Πολλοί millennials μετακόμισαν στα προάστια των μεγαλουπόλεων, πριν τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων και οι τιμές των κατοικιών εκτοξευθούν. Αλλά η ζωή εκεί για νέους εργαζόμενους δεν ήταν όπως την είχαν φανταστεί, και οι αποστάσεις «κατάπιαν» την κοινωνική ζωή τους.
Κάποια ζευγάρια με διπλό εισόδημα και χωρίς άλλες υποχρεώσεις έχουν την πολυτέλεια να ξανα-μετακομίσουν σε αστικά κέντρα.
Πολλοί millennials που ελπίζουν να αγοράσουν ένα σπίτι και να κάνουν παιδιά δεν αντέχουν οικονομικά τις αστικές γειτονιές στις οποίες έχουν χτίσει τη ζωή τους.
Μερικοί αγοραστές κατοικιών που εγκατέλειψαν τα προάστια τους τρομακτικούς πρώτους μήνες της πανδημίας έχουν μετανιώσει για την κίνησή τους. Όμως, καθώς το κόστος στέγασης και τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων έφτασαν σε υψηλά επίπεδα ρεκόρ, έχουν κολλήσει.
Όσοι έμειναν στις πόλεις καταφεύγουν άρον – άρον σε μέρη άγνωστα. Οι Millennials αγοραστές κατοικιών δεν εγκαταλείπουν απλώς τον αστικό πυρήνα – μετακινούνται στα πιο απομακρυσμένα σημεία των προαστίων. Η αγορά κατοικίας και η γήρανση (οι παλαιότεροι millennials μπαίνουν σαραντίζουν) μετατρέπουν τους millennials σε αυτό που ορκίζεται ότι δεν θα γίνει ποτέ: στους γονείς τους στα προάστια.
Η ροπή προς «νεανικότητα» των πόλεων και των μακρινών προαστίων
Για σχεδόν δύο δεκαετίες οι millennials σε όλη την Αμερική μεταμόρφωσαν πυκνές αστικές γειτονιές πλούσιες σε ανέσεις σε αποκλειστικές παιδικές χαρές για νέους και άτεκνους. Σε σύγκριση με τους Gen Xers και τους baby boomers, ένα πολύ μεγαλύτερο μερίδιο millennial μετακόμισε σε πόλεις στη νεαρή τους ηλικία, και παρέμεινε εκεί για περισσότερο. Ήθελαν μπιστρό και μπαράκια περισσότερο από κήπους με γκαζόν, περιπάτους αντί για γκαράζ με δύο αυτοκίνητα, άσκηση σε SoulCycle αντί για πισίνες. Με τη σειρά τους, οι πόλεις αναμορφώθηκαν καθ’ εικόνα και ομοίωσή τους.
Αυτή η τάση έχει επιταχυνθεί: οι πόλεις γίνονται νεότερες, πιο γρήγορα, από το Σαν Φρανσίσκο στη Βοστώνη, το Σολτ Λέικ Σίτι στο Σιάτλ, το Όστιν στο Ντένβερ. Αλλά δεν είναι οι millennials που τις κάνουν νεότερες – είναι ο Gen Zers. (Το Gen Z, πρέπει να σημειωθεί, δεν ευδοκιμεί ακριβώς στις αστικές αγορές ακινήτων. Περίπου το ένα τρίτο των ενηλίκων Gen Z πιστεύεται ότι ζουν με τους γονείς τους και πολλοί δεν πιστεύουν ότι θα μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν δικό τους σπίτι.) Οι Millennials, εν τω μεταξύ, γερνούν και φεύγουν στα προάστια.
Πρόσφατα, η Suburban Jungle Group, μια συμβουλευτική εταιρεία ακινήτων που ειδικεύεται στο να βοηθά τους κατοίκους της Νέας Υόρκης να μετακομίσουν στα γύρω προάστια, δέχεται πολλές κλήσεις από millennials που φρικάρουν καθώς ο τρόπος ζωής τους γίνεται απρόσιτος. Συνήψαν συμφωνίες την εποχή της πανδημίας και υπέγραψαν διετές μισθώσεις και βλέπουν το ενοίκιό τους να εκτοξεύεται στα ύψη. «Οι πελάτες μας τηλεφωνούν πανικόβλητοι, λέγοντας: «Έλαβα την ανανέωσή μου, έχω 30 ή 60 ημέρες για να τους ενημερώσω και το ενοίκιό μου αυξάνεται έως και 30% + », δήλωσε η Allison Levine, διευθύντρια επικοινωνίας της εταιρείας στο Business Insider.
Η πανδημία ενίσχυσε μια τάση που διώχνει τους millennial από τις πόλεις εδώ και χρόνια: αύξηση του κόστους στέγασης στις πόλεις.
Τα μειονεκτήματα της διαμονής εκτός αστικού ιστού περιλαμβάνουν τον χρόνο μετακίνησης από και προς την εργασία, διόδια, συντήρηση αυτοκινήτου και άλλα έξοδα μετακίνησης, αλλά και έξοδα συντήρησης σπιτιού και κήπου. Αν και πολλοί εκτιμούν το πράσινο και τους φιλικούς γείτονες, τους λείπουν πτυχές της ζωής στην πόλη.
Όταν η COVID-19 έκλεισε μεγάλο μέρος της χώρας, εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν ξαφνικά ολόκληρη τη ζωή τους στα στενά διαμερίσματά τους και η ζήτηση για μεγαλύτερα σπίτια αυξήθηκε. Και δεδομένου ότι δεν υπάρχουν αρκετά οικογενειακά διαμερίσματα στις αστικές περιοχές για να ανταποκριθούν στη ζήτηση, εν μέρει επειδή τα στούντιο και τα δωμάτια ενός υπνοδωματίου είναι πιο κερδοφόρα, αυτή η ζήτηση αυξήθηκε στα προάστια.
Τα στοιχεία της απογραφής δείχνουν ότι το 2022 οι ενήλικες μεταξύ 20 και 29 ετών ήταν πιο πιθανό να πουν ότι μετακόμισαν για λόγους που σχετίζονται με τη στέγαση παρά για λόγους που σχετίζονται με την οικογένεια ή την απασχόληση.
Ο Χιοντζούνγκ Λι και οι συνάδελφοί του στο Κέντρο Μελετών Στέγασης του Harvard ανακάλυψαν ότι οι πόλεις με τα πιο ακριβά ενοίκια και τα μικρότερα μερίδια διαμερισμάτων με τρία ή περισσότερα υπνοδωμάτια έχασαν τα μεγαλύτερα ποσοστά του πληθυσμού millennial στα προάστια τα τελευταία χρόνια.
Προς έκπληξη του Λι και των συναδέλφων του, οι millennials δεν μετακινούνται σε κοντινά πυκνοκατοικημένα προάστια από τα οποία μπορούν να περπατήσουν μέχρι την πόλη. Φεύγουν προς τα περιφερειακά προάστια.
«Αποδείχθηκε ότι οι millennials μετακομίζουν στα πιο βαρετά μέρη στον κόσμο», είπε στο Insider ο Λι, ο οποίος είναι τώρα καθηγητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ. «Μετακομίζουν σε περιοχές όπου κυριαρχούνται πραγματικά από οικογένειες με πολύ λίγες αστικές ανέσεις».
Ο Τζον Νατάλ, κτηματομεσίτης με έδρα το Wall Township του New Jersey, αποκαλεί αυτό το φαινόμενο «οδηγήστε μέχρι να πληρούνται οι προϋποθέσεις (που εσείς θέτετε)». Τόνισε στο BΙ, ότι παλιά μπορούσε να βρει στους πελάτες του ένα σπίτι στο εύρος τιμών τους σε όποια κομητεία ήθελαν. Τώρα, επειδή οι τιμές στα περίχωρα έχουν διογκωθεί από το 2022, οι millennial πελάτες του δεν αντέχουν οικονομικά οτιδήποτε βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από την Νέα Υόρκη. «Οι άνθρωποι συμβιβάζονται με μία, δύο, ίσως και τρεις κομητείες απόσταση για να μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα σπίτι», είπε.
Αλλά σε αυτή την αγορά κατοικίας, πολλοί είναι κολλημένοι. Δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πουλήσουν τα σπίτια τους στα προάστια, μερικά από τα οποία έχουν υποτιμηθεί από τα υψηλά της αγοράς το 2021 και το 2022, ιδιαίτερα με τόσο αυξημένα επιτόκια στεγαστικών δανείων.
Η κρίση της οικονομικής προσιτότητας των πόλεων πλήττει όλους εκτός από τους πλουσιότερους. Καθώς τα άτομα με χαμηλότερο εισόδημα τιμωρούνταν από τις πόλεις, το ποσοστό της φτώχειας των προαστίων αυξήθηκε τρεις φορές πιο γρήγορα από το ποσοστό της αστικής φτώχειας από το 2019 έως το 2022. Οι μαύρες οικογένειες έχουν πληγεί ιδιαίτερα. Η Νέα Υόρκη έχασε περίπου το 9% των μαύρων κατοίκων της τα τελευταία 20 χρόνια και περισσότερο από το 19% των μαύρων παιδιών και εφήβων της από το 2010 έως το 2020. Είναι μέρος μιας ευρύτερης τάσης, που ονομάζεται «Νέα Μεγάλη Μετανάστευση», των μαύρων οικογενειών αφήνοντας ακριβές βόρειες πόλεις για τα προάστια και για τα νότια, όπου το κόστος ζωής είναι χαμηλότερο.
Ένας τεθλασμένος τρόπος προς πιο βατές κοινότητες
Είναι ακριβό να ζεις στα μέρη που προτιμούν οι millennial: κοινότητες για περίπατο με πολλά καταστήματα, εστιατόρια και δημόσιους χώρους. Μια ανάλυση που δημοσιεύθηκε πέρυσι διαπίστωσε ότι οι αγοραστές κατοικιών στις 35 μεγαλύτερες μητροπολιτικές περιοχές της Αμερικής πλήρωναν 34% περισσότερο για να ζήσουν σε γειτονιές που μπορούσαν να περπατήσουν, ενώ οι ενοικιαστές πλήρωναν 41% περισσότερο.
Όμως, ενώ οι millennials κυνηγούν την επιλογή μεταξύ ενός μικροσκοπικού διαμερίσματος σε μια πυκνή πόλη και μιας μοναχικής γειτονιάς χωρίς πεζοδρόμιο, οι πολεοδόμοι επιμένουν ότι οποιοδήποτε μέρος μπορεί να είναι πυκνό και βατό όσο το επιτρέπουν οι νόμοι για τη χρήση γης και οι άνθρωποι θέλουν να ζουν εκεί.
Οι Millennial θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη μετατροπή της εξάπλωσης των προαστίων σε κοινότητες που μοιάζουν με πόλεις ή μικρές πόλεις με περισσότερες τρίτες θέσεις και μια ισχυρότερη αίσθηση κοινότητας, λένε οι ειδικοί.
Σε ορισμένα μέρη, συμβαίνει ήδη. Πόλεις τα τελευταία πέντε, έξι χρόνια έχουν δει τεράστιες αναζωογονήσεις, όπου ξαφνικά εστιατόρια, γυμναστήρια και σύγχρονα καταστήματα αρχίζουν να εμφανίζονται. Έτσι ζώντας στα προάστια μπορεί να μην υπάρχει η αίσθηση της ανάγκης ότι πρέπει να πάει κανείς στην πόλη για ένα υπέροχο δείπνο ή για μια παράσταση ή ζωντανής μουσικής.
Πράγματι, αν τα εστιατόρια, τα μπαρ και τα πολιτιστικά ιδρύματα κοντά ήταν τόσο εύκολα προσβάσιμα για όσους ζουν στα προάστια, ίσως να μην υπήρχε η έλξη για επιστροφή στην πόλη.
Πηγή: ΟΤ
