Η ταξινόμηση των χωρών σε πλούσιες και φτωχές είναι ένα περίπλοκο εγχείρημα του Economist. Μέτρα όπως το ΑΕΠ επηρεάζονται από το μέγεθος του πληθυσμού (περισσότεροι άνθρωποι γενικά σημαίνουν περισσότερη παραγωγή).
Αλλά η προσαρμογή μόνο για τον πληθυσμό δεν αρκεί. Το εισόδημα σε δολάρια ανά άτομο δεν λαμβάνει υπόψη τις διαφορές στις τιμές μεταξύ των χωρών. Ούτε λαμβάνει υπόψη την παραγωγικότητα (συνολική παραγωγή ανά ώρα εργασίας).
Για να έχουμε μια πληρέστερη εικόνα, ο Economist κατατάσσει τις χώρες με βάση τρία μέτρα: εισόδημα σε δολάρια ανά άτομο, εισόδημα προσαρμοσμένο στις τοπικές τιμές (γνωστό ως ισοτιμία αγοραστικής δύναμης ή PPP) και εισόδημα ανά ώρα εργασίας. 
Αν εστιάσουμε στην Αμερική, το ΑΕΠ της είναι το μεγαλύτερο σε αγοραίες συναλλαγματικές ισοτιμίες για πάνω από έναν αιώνα. Αλλά με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα πέφτει στην έκτη θέση, πίσω από το Λουξεμβούργο (πρώτο) και την Ελβετία (δεύτερη). Η προσαρμογή για τις υψηλότερες τιμές της Αμερικής την ωθεί στην ένατη. Υπολογίζοντας τις πολλές εργάσιμες ημέρες και τις περιορισμένες αργίες, στη δέκατη.
Economist: Στην 69η θέση η Κίνα
Τα αποτελέσματα για την Κίνα -τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο σε ονομαστικούς όρους- είναι ακόμη πιο εμφατικά: Πέφτει στην 69η θέση με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, στην 75η θέση σε τοπικές τιμές και στην 97η μετά τον υπολογισμό των ωρών εργασίας. Η Σιγκαπούρη και το Μπρουνέι παρουσιάζουν μερικές από τις μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ κάθε μέτρου και το Μακάο, μια ειδική διοικητική περιοχή της Κίνας, είχε τη μεγαλύτερη αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε σύγκριση με πέρυσι.
Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στο Μπουρουντί είναι μόλις 200 δολάρια ετησίως – το χαμηλότερο από οποιαδήποτε χώρα στην κατάταξη. Παραμένει στην τελευταία θέση ακόμη και μετά την προσαρμογή στις φθηνές τιμές και τις ώρες εργασίας κάτω του μέσου όρου (σχεδόν οι μισοί κάτοικοί της είναι κάτω των 14 ετών). Ακολουθεί η Σιέρα Λεόνε ή η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, ανάλογα με το μέτρο που χρησιμοποιείται. Ωστόσο, οι φτωχότερες χώρες τείνουν να έχουν μεγάλη φοροδιαφυγή, γεγονός που καθιστά δυσκολότερη τη μέτρηση της συνολικής παραγωγής και των ωρών εργασίας τους.
