Γιώργος Περδίκης*
Άρθρο του Προέδρου Κινήματος Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών κ. Γιώργου Περδίκη στην επετειακή έκδοση για τα 25 χρόνια ζωής του οικονομικού περιοδικού nomisma
Η Κύπρος εισέρχεται στο 2024 με τους καλύτερους οιωνούς σε ό,τι αφορά τους δείκτες της οικονομίας. Οι συνεχόμενες εξωγενείς κρίσεις (πχ. επιδημία κορωνιού, πόλεμος στην Ουκρανία, πόλεμος στην Γάζα και επιθέσεις κατά της διεθνούς ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά θάλασσα κοκ) δεν φαίνεται να έχουν τσακίσει την κυπριακή οικονομία, παρά το γεγονός ότι στηρίζεται σε σχετικά ευάλωτους τομείς σε εξωγενείς κρίσεις, όπως ο τουρισμός και οι υπηρεσίες. Είναι επίσης γεγονός, ότι η αξιοπιστία της Κύπρου ως κανονικό τραπεζικό και επιχειρηματικό κέντρο έχει πληγεί από τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα και την αδυναμία της κυβέρνησης και άλλων θεσμών να πείσουν ότι καταπολεμούν και αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την διαφθορά και την διαπλοκή.
Η συσσώρευση όλων αυτών των πληγμάτων, δημιουργεί μια αίσθηση αμφιβολίας για τις αντοχές της κυπριακής οικονομίας. Μια ένδειξη αυτής της αίσθησης, συνάγεται από τα αποτελέσματα των τελευταίων ερευνών της κοινής γνώμης, όπου αναδεικνύεται η απαισιοδοξία των πολιτών για το μέλλον της οικονομίας, ενώ παράλληλα, εκφράζεται η λαϊκή κατακραυγή για την ακρίβεια.
Συνεπώς, ενώ φαίνεται να ευημερούν οι αριθμοί και οι δείκτες, – γεγονός που αντιστοιχεί στην πραγματικότητα – από την άλλη τα αντανακλαστικά της κοινωνίας και της οικονομίας, βρίσκονται σε επιφυλακή αναμένοντας αρνητικές εξελίξεις.
Προσωπικά, θεωρώ, ότι πέραν των βραχυπρόθεσμων αναγκών και προοπτικών της οικονομίας, οφείλουμε να δούμε και την μεγάλη εικόνα και να λάβουμε επείγοντα μέτρα για να καλωσορίσουμε το μέλλον που μας χτυπά την πόρτα.
Ενδεικτικά, αναφέρω ότι η διεθνής κοινότητα, αποφάσισε τον περασμένο μήνα στη διεθνή διάσκεψη για το κλίμα στο Ντουμπάι ότι το 2050 – δηλαδή εντός της παρούσης γενιάς – δεν θα υπάρχουν σε χρήση πλέον τα ορυκτά καύσιμα, δηλαδή πετρέλαιο, μαζούτ, κάρβουνο, υγραέριο και φυσικό αέριο. Η Κυπριακή οικονομία στηρίζεται και εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό στα ορυκτά καύσιμα. Μπορεί να έγιναν σοβαρά βήματα βελτίωσης στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής από τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας τα τελευταία χρόνια κι αυτό είναι ένα καλό νέο, όμως το δυσάρεστο νέο, είναι ότι αυτά τα βήματα δεν είναι αρκετά. Κατ’ ακρίβεια, τα θετικά βήματα δεν αρκούν, χρειαζόμαστε θετικά άλματα προς την πράσινη μετάβαση.
Το 2024, είναι η χρονιά που σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές μας δεσμεύσεις είμαστε υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε την λεγόμενη «πράσινη φορολογία». Υποτίθεται, ότι, έτσι θα επικεντρωθούμε στη φορολογία της ρύπανσης αντί της φορολόγησης του εισοδήματος, το οποίο είναι προϊόν της εργασίας. Κατά την άποψη μου, η Κυπριακή οικονομία και κοινωνία δεν είναι έτοιμη ακόμα να εφαρμόσει την λεγόμενη «Πράσινη Φορολογία». Σε αυτό το συμπέρασμα έχω καταλήξει κυρίως (αλλά όχι μόνο) γιατί διαπιστώνω τη χαμηλή αντίληψη της ανάγκης για την πράσινη μετάβαση στο το κοινό αλλά και τους κύπριους επιχειρηματίες.
Μέσα σε συνθήκες ακρίβειας, και με δεδομένη την έλλειψη περιβαλλοντικής και κλιματικής συνείδησης, το πλέον φυσικό είναι να αντιμετωπίσουν την πράσινη φορολογία ως ακόμα μια απειλή, ένα φορομπηχτικό μέτρο ή ένα χαράτσι. Από την άλλη κι εγώ προσωπικά θεωρώ άδικο και καταχρηστικό κάθε «πράσινο φόρο» που θα εφαρμοστεί σε επιχειρήσεις και πρόσωπα που σκοπό θα έχει την ενίσχυση των εισπράξεων του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων. Κλασικό παράδειγμα, αποτελεί η φορολογία για την πλαστική σακούλα που πληρώνουν οι καταναλωτές και τα έσοδα της επωφελούνται οι υπεραγορές. Το πιο πιθανό είναι ότι θα υπάρξει και στην Κύπρο λαϊκή άρνηση και κατακραυγή (όπως τα κίτρινα γιλέκα της Γαλλίας) με απρόβλεπτες συνέπειες για την οικονομία μας.
Εν κατακλείδι, για να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πρόκληση και να τη μετατρέψουμε σε ευκαιρία, εισηγούμαι την δημιουργία «πράσινου ταμείου» το οποίο θα χρηματοδοτείται – ανάμεσα σε άλλα – από την πράσινη φορολογία αλλά παράλληλα θα παρέχει ευκαιρίες και προγράμματα με επιχορηγήσεις και χορηγίες επιχειρήσεων και πολιτών που επιθυμούν να επενδύσουν στους διάφορους τομείς της πράσινης οικονομίας (πχ. ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, εξοικονόμηση ενέργειας, αξιοποίηση νερού, καθαρισμός αποβλήτων κλπ.). Είναι γι’ αυτό το λόγο, που προσωπικά δεν μιλώ για πράσινο φόρο αλλά για περιβαλλοντικό ανταποδοτικό τέλος ή κλιματικό τέλος.
Αξιοθαύμαστη η στοχοπροσήλωση στην ποιοτική ενημέρωση του nomisma
Είναι πολύ μεγάλη η τιμή σε μια εκδοτική ομάδα να συμπληρώνει ένα τέταρτο του αιώνα ζωής σε ένα δύσκολο και ευμετάβλητο τομέα όπως αυτόν του εντύπου Τύπου και ειδικά του περιοδικού εντύπου τύπου. Ζούμε σε μια εποχή όπου ο χώρος αυτός συρρικνώνεται συνεχώς και μόνο οι εξαιρετικά ποιοτικές προσπάθειες καταφέρνουν να επιβιώσουν.
Το μηνιαίο οικονομικό περιοδικό nomisma είναι μια τέτοια ιδιαίτερη περίπτωση.
Παρακολουθώ από την αρχή την εκδοτική προσπάθεια του κ. Ιωσήφ και της ομάδας του και οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι αξιοθαύμαστη η επιμονή και στοχοπροσήλωση τους. Σε κάθε έκδοση του περιοδικού nomisma καλύπτονται με επάρκεια σωρεία οικονομικών ζητημάτων με αντικειμενικότητα που σπανίζει στην εποχή μας. Η ποιοτική ανάπτυξη και η εξέλιξη του εύρους της θεματολογίας του περιοδικού είναι πραγματικά αξιοσημείωτα.
Θέλω να ευχηθώ στον κ. Ιωσήφ και στην εκδοτική ομάδα nomisma εκδοτική να έχουν τον ίδιο δυναμισμό και επιμονή και να συνεχίσουν μέχρι να τα εκατοστίσουν και ακόμα πάρα πέρα.
*Πρόεδρος Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών
