Είναι η ώρα, που είτε θα συνειδητοποιήσουμε τους εθνικούς κινδύνους και να τους αντιμετωπίσουμε συλλογικά με σχέδιο, είτε θα αφεθούμε μοιρολατρικά στην τύχη μας και θα χαθούμε στον πάτο της ιστορίας, τόνισε ο Πρόεδρος της της Δημοκρατικής Παράταξης – Συνεργασία Δημοκρατικών Δυνάμεων Μάριος Καρογιάν, στην ομιλία του κατά την ειδική συνεδρία της Βουλής των Αντιπροσώπων για τις μαύρες επετείους του προδοτικού πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής.
Όπως σημείωσε, ο ποντιοπιλατισμός της διεθνούς κοινότητας καλά κρατεί, την ώρα που η τουρκική αδιαλλαξία και αναθεωρητισμός συνεχίζεται και κορυφώνεται, με τη σημερινή τουρκική ηγεσία να θεωρεί τον εαυτό της κληρονόμο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να επιδιώκει την αναβίωσή της.
Ο κ. Καρογιάν ανέφερε ότι προκαλούν έντονη ανησυχία οι συστηματικές πληροφορίες ότι η Τουρκία σχεδιάζει την προσάρτηση των κατεχομένων ως 82η επαρχία της Τουρκίας, προσθέτοντας πως κάτω από άλλες καταστάσεις, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως μια τέτοια σκέψη θα συναντούσε την ισχυρή αντίδραση της διεθνούς κοινότητας.
Η πραγματικότητα, πρόσθεσε, είναι πως με τον εθνικιστικό παροξυσμό που επικρατεί στην Τουρκία ενόψει των προεδρικών εκλογών, ο κίνδυνος είναι ορατός, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη το προηγούμενο που έχει δημιουργηθεί με την προσάρτηση της Κριμαίας και πιο πρόσφατα, την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, με το ίδιο πρόσχημα που χρησιμοποίησε η Τουρκία για εισβολή το 1974.
Ο Πρόεδρος της ΔΗΠΑ ανέφερε πως δεν μπορεί να μην σημειωθεί και να μην κάνει τους φόβους και την ανησυχία μας πιο έντονους, η καταφανής αναντιστοιχία στην στάση των περισσοτέρων εταίρων μας. «Ενώ δηλαδή, και ορθώς, καταδικάζεται η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, επιβάλλονται κυρώσεις και ενισχύεται πολλαπλά ο αμυνόμενος, τα επί 48 χρόνια τραγικά συμβαίνοντα στην Κύπρο αποσιωπώνται», είπε.
Ακόμα χειρότερα, συνέχισε ο κ. Καρογιάν, από το 1974 καταβλήθηκαν προσπάθειες να γίνουν αποδεκτές λύσεις που έθεταν σε ίση μοίρα θύτη και θύμα, αναιρούσαν ακόμα και την υφιστάμενη κρατική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποδέχονταν εν πολλοίς τα τετελεσμένα της παράνομης κατοχής και εποικισμού και θα μετέτρεπαν την Κύπρο σε δορυφόρο της Τουρκίας και μάλιστα σε πλήρη αντίθεση με το Ενωσιακό κεκτημένο.
Αυτή η ανυπόφορα υποκριτική πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών, είπε, εκθέτει σοβαρά όσους διακηρύσσουν ότι ασκούν πολιτική αρχών, και εγείρει την υποψία ότι η επιλεκτικότητα στις ευαισθησίες υπαγορεύεται όχι από αρχές αλλά από ιδιοτελή συμφέροντα και γεωπολιτικά παίγνια.
Διερωτήθηκε πώς να μην θυσιάζονται οι αρχές και αξίες, όταν ο ίδιος ο θεματοφύλακας των αρχών του Διεθνούς Δικαίου γίνεται συμμέτοχος, χωρίς καν σαφή αναφορά στο τελευταίο προσχέδιο της έκθεσης του, στο κεκτημένο της διαδικασίας επίλυσης και ειδικά στη συμφωνημένη βάση λύσης.
Τόνισε πως για όσους είτε εντός είτε εκτός Κύπρου καλοβλέπουν ή προσδοκούν αλλαγή του πλαισίου λύσης του Κυπριακού, «απαντούμε πως κάτι τέτοιο θα συνιστούσε εθνική αυτοκτονία».
Ο κ. Καρογιάν είπε πως κινδυνεύουμε να χάσουμε οριστικά τη μισή μας πατρίδα και δυστυχώς, σημείωσε, δείχνουμε ανήμποροι και χωρίς σαφή προσανατολισμό.
«Δεν συμφωνούμε καν στα αυτονόητα και στη βάση λύσης του Κυπριακού, που δεν μπορεί να είναι άλλη από τη λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, όπως αυτή περιγράφεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, που αποτελεί τον κορυφαίο ιστορικό συμβιβασμό της πλευράς μας», είπε.
Επεσήμανε πως ξεκάθαρη πρέπει να είναι η θέση ότι η προώθηση Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης θα είναι χρήσιμη μόνο για να υποβοηθήσει τη δημιουργία κατάλληλου κλίματος για την επανέναρξη των συνομιλιών. Επ ουδενί τυχόν συζητήσεις ή και συμφωνία για ΜΟΕ δεν μπορούν υποκαταστήσουν ουσιαστικές συνομιλίες που να οδηγούν στη λύση του Κυπριακού.
«Η ευθύνη για τη διαχείριση του κυπριακού προβλήματος είναι βαρύτατη. Το ιστορικό μας χρέος, τεράστιο. Ο τόπος και η κοινωνία μας δεν μπορούν ούτε να ανεχθούν ούτε να αντέξουν πλέον τη συνέχιση ανώφελων συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων ούτε περαιτέρω διχασμούς, που στο τέλος θα ναρκοθετήσουν την φυσική επιβίωση μας, αλλά και το μέλλον των επόμενων γενεών», είπε και σημείωσε πως είναι η ώρα, που είτε θα συνειδητοποιήσουμε τους εθνικούς κινδύνους και να τους αντιμετωπίσουμε συλλογικά με σχέδιο, σωφροσύνη, υπευθυνότητα και διεκδικητικό ρεαλισμό, είτε θα αφεθούμε μοιρολατρικά στην τύχη μας και θα χαθούμε στον πάτο της ιστορίας.
«Μόνο έτσι», συνέχισε, «μόνο με ενότητα, εθνική συνεννόηση και πολιτική σταθερότητα θα καταφέρουμε να βαδίσουμε με σταθερούς βηματισμούς στα αχαρτογράφητα νερά ενός πολύπλοκου και γεμάτου αβεβαιότητες παγκόσμιου συστήματος».
