Του Ξενή Χ. Ξενοφώντος*
Μέσα σε πρωτοφανες κλίμα πολεμικών συγκρούσεων στον ταραγμένο πλανήτη και με το χρονίζον Κυπριακό Ζήτημα να παραμένει άλυτο, ο Κυπριακός Ελληνισμός καλείται να γιορτάσει και φέτος την επέτειο της 1ης Απριλίου 1955. Η φετεινη εθνική μας επέτειος μπορεί να χαραχτηριστεί σημαδιακή καθώς συμπληρώνονται 50 χρόνια κατοχής του ενός τρίτου του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από τους νεοοθωμανούς της Άγκυρας οι οποίοι εποφθαλμιούν ομηρία ολόκληρης της νήσου.
Μέα σε αυτο το σκηνικό , η ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας της Κύπρου αλλά και της Ελλάδας καθίσταται ακόμη μεγαλύτερη καθώς τα τετελεσμένα της κατοχής εδραιώνονται χωρίς να φαίνεται φώς στην άκρη της σήραγγος. Προβάλλει λοιπόν αδήριτη η ανάγκη, η πολιτική ηγεσία να συμπεριφερθεί υπεύθυνα, νούσιμα και προπαντός πατριωτικά έτσι ώστε να πετύχουμε ως Ελληνισμός το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα στις επικείμενες πρωτοβουλίες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για επίλυση του Κυπριακού. Αντλώντας διδάγματα από τη πολυκύμαντη πορεία του Κυπριακού οφείλουμε να προβούμε στις δέουσες ενέργειες για να αποτρέψουμε περαιτέρω παγίωση των τετελεσμένων τη κατοχής. Μιά σύντομη ιστορική αναδρομή είναι χρήσιμη και βοηθητική, ιδίως για το πολιτικό δυναμικό της χώρας που καλείται να χειριστεί το όλο ζήτημα. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα του τετραετούς αντιαποικιακού, εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1955-59 δεν ήταν το επιθυμητό. Ωστόσο, η Κύπρος κέρδισε την ανεξαρτησία της με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την είσοδο της το 1960 στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Όμως, στο δοτό σύνταγμα της νεαρής δημοκρατίας κρύβονταν παγίδες τις οποίες η Βρετανία σε πλήρη συνεννόηση με τους στρατοκράτες της Άγκυρας εκμεταλλέυθηκαν για να επιβάλουν τα διχοτομικά τους σχέδια στο νησί. Στο εσωτερικό μέτωπο, πολύχρωμες φατρίες της εξουσίας, μυωπικές διπλωματικές προσεγγίσεις στα πρώτα βήματα του νεοσύστατου κράτους και πολιτικές αστοχίες στην Ελλάδα, εμπόδισαν την χάραξη ορθολογιστικής στρατηγικής για αντιμετώπιση του εχθρού, με αποτέλεσμα την εθνική τραγωδία του 1974 και την κατοχή του 37% του Κυπριακού εδάφους από την Τουρκία.
Στη συνέχεια, τα φοβικά σύνδρομα και τα ηττημένα μυαλά των εκάστοτε ηγεσιών, αλλά και η περισσή έφεση προς την εξουσιομανία, απέτυχαν να αξιοποιήσουν τον εθνικό άθλο της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να υπερασπισθούν αποφασιστικά τα ζωτικά συμφέροντα του Κυπριακού Ελληνισμού που απειλείται μονίμως από τον νεο-οθωμανό κουρσάρο.
Η Κύπρος σήμερα βρίσκεται προ του φάσματος της ολοκληρωτικής πτώσης. Το αξιακό μας σύστημα βρίσκεται σε κατάπτωση και οι κρίσιμοι θεσμοί με θλιβερή κορωνίδα τη Δικαιοσύνη παραπαίουν, ενώ η κομματοκρατία και η εξωθεσμική << αριστοκρατία>> παρά το πλήγμα που υπέστησαν στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, εξακολουθούν να υπονομεύουν το κράτος δικαίου. Η εθνική ενότητα είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη παρά την ποικιλότροπη προσπάθεια του Προέδρου Χριστοδουλίδη να ενώσει το λαό και να εμπεδωθεί κλίμα λαικής ομοψυχία.
Έχοντας αυτά κατά νού, θεωρούμεν πως η ιστορική ευθύνη είναι βαριά για όλους μας. Το καμπανάκι πλέον χτυπά δυνατά. Λαός και ηγεσία καλούνται επειγόντως σε συστράτευση για χάραξη σωστικής πορείας του κυπριακού Ελληνισμού. Αυτή την ώρα, το μέγα στοίχημα είναι κατά πόσον θα απαλλαγούμε ή όχι από την ολιγαρχική δεσποτεία και την κομματοκρατία που εξακολουθούν να κρατούν σφικτά τη θηλιά στο λαιμό του δημοκρατικού πολιτεύματος.
69 χρόνια από την φωτοδότρα 1η Απριλίου 1955, αντί να κλαίμε την μοίρα μας για τα δεινά που μας επεσώρευσαν οι ξένοι και ντόπιοι έμποροι του λαού, καλούμαστε να στρέψουμε το βλέμμα στα φυλακισμένα μνήματα, στον Πενταδάκτυλο και τον Μαχαιρά αναλαμβάνοντας την ατομική και συλλογική μας ευθύνη έναντι της Κύπρου που κινδυνεύει να εξισλαμισθεί και δημογραφικά να αλλοιωθεί. Αντλώντας δύναμη από τα θυσιαστήρια των γενναίων της ΕΟΚΑ και των ηρωομαρτύρων του έθνους, καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε πως η λευτεριά και η ευδαιμονία αξίζουν μόνον σε λαούς που κάνουν κτήμα τους την ομοψυχία, την τιμιότητα, τη μεγαλοψυχία και την άδολη φιλοπατρία. Έχουμε υπέρτατο χρέος να μπούμε στην πρώτη γραμμή ενδυναμώνοντας την καταβαλλόμενη προσπάθεια της Πολιτειακής και Εκκλησιαστικής ηγεσίας για οικοδόμηση αξιόπιστου κράτους που θα διεκδικήσει με ενότητα και λαική ομοψυχία τα δίκαια του Κυπριακού Ελληνισμού, σε ειλικρινή συνεργασία με την Ελλάδα και άλλες συμμαχικές χώρες που πιστεύουν πραγματικά πως ο Ευρωπαικός Πολιτισμός απειλείται τα μέγιστα από τους νεοοθωμανούς και τους φανερούς ή αφανείς προαστάτες τους.
Αυτό θα είναι και το καλύτερο μνημόσυνο για τους ηρωομαρτυρες του έπους της ΕΟΚΑ και όλων όσων κατά καιρούς έπεσαν στο πεδίο του καθήκοντος για ελευθερία κι εθνική δικαίωση.
*Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy
