Γιώργος Περδίκης*
Σε ότι αφορά τις Ευρωεκλογές θα κριθεί αν και οι Κύπριοι ψηφοφόροι θα παρασυρθούν από την ακροδεξιά μόδα που σαρώνει από καιρό την Ευρώπη. Στην Κύπρο ιδιαίτερα έχουν δημιουργηθεί ευνοϊκές συνθήκες για άνοδο της λαϊκίστικης ακροδεξιάς.
Ο πρώτος λόγος είναι βέβαια οι αυξημένες μεταναστευτικές/προσφυγικές ροές που δέχεται το νησί μας ως χώρα πρώτης υποδοχής. Βέβαια πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι όχι μόνο είμαστε στην πρώτη γραμμή αλλά είμαστε επίσης ένα μικρό απομονωμένο νησί όπου υπάρχουν οι ιδιάζουσες συνθήκες της κατοχής και όπου η δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού επηρεάζει όχι μόνο τις παγιωμένες κοινωνικές αντιλήψεις (όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της ΕΕ) αλλά και την εξέλιξη του κυριότερου προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα, που δεν είναι άλλο από τον Τουρκικό επεκτατισμό και τα σχέδια της Τουρκίας για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η ακροδεξιά εκμεταλλεύεται αυτές τις πραγματικότητες. Με εργαλείο το λαϊκισμό και την ξενοφοβία, τροφοδοτεί τον ρατσισμό και το μίσος.
Όμως δεν είναι με το μίσος και την αναλγησία που αντιμετωπίζεται ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα.
Η λύση βρίσκεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση που πρέπει να δείξει έμπρακτη αλληλεγγύη στην Κύπρο αναλαμβάνοντάς την δημιουργία ασφαλών δρόμων μετανάστευσης για την Κεντρική Ευρώπη (που να μην περιλαμβάνουν το νησί μας), ενισχύοντας την Κύπρο στην φιλοξενία των προσφύγων και κυρίως επιλύοντας τα προβλήματα που οδηγούν αυτους τους ανθρώπους στην μετανάστευση και την προσφυγιά.
Αντ’ αυτού βλέπουμε τις συντηρητικές και ακροδεξιές κυβερνήσεις της ΕΕ,να ενισχύουν τον πόλεμο, την φτώχεια και την ανωμαλία στις χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής (πρόσφατη περίπτωση η επίθεση του Ισραήλ στην Γάζα και οι βομβαρδισμοί στη Συρία και Λίβανο), αρνούνται να αναλάβουν να φιλοξενήσουν πρόσφυγες και δεν δέχονται καν να συμμετέχουν στο οικονομικό κόστος που προκαλεί η διαχείριση του μεταναστευτικού.
Σε αυτές τι εκλογές πρέπει να πάρουν μια απάντηση από τους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσοι με την πολεμοκάπηλη πολιτική τους δημιουργούν πρόσφυγες και μετά δείχνουν την αναλγησία τους φορτώνοντας στην Κύπρο τη διαχείριση του προσφυγικού/μεταναστευτικού .
Επιπλέον η χώρα διάγει τα τελευταία δέκα χρόνια μια συνεχή κρίση θεσμών και αξιών. Ο λαϊκισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος για να ριζώσει και να αναπτυχθεί. Οι πολίτες στην αποτυχία του πολιτικού συστήματος στρέφονται προς αυτούς που φαίνεται να μην έχουν εμπλοκή στη διακυβέρνηση της χώρας. Ξεχνούν πόσες φορές αυτοί που κυβερνούσαν -με φαύλο και διεφθαρμένο τρόπο- στηρίχθηκαν στις δυνάμεις αυτών που παρουσιάζονται αμόλυντοι (πχ εκλογή Προέδρου της Βουλής, ψήφιση προϋπολογισμού κυβέρνησης Αναστασιάδη, ψήφιση υπερ της πώλησης του Συνεργατισμού κλπ).
Ακόμα και σήμερα βλέπουμε την ηγεσία της ακροδεξιάς να ταυτίζεται με την πλευρά του βαθέως κράτους που επιχειρεί να εξαφανίσει τον Γενικό Ελεγκτή.
Υπάρχει και ένα τελευταίο σημαντικό διακύβευμα που έχει να κάνει με την Πράσινη Μετάβαση η οποία για τους συντηρητικούς και φιλελεύθερους γίνεται ευκαιρία για νέα κέρδη και αισχροκέρδεια.
Και έρχεται βεβαίως η ακροδεξιά και εκμεταλλεύεται την λαϊκή δυσφορία και αμφισβητεί ακόμα και την ύπαρξη της κλιματικής κρίσης και της καταστροφής του περιβάλλοντος, εξυπηρετώντας ουσιαστικά με τη σειρά της τα συμφέροντα της χημικής βιομηχανίας και των πολυεθνικών των ορυκτών καυσίμων.
Το διακύβευμα λοιπόν είναι αν θα κυριαρχήσουν αυτές οι πολιτικές αντιμετώπισης της Πράσινης Μετάβασης ή θα ενισχυθεί η πολιτική της “πράσινης μετάβασης με κοινωνικό πρόσημο”, δηλαδή με σεβασμό των ιδιαιτεροτήτων των ευάλωτων ομάδων των πολιτών, των καταναλωτών ή και των λαών.
Στον κάθε πολίτη αυτής της όμορφης αλλά αδικημένης χώρας θέλω να στείλω ένα μήνυμα ελπίδας.
Να τολμήσει να τα βάλει με το κακό που του μαυρίζει τη ζωή, που τον κάνει να αμφιβάλλει αν αξίζει να ζει σε αυτόν το τόπο, σε ότι τον βασανίζει.
Ας δώσει ένα τέρμα στην συμπεριφορά του “κρύψε να περάσουμε”.
Να έρθει μαζί μας για να σταθούμε όλοι μας απέναντι στο μαύρο.
Και μαύρο στη ζωή μας είναι η ακρίβεια και η αδικία, η αυθαιρεσία των τραπεζών και η δυστυχία που σκόρπισε σε χιλιάδες κυπριακά νοικοκυριά, η περιβαλλοντική καταστροφή και η κλιματική κρίση, η αποτυχημένη διαχείριση του προσφυγικού/ μεταναστευτικού, η διαφθορά και διαπλοκή, η κακοδιοίκηση, το Κυπριακό που παραμένει άλυτο κλπ
Σε όλο αυτό το μαύρο μπορεί και πρέπει να αντιδράσεις.
Ρίξε πράσινο στο μαύρο, με τόλμη και καρδιά, δώσε ελπίδα στη ζωή, στην πόλη σου, στην Κύπρο και στην Ευρώπη.
*Πρόεδρος Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
