Γράφει ο Bibek Debroy*
Διασταυρούμενες κρίσεις όπως ο COVID-19, η κλιματική αλλαγή και ο πόλεμος στην Ουκρανία έχουν θέσει σε κίνδυνο τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης, αλλά η Ινδία έχει καλύτερες επιδόσεις από πολλές χώρες λόγω των επιτευγμάτων της στην οικονομική ένταξη και τη δημιουργία μοναδικών ψηφιακών δημόσιων αγαθών.
Οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDG) εγκρίθηκαν ως ατζέντα για να τους πετύχουν τα έθνη έως το 2030. Είναι τόσο οικείοι που δεν χρειάζεται να διευκρινιστούν. Υπάρχουν πάρα πολλοί στόχοι και δείκτες, που λειτουργούν ενάντια στην εστιασμένη προσοχή των κυβερνήσεων. Αλλά αυτή η δομή ήταν δεδομένη μέχρι που χτύπησε η πανδημία Covid με δυσμενείς επιπτώσεις όχι μόνο στη θνησιμότητα, αλλά στη νοσηρότητα και στα αποτελέσματα υγείας και εκπαίδευσης. Η παγκόσμια ανάπτυξη και ανάκαμψη είναι ευάλωτες όπως μας έδειξε και ο πόλεμος της Ουκρανίας. Η έκθεση του ΟΗΕ για τους SDG για το 2022 παρουσιάζει μια απογοητευτική εικόνα: «Χρησιμοποιώντας τα πιο πρόσφατα διαθέσιμα δεδομένα και εκτιμήσεις, αποκαλύπτεται ότι η Ατζέντα 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο λόγω πολλαπλών, διαδοχικών και διασταυρούμενων κρίσεων. Ο COVID-19, η κλιματική αλλαγή και οι συγκρούσεις κυριαρχούν». Ο Jeffrey Sachs και οι συνάδελφοί του κάνουν μια έκθεση παράλληλης παρακολούθησης και αυτό υπογραμμίζει επίσης την εκτροπή του ενδιαφέροντος από τους SDG. «Ωστόσο, είναι σαφές ότι αυτές οι πολλαπλές και ταυτόχρονες κρίσεις έχουν αποσπάσει την προσοχή και τις προτεραιότητες της πολιτικής μακριά από μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους, όπως οι SDG και η Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα: μια μετατόπιση της εστίασης προς βραχυπρόθεσμα ζητήματα που απειλούν να επιβραδύνουν την υιοθέτηση φιλόδοξων και αξιόπιστων εθνικών και διεθνών σχεδίων, αλλά και να συμπιέσει τη διαθέσιμη διεθνή χρηματοδότηση για τη βιώσιμη ανάπτυξη».
Ινδία, SDG και Covid
Η μετάβαση προς τους SDG είναι σύμφωνη με αυτό που επιθυμεί να κάνει η Ινδία στην επιδίωξή της για πρόοδο και ανάπτυξη. Η άνετη διαβίωση και η ευκολία επιχειρηματικής δραστηριότητας αποτελούν το πρότυπο της κυβέρνησης από τον Μάιο του 2014, με τη δεύτερη κυβέρνηση Narendra Modi να συνεχίζει αυτήν την προσέγγιση. Η πανδημία του Covid έπιασε την Ινδία, όπως και τον υπόλοιπο κόσμο στον ύπνο, ήταν ένα εξωγενές σοκ. Εκείνη την εποχή η επικρατούσα άποψη στον ανεπτυγμένο κόσμο ήταν ότι η Ινδία θα κατέρρεε. Με οποιαδήποτε μέτρηση, η Ινδία είχε αξιοσημείωτα καλή απόδοση. Τόσο τα ποσοστά μόλυνσης όσο και τα ποσοστά θνησιμότητας ήταν χαμηλά. Εκείνη την εποχή ο υπόλοιπος κόσμος πίστευε ότι η Ινδία δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να αναπτύξει ένα δικό της εμβόλιο και δεν θα μπορούσε να εμβολιάσει τον πληθυσμό της. Και τα δύο διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Η Ινδία χειρίστηκε αξιοσημείωτα καλά αυτήν την παγκόσμια κρίση κυρίως χάρη στην ψηφιοποίηση και τη φορητότητα των κοινωνικών παροχών. Στις συζητήσεις για τη δημοσιονομική πολιτική εκείνη την εποχή, ήταν το συνιστώμενο δόγμα ότι, βγαίνοντας από το lockdown και την πανδημία, η Ινδία θα έπρεπε να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες για να τονώσει την οικονομία. Με εξαίρεση το δωρεάν φαγητό δεν έγινε τίποτα τέτοιο.
Η κεντρική κυβέρνηση αύξησε τις κεφαλαιουχικές δαπάνες χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τη δημοσιονομική πειθαρχία. Ως εκ τούτου, όσον αφορά τα θεμελιώδη μακροοικονομικά μεγέθη, η Ινδία είναι μία από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στον κόσμο και θα παραμείνει έτσι στο άμεσο μέλλον. Ακόμη και στον πληθωρισμό, που προκαλείται κυρίως από τον εισαγόμενο πληθωρισμό, η Ινδία τα πήγε εξαιρετικά καλά. Πολλά από αυτά που έγιναν ήταν συνέχιση των πολιτικών που ακολουθήθηκαν από τον Μάιο του 2014. Πρώτον, υπήρξε ένα ευνοϊκό πλαίσιο ώστε να ανθίσουν η ανάπτυξη και η επιχειρηματικότητα. Δεύτερον, υπήρξε ενδυνάμωση μέσω της παροχής συλλογικών ιδιωτικών αγαθών όπως μεταφορές, εκπαίδευση, υγεία, ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο, τουαλέτες, νερό, τεχνολογία και χρηματοοικονομικά προϊόντα. Επομένως, δεν αποτελεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι η έκθεση του UNDP για το 2022, χρησιμοποιώντας τον πολυδιάστατο δείκτη φτώχειας (MDPI), διαπίστωσε ότι πολλοί Ινδοί είχαν ανέβει πάνω από το όριο της φτώχειας. Ως εκ τούτου, αν και όλες οι χώρες έχουν αποκλίνει από τους SDG, η Ινδία βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση από πολλές. Πρέπει να σημειωθεί ότι οι δείκτες SDG προσαρμόζονται και τροποποιούνται ανά χώρα. Για την Ινδία, το Υπουργείο Στατιστικής και Εφαρμογής Προγραμμάτων (MOSPI) διαθέτει Εθνικό Πλαίσιο Δεικτών. Αυτό που συμβαίνει στην Ινδία είναι ένα άθροισμα των όσων συμβαίνουν σε επίπεδο κρατών. Υπάρχει ανάγκη να δοθεί προτεραιότητα στις δημόσιες δαπάνες και να επικεντρωθούν σε τομείς που θα αποφέρουν τα μέγιστα αποτελέσματα. Το Πρόγραμμα Aspirational Districts είναι ένα παράδειγμα τέτοιας εστίασης, το οποίο ξεκίνησε το 2018 για να στοχεύσει 112 σχετικά υπανάπτυκτες περιοχές και η εξωτερική επικύρωση δείχνει ότι έχουν σημειωθεί μεγάλες βελτιώσεις.
* Οικονομολόγος, συγγραφέας, Πρόεδρος του Οικονομικού Συμβουλευτικού Συμβουλίου του Πρωθυπουργού
