Φοίβος Γ. Σπάρος*
Η παράταση της μη-λύσης συμφέρει στην Τουρκία διότι με την πάροδο του χρόνου οι συνθήκες που έχει επιβάλει τείνουν να παγιωθούν. Στόχος της (σταθερός από την σύλληψη του ΚΙΡ – Σχέδιο Επανάκτησης Κύπρου και την επακόλουθη σύσταση της ΤΜΤ – παραστρατιωτική οργάνωση για την επίτευξη των στόχων του ΚΙΡ) είναι ο εξ ολοκλήρου έλεγχος ή/και προσάρτηση της Κύπρου. Συμμετοχή σε συνομιλίες δέχεται όταν “μυρίζουν” επίτευξη των στόχων της. Το “Σχέδιο Ανναν” (που θα ήταν πιό ειλικρινές άν λεγόταν “Σχέδιο Χάνεϋ”) ικανοποιούσε τόσον τις δικές της επιδιώξεις, όσον και εκείνες της Αγγλίας και ήταν μια μορφή ΔΔΟ (Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία).
Η παράταση της μη-λύσης συμφέρει επίσης στους (όχι πολιτικούς αλλά) πολιτικάντηδες ή πΩλΗτικούς αρχηγούς εν Κύπρω, διότι μπορούν άνετα να ρίχνουν το φταίξιμο στην Τουρκία ενώ οι ίδιοι νέμονται της οποιασδήποτε (ευκαιριακής θα έλεγα) εξουσίας τους παρέχεται.
Είναι, όμως, δίκοπο μαχαίρι για αμφότερες τις ως άνω πλευρές
- Για την μεν Τουρκία, διότι παρόλη την μαεστρία με την οποία σαν παλιάτσος ακροβάτης καταφέρνει να ισορροπεί με το κάθε πόδι σε άλλο σχοινί, ο κίνδυνος αποκοπής του ενός ή του άλλου σχοινιού είναι πραγματικός και ορατός. Δηλαδή, οι σχέσεις της ή με την Δύσι(ΗΠΑ/ΝΑΤΟ) ή με την Ρωσσία είναι δυνατό να χειροτερέψουν ή/και αποκοπούν αναλόγως του πώς θα εξελιχθούν τα “εμπλεκόμενα συμφέροντα” διεθνώς και ιδιαίτερα με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Οπότε, ίσως μείνει στο το ένα ή το άλλο σχοινί …ποιό όμως; και με ποιές δυνατότητες για την ίδια; Προσβλέπει λοιπόν, αφού προετοιμάζει το έδαγος στην Κύπρο, για μια μελλοντική, κοντινή ή μακρυνή, ευκαιρία να ΝΟΜΙΜΟΠΟΙήΣΕΙ τον έλεγχό της επί της Κύπρου. Τώρα μας ελέγχει ΠΑΡΑΝΟΜΑ μόνο και μόνο διότι η στάση της γίνεται ανεκτή τόσον από τον “διεθνή παράγοντα” όσον κι από εμάς εδώ.
- Για την δέ πωλητική ηγεσία στην Κύπρο, τόσον στις ελεύθερες περιοχές όσον και στα κατεχόμενα, τους δίνει την ευκαιρία – “ως πάρα κεί” – να νέμονται τους όποιους καρπούς τους προσφέρει η εξουσία. Η διαφορά είναι ότι η Τουρκία έχει μακρόπνοο στόχο και όραμα (την ανάκτηση της Κύπρου) ενώ εμείς(ήτοι η Κύπρος, ο λαός της στην ολότητά του) δέν έχει τίποτα. Η “ηγεσία” παραμένει στο “άρπα κόλλα” και στο “ό,τι πετύχουμε υπό τις περιστάσεις καλό είναι” και ο λαός …στο “καρτερά”.
Η δυσανασχέτιση του λαού είναι πλέον δεδομένη. Άν ρωτήσετε στην τύχη 10 Κύπριους πολίτες την γνώμη τους για την ηγεσία, πιστεύω ότι – κατά μέσον όρο – οι 7 θα εκφράσουν την αποδοκιμασία τους. Άν τους ρωτήσετε “τί να κάνουμε”, πιστεύω πως τουλάχιστον οι μισοί θα πούν ότι “τίποτα δέν μπορούμε να κάνουμε” κι από τους υπόλοιπους οι πιό πολλοί θα πούν κάτι που τείνει στον μηδενισμό των πάντων …κι εύχομαι κάποιοι να συνειδητοποιούν πως πρέπει να πάψουμε να καρτερούμε και να ΔΡΑΣΟΥΜΕ. Να πάρουμε την τύχη μας στα δικά χέρια μας.
Το πώς, με ποιόν τρόπο, να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας το αφήνω στην φαντασία του καθενός. Διότι, τουλάχιστον κατά τον Άινστάϊν, “η φαντασία είναι σημαντικότερη από την γνώση” (και να διαβάζετε παραμυθάκια στα παιδάκια σας, να αφήνετε την φαντασία τους να “οργιάζει”). Άς κάνουμε αυτό που αρέσει στους ειδικούς του …marketing, brain storming – καταιγίδα ιδεών, θα το έλεγα στα Ελληνικά. Εισηγούμαι ως όραμα την Ελευθερία, την Απελευθέρωση της Κύπρου. Και με αυτό δέν εννοώ “να κάνουμε ντού και να πετάξουμε τους Τούρκους – τους όποιους “Τούρκους” – στην θάλασσα”. Απελευθέρωση δέν σημαίνει απλά την απαλλαγή της στρατιωτικής κατοχής με πόλεμο, κάτι που δέν θα απέκλεια άν αποκτούσαμε την δυνατότητα, αλλά εμπερικλείει πολλές κι ευρύτερες έννοιες. Σημαίνει, κατ’ εμένα, την απόκτηση της Ελευθερίας, γι αυτό αγαπώ τον Ελληνικό Εθνικό Ύμνο, τον Ύμνον εις την Ελευθερίαν. Και τί είναι η ελευθερία; σίγουρα όχι το να κάνει ο καθείς “ό,τι του καπνίσει” …αφήνω τον καθορισμό αυτής της έννοιας στον καταιγισμό ιδεών που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Η δική μου συμβολή σε αυτόν τον καταιγισμό ιδεών είναι, προς το παρόν, ο ισχυρισμός του Αμπτουλλά Οτσιαλάν πως δέν μπορεί να υπάρξει ελευθερία χωρίς την απελευθέρωση της γυναίκας.
Σκεφτείτο, τροφή προς σκέψη και ΔΡΑΣΗ.
*Φυσικός Μηχανικός, Δεξαμενή Σκέψης “Κυκλάμινο
