η Σόνα Ντόσον-Μπιρ, 50 ετών, κάτοικος Altadena, ανακαίνισε το σπίτι της. Όταν επέστρεψε μετά τη φωτιά δεν αναγνώρισε καν τον δρόμο της.
«Θέλουμε να γυρίσουμε σπίτι και τα σπίτια μας έχουν φύγει», είπε στο Reuters. «Ένας Θεός ξέρει μόνο πότε θα γίνει ο καθαρισμός. Ένας Θεός ξέρει αν ο καθαρισμός πρόκειται να γίνει σωστά. Και μετά θα περιτριγυρίζεστε από γιαπιά και όλο αυτό το διάστημα δεν έχετε θα κοινότητα. Έχει φύγει. Όλοι έχουμε ξεριζωθεί και σκορπιστεί στον άνεμο».
Ο σύζυγός της, Μάρκους Μπιρ, 54 ετών, σημειώνει ότι είχαν καλή ασφάλεια για το κατεστραμμένο σπίτι.
«Αν πάμε πίσω, θα είμαστε ανασφάλιστοι; Γιατί δεν ήμασταν σε «περιοχή επιρρεπή σε πυρκαγιές», αλλά τώρα είμαστε», είπε. Η συνειδητοποίηση ότι βρίσκονται σε ζώνη επιρρεπή σε πυρκαγιές κάνει επίσης πιο αγχωτική την ιδέα της ανοικοδόμησης.
Η σχεδιάστρια κοσμημάτων Σάρλοτ Ντεβείλ, 48, είναι τυχερή με έναν τρόπο: το σπίτι της επέζησε επειδή ο σύζυγός της έμεινε πίσω για να το υπερασπιστεί καθώς πλησίαζε η φωτιά. Την νοικιάζουν, αλλά είχε τη ζωή τους μέσα, είπε. 
Και τώρα τι;
Και τώρα τι; Αναρωτιέται. Θα κρατήσει ο ιδιοκτήτης το σπίτι; Θέλει να γυρίσει εκεί, περικυκλωμένη από καταστροφή; Τα χρόνια οικοδόμησης που θα ακολουθήσουν θα διατηρήσουν τον αμίαντο, τον μόλυβδο και άλλες τοξικές χημικές ουσίες στον αέρα;
«Είσαι στη μέση αυτής της ερημιάς», είπε. «Θα βάζω το παιδί μου να φοράει μάσκα έξω για τα επόμενα τέσσερα χρόνια;»
Πολλοί ιδιοκτήτες κατοικιών φοβούνται ότι δεν θα συγκεντρώσουν αρκετά χρήματα για την κάλυψη του κόστους που αναμένουν ότι θα εκτοξευθεί στα ύψη. Ο μεσίτης ακινήτων της Pacific Palisades, Άνταμ Τζάρετ, 49 ετών, υποπτεύεται ότι αυτό θα μπορούσε να είναι ένα άνοιγμα για μεγάλους προγραμματιστές και επενδυτές να αλλάξουν τον τόπο σε μια διαδικασία κατασκευών που πιστεύει ότι θα διαρκέσει μια δεκαετία.
Ωστόσο, η εγκατάλειψη μιας κοινότητας είναι δύσκολη. Η Ντόσον-Μπιρ και ο σύζυγός της ήταν στα πρόθυρα να υπογράψουν μια μίσθωση ενός έτους ένα σπίτι περίπου 160 χιλιόμετρα μακριά, για να τους δώσει χρόνο να σκεφτούν, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει.
«Η ιδέα να αφήσω όλα όσα ξέρω μου προκάλεσε κρίση πανικού», είπε.
Πηγή: ΟΤ
